Μια ερευνητική έρευνα σε εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Αγγλία τόνισε τη σημασία της σχέσης μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών δημοτικών σχολείων , με τους εκπαιδευτικούς να παρέχουν στους γονείς μια σειρά από πρακτικές και συναισθηματικές ενισχύσεις, παράλληλα με την ακαδημαϊκή βοήθεια, ώστε να προσπαθήσουν να βοηθησουν στην διαδικασία του διαβάσματος των παιδιών στο σπίτι.
Με τα σχολεία κλειστά από τον Μάρτιο του 2020 έως το τέλος του ακαδημαϊκού έτους και πάλι από τον Ιανουάριο του 2021, οι μαθητές διδάσκονταν διαδικτυακά. Αυτό έθετε την ευθύνη στους γονείς να αναλάβουν μέρος της συμμετοχής των μαθητών στην εκπαίδευσή τους και να προσπαθήσουν να ελαχιστοποιήσουν ορισμένα από τα μειονεκτήματα που αντιμετώπιζαν οι μαθητές από οικογένειες με χαμηλότερο εισόδημα, οι οποίοι μπορεί να μην είχαν πρόσβαση στον ίδιο μαθησιακό εξοπλισμό ή τις ίδιες εγκαταστάσεις με άλλους.
Ακαδημαϊκοί από το Πανεπιστήμιο Anglia Ruskin (ARU) ηγήθηκαν μιας ομάδας ερευνητών οι οποίοι εξέτασαν 271 εκπαιδευτικούς δημοτικών σχολείων από όλη τη χώρα κατά τη διάρκεια του Ιουνίου και του Ιουλίου του 2020 και επίσης πραγματοποίησαν συνεντεύξεις παρακολούθησης με μια μικρότερη ομάδα τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους για να συγκρίνουν τον δεύτερο γύρο κλεισίματος σχολείων από τον Ιανουάριο του 2021.
Οι συμμετέχοντες εργάζονταν σε σχολεία με διαφορετικά επίπεδα πριμοδότησης μαθητών, η οποία είναι πρόσθετη χρηματοδότηση που παρέχεται από την κυβέρνηση στα σχολεία με βάση τον αριθμό των μαθητών ενός σχολείου που θεωρείται ότι βρίσκονται σε οικονομικά ή κοινωνικά μειονεκτική θέση.
Η συντριπτική πλειονότητα (84%) των εκπαιδευτικών θεωρούσε ότι ορισμένοι μαθητές είχαν επιβαρυνθεί περισσότερο από το κλείσιμο σχολείων λόγω των συνθηκών του σπιτιού τους.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί παρείχαν στους γονείς πόρους για να τους χρησιμοποιήσουν στο σπίτι, είτε τους δημιούργησαν οι ίδιοι είτε χρησιμοποίησαν άλλες πηγές. Ωστόσο, ενώ οι μαθητές από σχολεία με χαμηλότερο αριθμό μαθητών είχαν σημαντικά καλύτερη πρόσβαση σε όλους τους πόρους από ό,τι οι μαθητές από σχολεία με υψηλότερο αριθμό μαθητών, οι οικογένειες μεσαίου εισοδήματος δυσκολεύονταν να βρουν χρόνο για να ασχοληθούν με την εκπαίδευση στο σπίτι, καθώς πολλοί εργάζονταν από το σπίτι κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Η μελέτη υπογραμμίζει το ευρύ φάσμα υποστήριξης που παρείχαν οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στα παιδιά και τους γονείς τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όχι μόνο ακαδημαϊκά, αλλά και πρακτικά και συναισθηματικά. Οι εκπαιδευτικοί διατηρούσαν πιο τακτικά επαφή με τους γονείς, είτε μέσω διαδικτυακών κλήσεων είτε μέσω επισκέψεων στο σπίτι, και ως αποτέλεσμα ένιωθαν ότι αποκτούσαν μεγαλύτερη κατανόηση της ζωής των παιδιών στο σπίτι, γεγονός που συνέβαλε στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης.
Πολλοί έδωσαν παραδείγματα τρόπων με τους οποίους υποστήριζαν τις οικογένειες με άλλα μέσα, όπως η οργάνωση συνεργασιών με φιλανθρωπικές οργανώσεις για την παροχή πρωινού σε παιδιά των οποίων οι οικογένειες δυσκολεύονταν να αντέξουν οικονομικά το φαγητό, η σύνθεση καλαθιών με τρόφιμα, ακόμη και η παροχή δανείων. Ορισμένοι εκπαιδευτικοί παρείχαν ειδικές συνεδρίες για τους γονείς προκειμένου να τους καθοδηγήσουν σε κάποιο από το διδακτικό υλικό ή να ενισχύσουν την αυτοπεποίθησή τους.
Η επικεφαλής συγγραφέας Δρ Sara Spear, επικεφαλής της Σχολής Διοίκησης στο ARU, δήλωσε: “Η έρευνα έχει ως εξής: “Η πανδημία COVID-19 ήταν μια δύσκολη και αγχωτική περίοδος για πολλούς ανθρώπους και για ορισμένες οικογένειες προκάλεσε ή επιδείνωσε τις κοινωνικοοικονομικές δυσκολίες.
“Τα αποτελέσματά μας έδειξαν ότι η συμμετοχή των γονέων στη σχολική εκπαίδευση σε οικογένειες μεσαίου εισοδήματος παρεμποδίστηκε κυρίως από τις επαγγελματικές υποχρεώσεις των γονέων, με τον έναν ή και τους δύο γονείς να εργάζονται πιθανότατα, και τα πολλά ωράρια και οι εργασίες υψηλής πίεσης να αφήνουν ελάχιστο χρόνο για την υποστήριξη της μάθησης των παιδιών στο σπίτι.
“Αυτό επιδεινώθηκε κατά τη δεύτερη περίοδο κλεισίματος, με περισσότερους γονείς να εργάζονται και αυξημένες προσδοκίες για τη μάθηση των παιδιών. Μόνο οι πλουσιότερες οικογένειες είχαν πρόσβαση σε πόρους, όπως ιδιωτικά μαθήματα και εντατική ιδιωτική εκπαίδευση, που ανακούφιζαν αυτές τις πιέσεις.
“Ήταν σαφές από την έρευνά μας ότι η στενότερη σχέση μεταξύ εκπαιδευτικών και γονέων σήμαινε μεγαλύτερη κατανόηση των δυσκολιών που αντιμετώπιζαν ορισμένοι γονείς, με αποτέλεσμα οι εκπαιδευτικοί να υπερβαίνουν τα όρια για να προσπαθήσουν να διασφαλίσουν ότι κανένα παιδί δεν έμεινε πίσω. Οι δάσκαλοι ελπίζουν ότι αυτή η ισχυρότερη σχέση θα οδηγήσει σε καλύτερη δέσμευση στο μέλλον, με πράγματα όπως οι συναντήσεις γονέων να διεξάγονται διαδικτυακά για να ενθαρρύνουν την καλύτερη συμμετοχή.
“Σε περίπτωση μελλοντικού κλεισίματος σχολείων, τα σχολεία θα πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στην πρόσβαση στην τεχνολογία και να εξετάσουν την ικανότητα και την ικανότητα των γονέων να συμμετέχουν στη σχολική εκπαίδευση”.