Η συννοσηρότητα, δηλαδή η ύπαρξη δύο ή περισσότερων χρονίων προβλημάτων υγείας, όπως υπέρτασης, διαβήτη, στεφανιαίας νόσου και κατάθλιψης κατά τη μέση ηλικία συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο για την εμφάνιση άνοιας αργότερα στη ζωή, συμπέρανε μία νέα μεγάλη ευρωπαϊκή επιστημονική μελέτη. Ο μεταγενέστερος κίνδυνος είναι μεγαλύτερος όταν οι χρόνιες παθήσεις είχαν εμφανιστεί σε νεότερη ηλικία (μεταξύ 50 και 55 ετών).
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Αρσανά Σινγκ-Μανού του Πανεπιστημίου του Παρισιού και του γαλλικού ιατρικού Ινστιτούτου Inserm, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό British Medical Journal (BMJ), ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 10.000 άτομα στη Βρετανία, εκ των οποίων σχεδόν το 7% είχαν πολλαπλή συννοσηρότητα στην ηλικία των 55 ετών, ενώ το 32% στα 70 του. Στη διάρκεια μίας περιόδου 32 ετών διαγνώστηκαν 639 περιστατικά άνοιας.
Διαπιστώθηκε ότι την πιο πρόσφατη περίοδο της Όμικρον περίπου οι μισοί ασθενείς πέθαναν κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους (το 4%) έναντι της περιόδου της Δέλτα (8,3%). Σύμφωνα με τον ερευνητή δρα Μάθιου Μόουντς, «συνολικά η ομάδα της περιόδου της Όμικρον είχε μικρότερη πιθανότητα εισαγωγής σε ΜΕΘ και επίσης μικρότερη πιθανότητα να χρειαστεί επεμβατική διασωλήνωση, σε σύγκριση με την ομάδα της περιόδου της Δέλτα».
Η ανάλυση δείχνει ότι ένα μεγαλύτερο ποσοστό νοσηλευομένων ασθενών με Covid-19 στη διάρκεια της κυριαρχίας της Όμικρον ήταν εμβολιασμένοι, σε σύγκριση με τους ασθενείς που νοσηλεύθηκαν στη διάρκεια της Δέλτα. Ο ερευνητής Πίτερ Τσεν δήλωσε ότι «πέρα από την προστασία που ο εμβολιασμός πρόσφερε τους ανθρώπους που εισήχθησαν στο νοσοκομείο όταν η Όμικρον κυριαρχούσε πια, είδαμε, επίσης, ότι η προσθήκη της τρίτης δόσης φάνηκε να είναι ιδιαίτερα σημαντική στο να μειώσει τη σοβαρότητα της νόσου, ιδίως μεταξύ των ηλικιωμένων ασθενών. Οι ανεμβολίαστοι ασθενείς που νοσηλεύθηκαν με Covid-19 στη διάρκεια της επικράτησης της παραλλαγής Όμικρον συνέχισαν να έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν σοβαρές επιπλοκές και μεγαλύτερο κίνδυνο για αναπνευστική ανεπάρκεια, σε σύγκριση με τους εμβολιασμένους».
Ο ερευνητής δρ Μάικλ Μέλγκαρ του CDC επεσήμανε πως «ένα σαφές μοτίβο αναδύεται αν μελετήσει κανείς τους ασθενείς της περιόδου της Όμικρον και το εμβολιαστικό στάτους τους σε σχέση με το ποσοστό εκείνων που κατέληξαν σε ΜΕΘ: Όσο πιο εμβολιασμένος είναι κανείς -ανεμβολίαστος, με μία δόση, με δύο δόσεις ή με τρεις δόσεις- τόσο καλύτερη είναι η έκβαση για τον ασθενή».