Τον προηγούμενο Δεκέμβριο η έκθεση του ΙΟΒΕ για την ελληνική φαρμακευτική αγορά, όπως πρόσφατα και η EFPIA, είχαν αποτυπώσει στα στοιχεία τους την εκτίμηση ότι η ελληνική παραγωγή φαρμάκου για το 2014 είχε διαμορφωθεί στα 857 εκατ. ευρώ, μια επίδοση η οποία έδειχνε υποχώρηση σε σχέση με το 2013 κατά περίπου 2,8%. Σύμφωνα με πληροφορίες όμως, το στοιχείο αυτό δεν ήταν απόλυτα σωστό και θεωρείται δεδομένη η προς τα πάνω αναθεώρησή του στα 941 εκατ. ευρώ. Η αξία αυτή αποτελεί ρεκόρ για την ελληνική παραγωγή και αυτό μπορεί να υποστηριχθεί και από τα στατιστικά στοιχεία της ελληνικής οικονομίας που δείχνουν ότι ο Δείκτης βιομηχανικής παραγωγής φαρμακευτικών προϊόντων κινήθηκε ανοδικά τα τελευταία χρόνια.
Θα μπορούσε εύλογα λοιπόν να υποστηρίξει κανείς ότι παρά τη δραματική αποβιομηχάνιση του κλάδου του φαρμάκου μετά τη δεκαετία ‘80 και τη σαφέστατη στροφή προς τα εισαγόμενα φαρμακευτικά σκευάσματα, η ελληνική φαρμακοβιομηχανία με βάση τα επίσημα στοιχεία καταφέρνει να παρουσιάζει σημαντική ανάπτυξη και ιδιαίτερα αξιόλογη παραγωγή.
Έτσι με βάση και κάποια πρόχειρα στοιχεία για το 2015, εκτιμάται και πάλι άνοδος της παραγωγής λόγω της τόνωσης των εξαγωγών και δεν θα ήταν παράτολμο να εικάζουμε την εκτόξευση της παραγωγής σε επίπεδα άνω του 1 δισ. ευρώ σπάζοντας ακόμη ένα ρεκόρ. Να σημειωθεί βέβαια ότι η Ελλάδα παράγει μόλις το 0,4-0,5% της συνολικής ευρωπαϊκής παραγωγής.
Θα πρέπει βέβαια να σημειώσουμε ότι, όταν μιλάμε για βιομηχανική παραγωγή φαρμακευτικών σκευασμάτων δεν αναφερόμαστε αποκλειστικά στην φαρμακοβιομηχανία και τα ελληνικά γενόσημα. Ο συγκεκριμένος τομέας φαίνεται να καλύπτει ένα ποσοστό που είναι της τάξης του περίπου 50%. Υπάρχουν σημαντικές ελληνικές βιομηχανικές μονάδες οι οποίες παράγουν ένα μεγάλο μέρος φαρμάκων για λογαριασμό πολυεθνικών, ενώ σε αρκετές από αυτές γίνεται μόνο συσκευασία φαρμάκων. Η τελευταία αυτή βιομηχανική διαδικασία, δημιουργεί μεν σημαντικό τζίρο αλλά επί της ουσίας δεν μπορεί να θεωρηθεί και ως «παραγωγή φαρμάκου».
