Ο συνδυασμός ενός πειραματικού εμβολίου mRNA με μια ανοσοθεραπεία μείωσε την πιθανότητα υποτροπής ή πρόκλησης θανάτου μελανώματος κατά 44% σε σύγκριση με την ανοσοθεραπεία μόνο, σύμφωνα με μια νέα κλινική δοκιμή.
Με επικεφαλής τους ερευνητές του NYU Langone Health και του Κέντρου Καρκίνου Perlmutter, η τυχαιοποιημένη δοκιμή φάσης 2b περιελάμβανε άνδρες και γυναίκες που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση μελανώματος από λεμφαδένες ή άλλα όργανα και διέτρεχαν υψηλό κίνδυνο να επιστρέψει η νόσος σε σημεία μακριά από τον αρχικό καρκίνο
Μεταξύ 107 ατόμων της μελέτης στα οποία έγινε ένεση τόσο με το πειραματικό εμβόλιο, που ονομάζεται mRNA-4157/V940, όσο και με την ανοσοθεραπεία pembrolizumab, ο καρκίνος επέστρεψε σε 24 άτομα (22,4%) εντός δύο ετών από την παρακολούθηση, σε σύγκριση με 20 στα 50 ( 40%) που έλαβαν μόνο pembrolizumab.
«Η μελέτη μας φάσης 2b δείχνει ότι ένα εμβόλιο mRNA νεοαντιγόνου, όταν χρησιμοποιήθηκε σε συνδυασμό με pembrolizumab, είχε ως αποτέλεσμα παρατεταμένο χρόνο χωρίς υποτροπή ή θάνατο σε σύγκριση με το pembrolizumab μόνο», δήλωσε ο ανώτερος ερευνητής της μελέτης Jeffrey Weber, MD, PhD, αναπληρωτής διευθυντής του κέντρου καρκίνου Perlmutter. Ενώ οι τυχαιοποιημένες δοκιμές φάσης 3 ελέγχουν εάν μια θεραπεία είναι ανώτερη από τις τρέχουσες τυπικές θεραπείες, οι δοκιμές φάσης 2 όπως η τρέχουσα μελέτη παρέχουν προκαταρκτική διαβεβαίωση ότι μια θεραπεία είναι πιθανό να είναι καλύτερη από μια άλλη και οδηγούν σε μεγαλύτερες μελέτες για την επιβεβαίωση αυτών των αποτελεσμάτων. Δοκιμές φάσης 3 του συνδυασμού του εμβολίου mRNA-4157/V940 με pembrolizumab έναντι pembrolizumab μόνο έχουν ήδη προγραμματιστεί στο NYU Langone και σε πολλά άλλα ιατρικά κέντρα παγκοσμίως, δήλωσε ο Weber, ο καθηγητής Ογκολογίας Laura and Isaac Perlmutter στο Τμήμα Ιατρικής,στο NYU Grossman School of Medicine.
Τα αποτελέσματα της μελέτης μέχρι στιγμής οδήγησαν τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των Ηνωμένων Πολιτειών τον Φεβρουάριο να χορηγήσει τον χαρακτηρισμό «Breakthrough Therapy» στο mRNA-4157/V940 σε συνδυασμό με το pembrolizumab, μια ονομασία που έχει σχεδιαστεί για να επιταχύνει τις κρατικές αναθεωρήσεις των αποτελεσμάτων των δοκιμών.
Τα τρέχοντα αποτελέσματα υπογραμμίζουν το ρόλο των Τ-λεμφοκυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος που είναι ικανά να επιτίθενται σε ιούς καθώς και σε καρκίνους. Για να γλιτώσει τα φυσιολογικά κύτταρα, αυτό το σύστημα χρησιμοποιεί μόρια «σημείων ελέγχου» στις επιφάνειες των Τ κυττάρων για να «απενεργοποιήσει» την επίθεσή τους κατά των ιών όταν εκκαθαρίζουν τη μόλυνση. Το σώμα μπορεί να αναγνωρίζει τους όγκους ως μη φυσιολογικούς, αλλά τα καρκινικά κύτταρα καταλαμβάνουν σημεία ελέγχου για να απενεργοποιήσουν, να αποφύγουν και να αποφύγουν τις ανοσολογικές αποκρίσεις. Οι ανοσοθεραπείες όπως το pembrolizumab επιδιώκουν να μπλοκάρουν τα σημεία ελέγχου, καθιστώντας τα καρκινικά κύτταρα πιο «ορατά» και ευάλωτα ξανά στα κύτταρα του ανοσοποιητικού.
Οι ανοσοθεραπείες έχουν γίνει ο βασικός πυλώνας για τη θεραπεία του μελανώματος, αν και δεν λειτουργούν σε όλους τους ασθενείς, επειδή τα κύτταρα μελανώματος, γνωστά για την ικανότητά τους να αποφεύγουν το ανοσοποιητικό σύστημα, μπορούν να γίνουν ανθεκτικά στην ανοσοθεραπεία. Για το λόγο αυτό, οι ερευνητές εξέτασαν την προσθήκη εμβολίων. Ενώ τα περισσότερα εμβόλια που χρησιμοποιούνται σήμερα έχουν σχεδιαστεί για την πρόληψη λοιμώξεων, μπορούν επίσης να προσαρμοστούν στις πρωτεΐνες που εμπλέκονται στον καρκίνο.
Όπως το εμβόλιο COVID-19, το mRNA-4157/V940 βασίζεται στο αγγελιοφόρο RNA, έναν χημικό ξάδερφο του DNA που παρέχει οδηγίες στα κύτταρα για την παραγωγή πρωτεϊνών. Τα εμβόλια καρκίνου mRNA έχουν σχεδιαστεί για να διδάξουν το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος να αναγνωρίζει τα καρκινικά κύτταρα ως διαφορετικά από τα φυσιολογικά κύτταρα. Σχεδιάζοντας ένα εμβόλιο κατά του μελανώματος, οι ερευνητές προσπάθησαν να πυροδοτήσουν μια ανοσολογική απόκριση σε συγκεκριμένες μη φυσιολογικές πρωτεΐνες, που ονομάζονται «νεοαντιγόνα», που παράγονται από καρκινικά κύτταρα.
Επειδή όλοι οι εθελοντές της μελέτης είχαν αφαιρέσει τους όγκους τους, οι ερευνητές μπόρεσαν να αναλύσουν τα κύτταρα τους για νεοαντιγόνα που ήταν ειδικά για κάθε μελάνωμα και να δημιουργήσουν ένα «εξατομικευμένο» εμβόλιο για κάθε ασθενή. Ως αποτέλεσμα, παρήχθησαν Τ κύτταρα ειδικά για τις πρωτεΐνες νεοαντιγόνων που κωδικοποιούνται από το mRNA. Αυτά τα Τ κύτταρα θα μπορούσαν στη συνέχεια να επιτεθούν σε κύτταρα μελανώματος που προσπαθούν να αναπτυχθούν ή να εξαπλωθούν.
Οι επιστήμονες που συμμετείχαν στη μελέτη λένε ότι το εξατομικευμένο εμβόλιο mRNA-4157/V940 χρειάστηκε περίπου έξι έως οκτώ εβδομάδες για να αναπτυχθεί για κάθε ασθενή και μπορούσε να αναγνωρίσει έως και 34 νεοαντιγόνα. Οι σοβαρές παρενέργειες ήταν παρόμοιες μεταξύ των δύο σκελών της μελέτης, είπαν, με την κόπωση να είναι η πιο συχνή παρενέργεια ειδικά για το εμβόλιο που αναφέρουν οι ασθενείς.