Η Vivienne Westwood, η σχεδιάστρια που καθόρισε την εμφάνιση του πανκ, χρησιμοποιώντας ροκ εικονογραφία, δικαιώματα, τέχνη και θρησκεία ως επαναλαμβανόμενα μοτίβα σε συλλογές που έφεραν ένα επαναστατικό πλεονέκτημα στο βρετανικό στυλ, προτού προχωρήσει σε μια μακρά και επιδραστική καριέρα ως σχεδιάστρια μόδας πέθανε την Πέμπτη στη γειτονιά Clapham του Νότιου Λονδίνου. Ήταν 81.
Ο θάνατός της ανακοινώθηκε από την εταιρεία της, Vivienne Westwood, η οποία δεν διευκρίνισε την αιτία.
Η Westwood ήταν μόλις 30 ετών όταν μαζί με τον φίλο της, Malcolm McLaren – ο οποίος ως μουσικός ιμπρεσάριος διεύθυνε τους Sex Pistols – άνοιξαν ένα κατάστημα με το όνομα Let It Rock στο 430 King’s Road στο Λονδίνο. Η επιχείρηση, που είχε μια ροζ πινακίδα βινυλίου στο μπροστινό μέρος, ήταν αντισυμβατική, πουλούσε ρούχα φετίχ και μόδες εμπνευσμένες από την εμφάνιση Teddy boy της δεκαετίας του 1950.
Στη διαμόρφωση της εμφάνισης της εποχής, η Westwood έγινε γνωστή ως η νονά του πανκ. Μετά τη λήξη της συνεργασίας της με τον κ. McClaren, άρχισε να σχεδιάζει συλλογές με το δικό της όνομα και σύντομα απέκτησε διεθνή φήμη.
Συνέχισε άνοιξε περισσότερα καταστήματα στο Λονδίνο και σε όλο τον κόσμο. Οι προκλητικές δημιουργίες της εμφανίστηκαν σε supermodels και celebrities και επηρέασαν την mainstream μόδα. Οι κορσέδες, τα παπούτσια πλατφόρμας και τα mini-crinis (συνδυασμός βικτοριανού κρινολίνου και μίνι φούστας) έγιναν τα χαρακτηριστικά της.
Σε ένα απομνημόνευμα που δημοσιεύτηκε το 2014 και ονομαζόταν απλώς «Vivienne Westwood», η Westwood έγραψε ότι ο κόσμος «φαίνεται να εκπλήσσεται ακόμα που μπορείς να είσαι στο πανκ και μετά να είσαι και στην ραπτική, αλλά όλα συνδέονται».
«Δεν είναι θέμα μόδας, βλέπεις», έγραψε. «Για μένα, έχει να κάνει με την ιστορία. Πρόκειται για ιδέες».
Η Westwood έφτιαξε τα ρούχα, τα οποία μπορεί να περιλαμβάνουν πουκάμισα με κομμένες φωτογραφίες κοριτσιών ή εσώρουχα με καρφιά από μπλουζάκια με συνθήματα όπως «καταστρέφω» ή «Να είσαι λογικός, να απαιτείς το αδύνατο».
«Δεν έβλεπα τον εαυτό μου ως σχεδιάστρια μόδας, αλλά ως κάποιον που ήθελε να αντιμετωπίσει το σάπιο status quo μέσω του τρόπου με τον οποίο ντυνόμουν και ντυνόμουν τους άλλους», είπε η Westwood στα απομνημονεύματά της, τα οποία έγραψε μαζί με τον Ian Kelly.
Το 1957, οι γονείς της αποφάσισαν να μετακομίσουν στο Χάροου, στο βορειοδυτικό Λονδίνο, για να δώσουν στα παιδιά τους περισσότερες ευκαιρίες. Η Vivienne, η οποία είχε παρακολουθήσει το πρώτο της μάθημα ραπτικής σε ηλικία 8 ετών, παρακολούθησε για λίγο το Harrow School of Art. Αργότερα εργάστηκε σε ένα εργοστάσιο της Kodak πριν σπουδάσει σε ένα κολέγιο εκπαίδευσης δασκάλων, όπου δίδασκε μικρά παιδιά αλλά ήταν πάντα αντισυμβατική: Στα απομνημονεύματά της θυμήθηκε ότι κάποτε πήγε σε μια τάξη 8 ετών για να δει το «Θωρηκτό Ποτέμκιν», το έπος του Σεργκέι Αϊζενστάιν. Ταινία του 1925 για την επανάσταση του προλεταριάτου.
Συνάντησε τον Derek Westwood, έναν μαθητευόμενο εργαλειομηχανό, σε ένα χορό. παντρεύτηκαν τον Ιούλιο του 1962. Μόλις λίγους μήνες αφότου γέννησε τον γιο τους, Μπεν, άφησε τον κύριο Γουέστγουντ. Το ζευγάρι χώρισε το 1965.
Η Westwood γνώρισε τον δεύτερο σύζυγό της, τον σχεδιαστή Andreas Kronthaler, το 1989, ενώ δίδασκε σχέδιο μόδας στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Τεχνών της Βιέννης και εκείνος ήταν φοιτητής. παντρεύτηκαν το 1993. Ο Kronthaler, ο οποίος έγινε ο δημιουργικός διευθυντής της εταιρείας της, ζει, όπως και οι γιοι της, ο κ. Corré, ιδρυτής της εταιρείας εσωρούχων Agent Provocateur, και ο Ben Westwood, ένας φωτογράφος. και δύο εγγόνια.
Η Westwood ανακηρύχθηκε σχεδιάστρια της χρονιάς το 1990 και το 1991 από το Βρετανικό Συμβούλιο Μόδας και τιμήθηκε για το εξαιρετικό επίτευγμα στη μόδα στα Βρετανικά Βραβεία Μόδας το 2007. Όταν έλαβε το παράσημο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας από τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ το 1992, αψήφησε τη σύμβαση φορώντας κανένα εσώρουχο στην τελετή.
Σε όλη της τη ζωή, η Westwood παρέμεινε, όπως σημείωσαν οι New York Times το 2017, «μια φωνητική περιβαλλοντική και πολιτική ακτιβίστρια της οποίας οι συλλογές είναι πάντα μανιφέστα και εκκλήσεις για συγκέντρωση». Σε μια παράσταση εκείνη τη χρονιά, προέτρεψε το κοινό της να μετατραπεί στην πράσινη ενέργεια και να εστιάσει την προσοχή του στο περιβάλλον.