Είναι η Ελλάδα μέσα στις χώρες που διαχειρίστηκαν καλά την πανδημία του Κορονοϊού; Ας αφήσουμε τις προσωπικές εκτιμήσεις και ας δούμε τι απαντά η μελέτη που πραγματοποιήθηκε με την επίβλεψη των καθηγητών Shahina Pardhan και Nick Drydakis του Πανεπιστημίου Anglia Ruskin (ARU).
Η νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Public Health αναφέρει ότι είναι πιο πιθανό να μειώθηκε ο ρυθμός εξάπλωσης του Κορονοϊού πιο γρήγορα στις πλούσιες χώρες κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας. Για τους σκοπούς της έρευνας εξετάστηκαν οι δείκτες 38 ευρωπαϊκών χωρών, όπως το ΑΕΠ, το προσδόκιμο ζωής, η δημόσια δαπάνη, ο αριθμός νέων κρουσμάτων κορονοϊού ανά εκατομμύριο πληθυσμού μεταξύ της 1ης Απριλίου και της 31ης Μαΐου 2020. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, κατά τους δύο αυτούς μήνες προκύπτει συσχετισμός ανάμεσα στον αριθμό κρουσμάτων και το ΑΕΠ. Η μελέτη αναφέρει ότι το Λουξεμβούργο, η χώρα με το υψηλότερο κατα κεφαλήν ΑΕΠ στην Ευρώπη, παρουσιάζει τη μεγαλύτερη πτώση στα κρούσματα (271 κρούσματα ανά εκατομμύριο πληθυσμού) ενώ η Ουκρανία και η Ρουμανία -χώρες με χαμηλό κατα κεφαλήν ΑΕΠ- παρουσιάζουν πτώση κατά 1 περιστατικό ανά εκατομμύριο η πρώτη και 7 η δεύτερη. Η παραπάνω ένδειξη οδηγεί τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι οι χώρες με υψηλότερο ΑΕΠ μπορούσαν να ξοδέψουν περισσότερα χρήματα για την παρακολούθηση της δημόσιας υγείας και να διευκολύνουν τον πληθυσμό τους με μέτρα υπέρ της τηλεργασίας σε σχέση με τις πιο φτωχές χώρες. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η Βρετανία καταγράφει πτώση από τα 3.706 νέα κρούσματα την 1η Απριλίου στα 1.500 νέα κρούσματα στις 31 Μαΐου. Πρόκειται για μείωση 20 περιστατικών ανα εκατομμύριο πληθυσμού…
“Η μελέτη μας βρήκε έναν ισχυρό συσχετισμό ανάμεσα στον αριθμό των περιστατικών και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Αυτό πιθανόν να μην έχει να κάνει μόνο με την δυνατότητα των πλουσιότερων κρατών να ξοδεύουν περισσότερα χρήματα για την υγεία και την πρόληψη, αλλά και με την πιθανότητα αυτή η καταστολή της εξάπλωσης μέσω των lockdown να είναι πιο δύσκολο να εφαρμοστεί στις φτωχότερες χώρες, όπου είναι μεγαλύτερος ο αριθμός των ανθρώπων που εργάζονται σε τομείς όπου είναι απαραίτητη η χειρωνακτική εργασία. Η COVID-19 αποτελεί ένα παγκόσμιο πρόβλημα και εξαπλώνεται από χώρα σε χώρα, χωρίς διακρίσεις. Είναι, λοιπόν, προς το συμφέρον όλων να διασφαλιστεί ότι οι φτωχότερες χώρες λαμβάνουν την βοήθεια που χρειάζονται για να αντιμετωπίσουν τον ιό κατά τη διάρκεια τόσο του δεύτερου κύματος όσο και μακροπρόθεσμα.”, αναφέρει χαρακτηριστικά ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Dr. Pardhan.