Ερευνητές με επικεφαλής τη Rahel Marti στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας στην Ελβετία αναφέρουν ότι η θέαση, η αίσθηση και το άγγιγμα σκύλων οδηγεί σε όλο και υψηλότερα επίπεδα δραστηριότητας στον προμετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου. Δημοσιεύτηκε στο PLOS ONE στις 5 Οκτωβρίου, η μελέτη που δείχνει ότι αυτό το φαινόμενο επιμένει αφού τα σκυλιά δεν είναι πλέον παρόντα, αλλά μειώνεται όταν τα αληθινά σκυλιά αντικαθίστανται με λούτρινα ζώα. Τα ευρήματα έχουν επιπτώσεις στην κλινική θεραπεία υποβοηθούμενη από ζώα.
Επειδή η αλληλεπίδραση με ζώα, ιδιαίτερα με σκύλους, είναι γνωστό ότι βοηθά τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν το άγχος και την κατάθλιψη, οι ερευνητές πιστεύουν ότι η καλύτερη κατανόηση της σχετικής εγκεφαλικής δραστηριότητας θα μπορούσε να βοηθήσει τους κλινικούς γιατρούς να σχεδιάσουν βελτιωμένα συστήματα για θεραπεία με τη βοήθεια ζώων. Ο προμετωπιαίος φλοιός μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντικός επειδή βοηθά στη ρύθμιση και την επεξεργασία των κοινωνικών και συναισθηματικών αλληλεπιδράσεων.
Στη μελέτη, η δραστηριότητα στον προμετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου μετρήθηκε μη επεμβατικά με τεχνολογία υπέρυθρης νευροαπεικόνισης καθώς 19 άνδρες και γυναίκες έβλεπαν ο καθένας έναν σκύλο, ξάπλωσαν με τον ίδιο σκύλο στα πόδια τους ή χάιδευαν τον σκύλο. Κάθε μία από αυτές τις συνθήκες εκτελέστηκε επίσης με τον Λέο, ένα λούτρινο λιοντάρι με γούνα που ήταν γεμάτο με ένα μπουκάλι νερό για να ταιριάζει με τη θερμοκρασία και το βάρος των σκύλων.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η προμετωπιαία εγκεφαλική δραστηριότητα ήταν μεγαλύτερη όταν οι συμμετέχοντες αλληλεπιδρούσαν με τους πραγματικούς σκύλους και ότι αυτή η διαφορά ήταν μεγαλύτερη για τα χάδια, που ήταν η πιο διαδραστική κατάσταση. Μια άλλη βασική διαφορά ήταν ότι η προμετωπιαία εγκεφαλική δραστηριότητα αυξανόταν κάθε φορά που οι άνθρωποι αλληλεπιδρούσαν με τον πραγματικό σκύλο. Αυτό δεν παρατηρήθηκε με διαδοχικές αλληλεπιδράσεις με το λούτρινο λιοντάρι, υποδεικνύοντας ότι η απόκριση μπορεί να σχετίζεται με εξοικείωση ή κοινωνικό δέσιμο.
Θα χρειαστούν μελλοντικές μελέτες για να εξεταστεί λεπτομερώς το θέμα της εξοικείωσης και εάν τα χαϊδευτικά ζώα μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια ώθηση της προμετωπιαίας εγκεφαλικής δραστηριότητας σε ασθενείς με κοινωνικο-συναισθηματικά ελλείμματα.
Οι συγγραφείς προσθέτουν: «Η παρούσα μελέτη καταδεικνύει ότι η προμετωπιαία εγκεφαλική δραστηριότητα σε υγιή άτομα αυξήθηκε με την αύξηση της αλληλεπίδρασης εγγύτητας με έναν σκύλο ή ένα βελούδινο ζώο, αλλά ειδικά σε επαφή με τον σκύλο η ενεργοποίηση είναι ισχυρότερη. Αυτό δείχνει ότι οι αλληλεπιδράσεις με έναν σκύλο μπορεί να ενεργοποιήσει περισσότερες διαδικασίες προσοχής και να προκαλέσει ισχυρότερη συναισθηματική διέγερση από συγκρίσιμα μη ζωντανά ερεθίσματα».