Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους ένα ενδορινικό εμβόλιο κατά του ιού SARS-CoV-2 θα ήταν χρήσιμο για την καταπολέμηση των λοιμώξεων COVID-19, σύμφωνα με τους Fran Lund, Ph.D. και Troy Randall, Ph.D , του Πανεπιστημίου της Αλαμπάμα, όπως έγραψαν στο περιοδικό Science.
Στο άρθρο περιγράφονται λεπτομερώς τα μεμονωμένα πλεονεκτήματα αλλά και οι προκλήσεις καθενός από τα επτά υποψήφια ενδορινικά εμβόλια.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς αυτή η μέθοδος εμβολιασμού παρέχει δύο επιπλέον στρώματα προστασίας σε σχέση με τα ενδομυϊκά εμβόλια, διότι παράγει:
1) ανοσοσφαιρίνη Α και κύτταρα μνήμης Β και Τ που εντοπίζονται στον αναπνευστικό βλεννογόνο, τα οποία αποτελούν αποτελεσματικό φράγμα κατά της μόλυνσης σε αυτές τις περιοχές, και
2) κύτταρα μνήμης Β και Τ που μπορούν να ανταποκριθούν νωρίτερα από άλλα ανοσοκύτταρα όταν μία ιογενής λοίμωξη ξεκινά να αναπτύσσεται.
«Λαμβάνοντας υπόψη τον τρόπο μετάδοσης του ιού, που είναι κατά βάση μέσω της εισπνοής σωματιδίων, φαίνεται περίεργο το γεγονός ότι μόνο επτά από τα σχεδόν 100 εμβόλια SARS-CoV-2 που βρίσκονται σε κλινικές δοκιμές χορηγούνται ενδορινικά» ανέφεραν οι Lund και Randall. «Τα πλεονεκτήματα των ενδορινικών εμβολίων περιλαμβάνουν τη χορήγηση χωρίς βελόνα, τη χορήγηση αντιγόνου στο σημείο της λοίμωξης και την πρόκληση ανοσίας του βλεννογόνου στην αναπνευστική οδό».
“Τελικά, ο στόχος του εμβολιασμού είναι να προκαλέσει μακροχρόνια προστατευτική ανοσία”, κατέληξαν οι ερευνητές του UAB. Συγκρίνοντας τα οφέλη και τα μειονεκτήματα του ενδορινικού εμβολιασμού κατά των ενδομυϊκών εμβολιασμών, υποδηλώνουν ότι ίσως ο αποτελεσματικός εμβολιασμός δεν χρειάζεται να περιορίζεται σε μία μόνο μέθοδο.
«Η ιδανική στρατηγική εμβολιασμού», κατέληξαν οι ανοσολόγοι, «μπορεί να στηριχθεί σε ένα ενδομυϊκό εμβόλιο για να προκαλέσει μακροχρόνια ανοσία και συμπληρωματικά, ένα ενδορινικό ενισχυτικό που «συγκεντρώνει» τα κύτταρα μνήμης στις ρινικές οδούς και καθοδηγεί περαιτέρω τη διαφοροποίησή τους προς την προστασία των βλεννογόνων, συμπεριλαμβανομένης της έκκρισης ανοσοσφαιρίνης Α και των κυττάρων μνήμης που εντοπίζονται στους ιστούς της αναπνευστικής οδού».