Ένας στους τέσσερις ανθρώπους, ή πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο ενήλικες και σχεδόν 400 εκατομμύρια παιδιά, θα ζουν με παχυσαρκία έως το 2035, εάν συνεχιστεί η τρέχουσα τάση, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Άτλαντα Παχυσαρκίας 2023, που δημοσιεύτηκε από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Παχυσαρκίας .
Τα ποσοστά παχυσαρκίας προβλέπεται να αυξηθούν ταχύτερα μεταξύ των παιδιών από τους ενήλικες και να διπλασιαστούν μεταξύ των αγοριών στα 208 εκατομμύρια (αύξηση 100%). Η ανάπτυξη μπορεί να είναι ακόμη πιο σημαντική μεταξύ των κοριτσιών, με ποσοστά να υπερδιπλασιάζονται στα 175 εκατομμύρια (αύξηση 125%).
Η παχυσαρκία χαρακτηρίζεται από υπερβολική συσσώρευση σωματικού λίπους και είναι μια σοβαρή χρόνια πάθηση που σχετίζεται με διαβήτη τύπου 2, καρδιακές παθήσεις, αρκετούς καρκίνους και αυξημένη θνησιμότητα . Ένα από τα πιο κοινά εργαλεία για να προσδιοριστεί εάν ένα άτομο έχει παχυσαρκία είναι ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ). Τα άτομα με ΔΜΣ μεταξύ 25 και 29,9 θεωρούνται υπέρβαρα, ενώ τα άτομα με παχυσαρκία έχουν ΔΜΣ 30 και άνω.
Η έκθεση προβλέπει ότι ο παγκόσμιος οικονομικός αντίκτυπος του υπέρβαρου και της παχυσαρκίας θα φτάσει τα 4,32 τρισεκατομμύρια δολάρια, αντιπροσωπεύοντας σχεδόν το 3% του παγκόσμιου ΑΕΠ, συγκρίσιμο με τον αντίκτυπο της πανδημίας COVID-19. Ωστόσο, οι συντάκτες της έκθεσης τονίζουν ότι η μέτρηση του οικονομικού αντίκτυπου «δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση αντανάκλαση της ευθύνης των ανθρώπων που ζουν με παχυσαρκία».
“Οι κυβερνήσεις και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής σε όλο τον κόσμο πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να αποφευχθεί η μετακύλιση του κόστους υγείας, κοινωνικού και οικονομικού κόστους στη νεότερη γενιά. Αυτό σημαίνει να εξετάσουν επειγόντως τα συστήματα και τους βασικούς παράγοντες που συμβάλλουν στην παχυσαρκία και να συμμετέχουν ενεργά οι νέοι στην Αν δράσουμε μαζί τώρα, έχουμε την ευκαιρία να βοηθήσουμε δισεκατομμύρια ανθρώπους στο μέλλον», λέει η καθηγήτρια Louise Baur, Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Παχυσαρκίας.
Ενώ η παχυσαρκία θεωρείται γενικά πρόβλημα στις χώρες υψηλού εισοδήματος, η έκθεση αποκαλύπτει ότι τα ποσοστά αυξάνονται ταχύτερα σε χώρες χαμηλού και χαμηλότερου μεσαίου εισοδήματος, οι οποίες συχνά «είναι οι λιγότερο ικανές να ανταποκριθούν στην παχυσαρκία και τις συνέπειές της. ”