Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να ζήσουν έως και 150 χρόνια;

Μια μελέτη μετράει τα κύτταρα του αίματος και τα βήματα για να προβλέψει ένα δύσκολο όριο στη μακροζωία μας

Το ρεφρέν του θεματικού τραγουδιού για την ταινία Fame , που ερμηνεύει η ηθοποιός Irene Cara, περιλαμβάνει το  “I’m gonna live forever”. Η Cara, φυσικά, τραγουδούσε για τη μεταθανάτια μακροζωία που μπορεί να προσφέρει η φήμη. Αλλά μια κυριολεκτική έκφραση αυτής της φράσης, αντηχεί σε ορισμένες γωνιές του κόσμου – ειδικά στη βιομηχανία της τεχνολογίας.  Πολλά μεγάλα ονόματα της  τεχνολογίας έχουν χρηματοδοτήσει εγχειρήματα για να λύσουν το πρόβλημα του θανάτου σαν να ήταν απλώς μια αναβάθμιση του λειτουργικού συστήματος του smartphone.

Ωστόσο, τι γίνεται αν ο θάνατος απλά δεν μπορεί να χακαριστεί και η μακροζωία θα έχει πάντα ένα ανώτατο όριο, ό,τι κι αν κάνουμε; Οι ερευνητές έχουν τώρα αναρωτηθεί πόσο καιρό μπορούμε να ζήσουμε, εάν, με κάποιο συνδυασμό ηρεμίας και γενετικής, δεν πεθάνουμε από καρκίνο, καρδιακές παθήσεις ή κάποιο τροχαίο;

Αναφέρουν ότι όταν παραλείπουμε πράγματα που συνήθως μας σκοτώνουν, η ικανότητα του σώματός μας να αποκαθιστά την ισορροπία στα μυριάδες δομικά και μεταβολικά του συστήματα μετά από διαταραχές εξακολουθεί να εξασθενεί με τον καιρό. Και ακόμα κι αν τα βγάλουμε πέρα ​​στη ζωή με λίγους στρεσογόνους παράγοντες, αυτή η σταδιακή μείωση ορίζει τη μέγιστη διάρκεια ζωής για τους ανθρώπους κάπου μεταξύ 120 και 150 ετών. Στο τέλος, αν οι προφανείς κίνδυνοι δεν πάρουν τη ζωή μας, αυτή η θεμελιώδης απώλεια ανθεκτικότητας θα το κάνει, συμπεραίνουν οι ερευνητές στα ευρήματα που δημοσιεύθηκαν τον Μάιο του 2021 στο Nature Communications.

«Θετούν το ερώτημα «Ποια είναι η μεγαλύτερη ζωή που θα μπορούσε να ζήσει ένα ανθρώπινο περίπλοκο σύστημα αν όλα τα άλλα πήγαιναν πολύ καλά και είναι σε ένα περιβάλλον χωρίς άγχος;» λέει η Heather Whitson, διευθύντρια του Πανεπιστημίου Duke για το Κέντρο για η Μελέτη της Γήρανσης και της Ανθρώπινης Ανάπτυξης, η οποία δεν συμμετείχε στην εργασία. Τα αποτελέσματα της ομάδας δείχνουν έναν υποκείμενο «ρυθμό γήρανσης» που θέτει τα όρια στη διάρκεια ζωής, λέει.

Για τη μελέτη, ο Timothy Pyrkov, ερευνητής σε μια εταιρεία με έδρα τη Σιγκαπούρη που ονομάζεται Gero, και οι συνεργάτες του εξέτασαν αυτόν τον «ρυθμό γήρανσης» σε τρεις μεγάλες ομάδες στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Ρωσία. Για να αξιολογήσουν τις αποκλίσεις από τη σταθερή υγεία, αξιολόγησαν τις αλλαγές στον αριθμό των κυττάρων του αίματος και τον ημερήσιο αριθμό των βημάτων που έγιναν και τις ανέλυσαν ανά ηλικιακές ομάδες.

Τόσο για τον αριθμό των κυττάρων του αίματος όσο και για τον αριθμό των βημάτων, το μοτίβο ήταν το ίδιο: καθώς αυξανόταν η ηλικία, κάποιος παράγοντας πέρα ​​από την ασθένεια οδήγησε σε προβλέψιμη και σταδιακή μείωση της ικανότητας του σώματος να επαναφέρει τα κύτταρα του αίματος ή να βαδίζει σε σταθερό επίπεδο μετά από διαταραχή.

Όταν ο Pyrkov και οι συνάδελφοί του στη Μόσχα και το Μπάφαλο της Νέας Υόρκης χρησιμοποίησαν αυτόν τον προβλέψιμο ρυθμό πτώσης για να καθορίσουν πότε η ανθεκτικότητα θα εξαφανιζόταν εντελώς, οδηγώντας στον θάνατο, βρήκαν ένα εύρος από 120 έως 150 χρόνια. (Το 1997 η Jeanne Calment, το γηραιότερο άτομο που έχει ζήσει ποτέ, πέθανε στη Γαλλία σε ηλικία 122 ετών.)

Η επιθυμία να ξεκλειδωθούν τα μυστικά της αθανασίας πιθανότατα υπήρχε όσο η συνειδητοποίηση του θανάτου των ανθρώπων. Αλλά η μεγάλη διάρκεια ζωής δεν είναι ίδια με τη μεγάλη διάρκεια της υγείας, λέει ο S. Jay Olshansky, καθηγητής επιδημιολογίας και βιοστατιστικής στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις στο Σικάγο, ο οποίος δεν συμμετείχε στην εργασία. Και αναφέρει:

«Η εστίαση δεν πρέπει να είναι στο να ζεις περισσότερο, αλλά στο να ζεις περισσότερο υγιής»

«Ο θάνατος δεν είναι το μόνο πράγμα που έχει σημασία», λέει ο Whitson. «Άλλα πράγματα, όπως η ποιότητα ζωής, αρχίζουν να έχουν σημασία όλο και περισσότερο καθώς οι άνθρωποι βιώνουν την απώλεια τους».

Η ιδέα της επιβράδυνσης της διαδικασίας γήρανσης έχει τραβήξει την προσοχή, όχι μόνο από τους ειδήμονες της Silicon Valley που ονειρεύονται να ανεβάσουν τις αναμνήσεις τους σε υπολογιστές, αλλά και από μια ομάδα ερευνητών. Νέες μελέτες  ξεκινούν, για παράδειγμα, δοκιμάζοντας το φάρμακο για τον διαβήτη μετφορμίνη – με στόχο την εξασθένιση των χαρακτηριστικών δεικτών της γήρανσης.

 

μακροζωίαfront-stories