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία του ΙΟΒΕ, στις αρχές του 2000 η ελληνική παραγωγή φαρμάκων ήταν καθηλωμένη σε χαμηλά επίπεδα, της τάξης των 340 εκατ. ευρώ. Σταδιακά, με την ενεργότερη δράση των ελληνικών εταιρειών οι οποίες μπήκαν δυναμικά στην αγορά γενοσήμων εκμεταλλευόμενες και αυτές τη λήξη πατέντων ιδιαίτερα «δημοφιλών» φαρμάκων, η παραγωγή κινήθηκε έντονα ανοδικά για να τριπλασιαστεί σχεδόν σε αξία το 2010 φτάνοντας τα 918 εκατ. ευρώ. Η ύφεση της ελληνικής οικονομίας και φυσικά η δραστικές δαπάνες για φάρμακα οδήγησαν και πάλι σε περιορισμό, όμως αυτός δεν ήταν έντονος. Μάλιστα, ενώ εντός Ελλάδος η διακίνηση ελληνικών φαρμάκων δεν παρουσίασε ιδιαίτερα σημαντική άνοδο, στο εξωτερικό οι επιδόσεις των εταιρειών κινήθηκαν πολύ δυναμικά. Μετά το 2010 , που σημειωτέων στην επίτευξη αυτής της επίδοσης σημαντικό ρόλο έπαιξε και το γεγονός ότι οι τιμές ήταν σε αρκετά υψηλότερα επίπεδα από σήμερα, ξεκίνησε η σταδιακή υποχώρηση, με την αξία της ελληνικής παραγωγής να χαμηλώνει στα 907 εκατ. ευρώ το 2011 και τα 825 εκατ. ευρώ το 2012. Εν συνεχεία σημείωσε μεγάλη αύξηση το 2013 στα 881 εκατ. ευρώ και το 2014 στα 941 εκατ. ευρώ –τελικά- με άνοδο 6,8%!
ΠΕΦ
Σε μια περίοδο που το ελληνικό ΑΕΠ κινείται σταθερά μειούμενο, η άνοδος της παραγωγής φαρμάκου εισφέρει ακόμη περισσότερο στην τόνωση της ελληνικής οικονομίας καθώς θεωρείται πως η επίδραση της συγκεκριμένη παραγωγής είναι 3,5 φορές την αξία της.
Βέβαια όλη αυτή η θετική και μέχρι σήμερα αποδοτική προσπάθεια της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας και δη εκείνης η οποία παράγει ποιοτικά φάρμακα και γενόσημα, βρίσκει ισχυρό εμπόδιο περαιτέρω ανάπτυξης από την ίδια την ελληνική πολιτική φαρμάκου. Μπορεί μέσα στο 2015 να επιτεύχθηκε μια σχετική αύξηση της διείσδυσης των γενοσήμων, όμως οι εξοντωτικές μειώσεις τιμών δυναμιτίζουν την περαιτέρω αύξηση της παραγωγής.
Έτσι το 2016 είναι πολύ πιθανόν να είναι το έτος που θα αντιστραφεί η πορεία των διαγραφόμενων ρεκόρ που προαναφέρθηκαν. Όπως μάλιστα σημειώνει ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας κ. Θεόδωρος Τρύφων, «Τα clawback και οι διαρκείς μειώσεις των τιμών εξοντώνουν τον κλάδο της ελληνικής παραγωγής φαρμάκων. Είναι απαραίτητο άμεσα να υλοποιηθούν τα κατάλληλα διαρθρωτικά μέτρα, με στόχο τον έλεγχο της συνταγογραφίας, τον έλεγχο της αποζημίωσης των νέων ακριβών φαρμάκων και την αύξηση του μεριδίου αγοράς των οικονομικών Ελληνικών Φαρμάκων και των γενοσήμων. Σε αντίθετη περίπτωση ένας πολύ κρίσιμος Εθνικά Κλάδος θα διαλυθεί».
Όπως συμπληρώνει επίσης «Από διάφορες μελέτες έχει αναδειχθεί το γεγονός, ότι η Ελληνική Φαρμακοβιομηχανία αποτελεί σημαντικό πόλο ανάπτυξης, που δημιουργεί θέσεις εργασίας, προβαίνει σε σημαντικές επενδύσεις και καλύπτει τις ανάγκες των ασθενών με άριστης ποιότητας φάρμακα, τα οποία είναι και οικονομικότερα κατά 30-60% από αντίστοιχες θεραπείες. Αποτελεί οικονομικό έγκλημα να εισάγουμε ό,τι μπορούμε να παράγουμε».
Είναι λογικό πως η μείωση των τιμών και η αύξηση των clawbacks και rebates απομειώνει την αξία της παραγωγής στο 50%! Επίσης αν μειωθούν κι άλλο οι τιμές πολλά φτηνά φάρμακα που παράγονται και συσκευάζονται εδώ είτε θα αποσυρθούν είτε δεν θα είναι ζημιογόνος η παραγωγή τους κι έτσι θα έχουμε σημαντική κάμψη στη συγκεκριμένη μεταποιητική δραστηριότητα.