Με το ….«αριστερό» μπαίνει η νέα χρονιά για τους ιδιώτες παρόχους υγείας, καθώς με την έναρξη του τίθενται σε ισχύ τα νέα μέτρα που αφορούν στην περικοπή των δαπανών υγείας. Ο νέος πονοκέφαλος, ο οποίος θεσμοθετήθηκε σχεδόν στην εκπνοή του έτους, βαραίνει τις ιδιωτικές κλινικές και αφορά στο clawback της εξωνοσοκομειακής φαρμακευτικής δαπάνης. Κι αυτό γιατί με τις νέες ρυθμίσεις, οι ασθενείς οι οποίο θα επιλέξουν (τις περισσότερες φορές αναγκαστικά) να απευθυνθούν για τη θεραπεία τους σε ιδιωτική κλινική, δεν θα έχουν την κάλυψη η οποία προβλέπονταν κατά το παρελθόν από τον ΕΟΠΥΥ.
Συγκεκριμένα, ενώ μέχρι και το 2015 ο ΕΟΠΥΥ κάλυπτε τις ιδιωτικές κλινικές για τη χρήση ακριβών φαρμάκων με πάνω από 100 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση, με τη νέα απόφαση το ποσό αυτό θα φτάνει το πολύ στα 60 εκατ. ευρώ, όπως προβλέπει πλέον ο κλειστός προϋπολογισμός για τα νοσοκομειακά φάρμακα. Μάλιστα δεν έχει αποσαφηνιστεί αν αυτά τα 60 εκατ. ευρώ του ΕΟΠΥΥ θα δίνονται αποκλειστικά στις ιδιωτικές κλινικές ή θα μπορουν να καλύπτουν και κάποια άλλη δομή του ΕΣΥ.
Περιγράφοντας της υπάρχουσα κατάσταση ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Κλινικών, κ. Βασίλης Μπαρδής, αναφέρει ότι σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 11 της ΥΑ 3457/16.1.2014, ο ΕΟΠΥΥ διαθέτει στους ασθενείς φάρμακα για νοσοκομειακή μόνο χρήση (1 Α) σε ιδιωτικά νοσοκομεία με λιγότερο από 60 κρεβάτια χωρίς φαρμακείο. Επίσης με βάση την ίδια υπουργική απόφαση, λόγω έλλειψης budget των κρατικών νοσοκομείων, ο ΕΟΠΥΥ διαθέτει στους ασθενείς φάρμακα για νοσοκομειακή χρήση ακόμη και αν διαθέτουν φαρμακείο. Έτσι οι ασθενείς μπορουν να προμηθευτούν τα φάρμακα 1 Α και να απευθυνθούν σε μία ιδιωτική κλινική με περισσότερα από 60 κρεβάτια για τη χορήγηση της θεραπείας τους.
Ως γνωστόν τα εν λόγω 1 Α φάρμακα εγγράφονταν σε ξεχωριστό λογαριασμό, εκτός του κλειστού προϋπολογισμού για νοσοκομειακή δαπάνη. Για το 2015 όπως είναι επίσης γνωστό, ο προϋπολογισμός αυτός είχε φτάσει στα 250 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα τώρα, με τις εκτιμήσεις του ΣΕΚ, από τα 250 εκατ. ευρώ, τα 150 εκατ. ευρώ αφορούσαν σε φάρμακα που χορηγούσε ο ΕΟΠΥΥ για λογαριασμό των δημοσίων νοσοκομείων (τα φάρμακα που δίνονταν με το παραστατικό «στερείται»), τα 70 εκατ. ευρώ ήταν για φάρμακα 1 Α η χορήγηση των οποίων γίνονταν στις ιδιωτικές κλινικές με περισσότερα από 60 κρεβάτια και τα 30 εκατ. ευρώ αφορούσανν σε φάρμακα που οι ασθενείς λάμβαναν από τις μικρότερες κλινικές που δεν είχαν φαρμακείο δηλαδή με λιγότερες από 60 κλίνες.
Σημειώνεται ότι μια μεγάλη κλινική που διαθέτει φαρμακείο δεν διαθέτει την απαιτούμενη ρευστότητα για να προμηθεύεται άμεσα από τις φαρμακευτικές εταιρείες τα ακριβά σκευάσματα. Έτσι οι ασθενείς με ένα παραπεμπτικό, αντίστοιχο του «στερείται» των δημοσίων νοσοκομείων, πήγαιναν στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ για να εξασφαλίσουν τη θεραπεία τους.
Όπως αποδεικνύεται από τα παραπάνω, για τις μικρές κλινικές που το συνολικό κόστος για φάρμακα 1 Α έφτανε τα 30 εκατ. ευρώ, ο ΕΟΠΥΥ μπορεί να καλύψει το ποσό αυτό. Για τις μεγαλύτερες κλινικές που διαθέτουν φαρμακείο τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όπως σημειώνουν εκπρόσωποι του κλάδου οι ξένες φαρμακευτικές δεν φαίνονται διατεθειμένες να προσφέρουν την πίστωση χρόνου την οποία –ακούσια βέβαια- δίνουν στο ελληνικό δημόσια για την προμήθεια ακριβών θεραπειών. Το αποτέλεσμα είναι οι ιδιωτικές κλινικές να μην μπορέσουν να έχουν πλέον φάρμακα, αφού από τα 70 εκατ. ευρώ τα οποία κάλυπτε ο ΕΟΠΥΥ, τώρα θα έχουν δυνατότητα να λαμβάνουν μόνο τα 30 εκατ. ευρώ δηλαδή μόλις το 43%! Κι αυτό σε μία περίοδο που στην Ελλάδα έχουν εγκριθεί και νέες θεραπείες οι οποίες είναι ακριβές και θα χρειάζονταν περισσότεροι πόροι.
Πέραν αυτού οι κλινικές αντιμετωπίζουν μια σειρά από σημαντικά προβλήματα. Όπως αναφέρει ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ιδιωτικών Κλινικών, κ. Γρηγόρης Σαραφιανός, μέχρι σήμερα οι πόρτες του υπουργείου παραμένουν ερμητικά κλειστές. Αν και έχει ζητηθεί συνάντηση από το Σεπτέμβριο, μέχρι και το τέλος Δεκέμβρη αυτή δεν ήταν εφικτή, όπως επίσης αρνητική είναι και η στάση του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών, κ. Τρύφων Αλεξιάδη, με τον οποίο οι κλινικές θέλουν να συζητήσουν το θέμα του ΦΠΑ το οποίο αυξήθηκε και επιβαρύνει περαιτέρω τον κλάδο λόγω του clawback.
Για τα δε νοσοκομειακά φάρμακα σημειώνει πως ανέκαθεν υπήρχε επιβάρυνση των κλινικών καθώς περά από το 1 Α και 1 Β που προμηθεύονταν μέσω του ΕΟΠΥΥ και αποτελούν το μεγαλύτερο κομμάτι του φαρμακευτικού κόστους, υπάρχουν και τα χαμηλότερης τιμής σκευάσματα. Τα σκευάσματα αυτά από πλευράς όγκου αποτελούν το μεγαλύτερο τμήμα των σκευασμάτων που χρησιμοποιούνται, με τα ΚΕΝ να μην προβλέπουν κόστος μεγαλύτερο των 8 ευρώ την ημέρα όταν τις περισσότερες φορές αυτό ξεπερνά ακόμη και τα 70 ευρώ επιβαρύνοντας τον ίδιο τον ασθενή.