Οι ενήλικες με επίμονα κρούσματα μακροχρόνιας COVID έχασαν μέρος της ικανότητάς τους να ασκούνται 3 μήνες μετά την εμφάνιση του COVID, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο JAMA Network Open .
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια του Σαν Φρανσίσκο και το Γενικό Νοσοκομείο του Ζούκερμπεργκ του Σαν Φρανσίσκο εντόπισαν 38 προηγούμενες μελέτες που χρησιμοποίησαν τεστ καρδιοπνευμονικής άσκησης (CPET) για να μετρήσουν πόσο καλά μπορούσαν να ασκηθούν τα άτομα με μακροχρόνια COVID-19 μετά την ανάρρωση από τον COVID. Το CPET μέτρησε πόσο οξυγόνο χρησιμοποιούσαν καθώς ασκούνταν είτε σε στατικό ποδήλατο είτε σε διάδρομο για να διαπιστώσει πόσο καλά λειτουργούσαν η καρδιά και οι πνεύμονές τους.
Κάποιος που έπαιζε διπλό τένις, για παράδειγμα, μπορεί να διαπιστώσει ότι πρέπει να μεταβεί σε ένα άθλημα χαμηλότερης επιρροής, όπως το γκολφ, εάν έχει μακρά συμπτώματα COVID, δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας και καρδιολόγος του UCSF, Matthew Durstenfeld, MD, σε δελτίο τύπου.
«Αλλά είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτός είναι ένας μέσος όρος», είπε. «Μερικά άτομα βιώνουν μια βαθιά μείωση της ενεργειακής ικανότητας και πολλά άλλα δεν παρουσιάζουν καμία μείωση».
Η ομάδα μείωσε το δείγμα της από 38 μελέτες σε 9, συγκρίνοντας τα αποτελέσματα των δοκιμών άσκησης από 359 άτομα που ανάρρωσαν από τον COVID με αυτό των 464 ατόμων που είχαν συμπτώματα συμβατά με μακροχρόνιο COVID. Το ηλικιακό εύρος των ατόμων που μελετήθηκαν ήταν 39 έως 56 ετών.
Ενώ οι συγγραφείς λένε ότι έχουν κάποιες επιφυλάξεις σχετικά με τα αποτελέσματα της μετα-ανάλυσής τους – κυρίως λόγω των μικρών μεγεθών δειγμάτων των μελετών, της υπερδειγματοληψίας ασθενών με COVID που νοσηλεύονταν στο νοσοκομείο και των διαφορετικών ορισμών του μακροχρόνιου COVID – τα ευρήματά τους εξακολουθούν να “παρέχουν στοιχεία κλινικά σημαντική, ήπια έως μέτρια μείωση της ικανότητας άσκησης μεταξύ ατόμων με [μακράς διάρκειας COVID] σε σύγκριση με μολυσμένα άτομα χωρίς συμπτώματα παρά τους διαφορετικούς ορισμούς του [μακράς διάρκειας COVID]», έγραψαν.
Η απώλεια κάποιας ικανότητας άσκησης λόγω των μακροχρόνιων συμπτωμάτων του COVID δεν είναι νέα πληροφορία, αλλά η κατανόηση του ρόλου των αποτελεσμάτων CPET σε ασθενείς με COVID-19 μπορεί να είναι ένα ισχυρό εργαλείο μέτρησης.
Μεταξύ των ορίων της μελέτης, σημείωσαν οι ερευνητές, ήταν ότι το σχέδιο αναζήτησής τους δεν είχε αξιολογηθεί από ομοτίμους και οι μελέτες που συμπεριλήφθηκαν στην ανάλυση δεν περιορίζονταν αποκλειστικά σε εργασίες με κριτές. Η μεροληψία επιλογής – ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι στη μελέτη είχαν αξιολογηθεί μετά την ανάρρωσή τους από σοβαρές λοιμώξεις από τον COVID– κατέστησε επίσης δύσκολο να έχουμε μια σαφή εικόνα για το πόσο συχνή είναι η μειωμένη ικανότητα άσκησης.
«Η περαιτέρω έρευνα θα πρέπει να περιλαμβάνει μακροπρόθεσμες αξιολογήσεις παρατήρησης για την κατανόηση της τροχιάς της ικανότητας άσκησης», λέει η συγγραφέας Priscilla Hsue, MD. «Χρειάζονται επειγόντως δοκιμές πιθανών θεραπειών, συμπεριλαμβανομένων μελετών αποκατάστασης για την αντιμετώπιση της απορρύθμισης, καθώς και περαιτέρω έρευνα για τη δυσλειτουργική αναπνοή, τη βλάβη στα νεύρα που ελέγχουν τις αυτόματες λειτουργίες του σώματος και την αδυναμία επαρκούς αύξησης του καρδιακού παλμού κατά τη διάρκεια της άσκησης».