Σύμφωνα με τους ειδικούς, εκείνοι που βιώνουν άσχημα τη μοναξιά τους, συχνά έχουν υποστεί συναισθηματική στέρηση σε ένα πρώιμο στάδιο της ανάπτυξής τους.
Είτε μέσω ενός πραγματικού αποχωρισμού από τη μητέρα, ο οποίος βιώθηκε ως τραύμα (π.χ. επαγγελματικό ταξίδι, νοσηλεία), είτε επειδή η μητέρα είχε μεν φυσική παρουσία, ήταν όμως απούσα συναισθηματικά.
Σε αυτή την περίπτωση, το να ξαναβρεθεί κάποιος μόνος του προκαλεί την αναβίωση του πόνου αυτής της αρχικής απουσίας. Οι ενήλικες αυτοί έχουν ανάγκη οι άλλοι να τους υπενθυμίζουν με τη φυσική τους παρουσία την αγάπη τους. Και αυτό γιατί δεν έχουν εσωτερικεύσει το καθησυχαστικό εκείνο γεγονός που τους κάνει να πιστεύουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να υπολογίζουν στους άλλους, ακόμα και αν αυτοί βρίσκονται μακριά.
Μια δύσκολη σχέση με τη μοναξιά μπορεί να συνδέεται επίσης και με μια φοβία. «Τότε πια εμπίπτει στην κατηγορία μιας λιγότερο δυσλειτουργικής νεύρωσης», υπογραμμίζει ο ψυχίατρος Patrice Huerre. Η δυσκολία να μείνω μόνος μου είναι προφανώς το αποτέλεσμα ενός άλλου φόβου, που όμως δεν αναγνωρίζεται ως τέτοιος: ο φόβος της σιωπής, του σκοταδιού, και κυρίως ο φόβος του να βρεθούμε αντιμέτωποι με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Ο άλλος γίνεται ένα «αντιφοβικό» αντικείμενο, που μας καθησυχάζει και μας επιτρέπει να παλέψουμε το άγχος μας. Είναι κάτι σαν «αγχολυτικό» τελικά!
Ο καθένας μας διαχειρίζεται περισσότερο ή λιγότερο καλά τη μοναξιά του, και σε όλους τυχαίνει να αποφεύγουμε το τετ-α-τετ με τον ίδιο μας τον εαυτό μέσα στη ζάλη της πολυκοσμίας…
Το σημαντικό είναι να μπορούμε να εναλλάσσουμε στιγμές μοναξιάς και στιγμές εξάρτησης από τους άλλους: αυτό αποτελεί σημάδι συναισθηματικής ωριμότητας.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Ψάξτε την αιτία
Συνηθίστε να σας «παρατηρείτε»: αναλύστε αυτό που σας συμβαίνει, αξιολογείστε τα συναισθήματά σας και γράψτε σε ένα χαρτί όλες τις αρνητικές σκέψεις που σας κυριεύουν. Το καλύτερο θα ήταν να ψάξετε στο παρελθόν σας τις καταστάσεις μοναξιάς που βιώσατε και που σας προκάλεσαν θλίψη και άγχος.
Αποκτήστε σταδιακά τη συνήθεια να μένετε μόνοι
Πιέστε τον εαυτό σας και μείνετε μόνοι στο σπίτι κάνοντας κάτι που σας ευχαριστεί: ακούστε, π.χ., την αγαπημένη σας μουσική, μιλήστε στο τηλέφωνο, διαβάστε ένα βιβλίο. Η μοναξιά θα συνδεθεί έτσι με ένα θετικό συναίσθημα. Στην αρχή, μερικά λεπτά αρκούν. Πρέπει να αποκτήσετε αυτή τη συνήθεια σιγά σιγά, αλλιώς υπάρχει κίνδυνος η φοβία να ενταθεί. Το να καταφέρετε να την αντιμετωπίσετε για πολλές ώρες, χωρίς να σας κατακλύσει το άγχος, θα σας γεμίσει αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία.
Ζευγάρι: εγώ, και χωρίς και μαζί με σένα
Σε ένα ζευγάρι, ενδόμυχα ο ένας επιλέγει τον άλλο με βάση την ικανότητά του για αυτονομία και συγχώνευση. Όταν περνάμε στις ασυνείδητες διαδικασίες, γίνεται σαφές ότι τόσο ο ένας όσο και ο άλλος είναι συναισθηματικά εξαρτημένοι. Το ενδιαφέρον εστιάζεται στο να πετύχουμε μια αλλαγή στο σχετίζεσθαι, να βρούμε την κατάλληλη απόσταση, μία σχέση δηλαδή που να μην είναι ούτε υπερβολικά συμβιωτική ούτε υπερβολικά ελεύθερη. Τότε, η αυτονόμηση του άλλου δε βιώνεται πια σαν εγκατάλειψη αλλά σαν ένας ποιοτικότερος δεσμός.
Από το newsroom του Healthmag.gr