Ταραχή επικρατεί στη φαρμακοβιομηχανία, βλέποντας το clawback να φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη από το σχεδιασμό για ελάφρυνση των ασθενών από συμμετοχή στα φάρμακα, εφόσον επιλέγουν γενόσημο.
Η συζήτηση των τελευταίων ημερών, φαίνεται να καταλήγει σε ένα μοντέλο, όπου οι ασθενείς δεν θα πληρώνουν καθόλου συμμετοχή εάν προτιμούν να πάρουν το γενόσημο της θεραπευτικής κατηγορίας για την πάθησή τους.
Με τον τρόπο αυτό το υπουργείο Υγείας θεωρεί ότι τα γενόσημα θα γίνουν πιο ελκυστικά για τους ασθενείς, οπότε οι ίδιοι θα προτιμούν αυτή τη λύση, αντί της χρέωσης της διαφοράς στο … τεφτέρι του φαρμακοποιού.
Ποιός θα πληρώνει τελικά αυτή τη διαφορά όμως;
Η πρόταση δείχνει τις φαρμακευτικές. Οι οποίες όμως, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Αυτές που πωλούν τα γενόσημα και τις άλλες που πωλούν πρωτότυπα, με ή χωρίς προστασία πατέντας.
Η επιστροφή της διαφοράς θα γίνεται μέσω clawback. Οι μεν εταιρίες γενοσήμων θα δεχθούν μια ελάφρυνση στο clawback που πληρώνουν, επειδή τα γενόσημα συμβάλλουν στην εξοικονόμηση πόρων, αποτελούν όμως μέρος της φαρμακευτικής δαπάνης. Οι δε εταιρίες πρωτοτύπων, θα επιβαρυνθούν με το πρόσθετο clawback που θα προκύπτει από την παραπάνω διαδικασία. Όσο για τις εταιρίες που πωλούν και τις δύο κατηγορίες φαρμάκων (πρωτότυπα και γενόσημα), σ΄ αυτές η επιβάρυνση θα αποτελεί θέμα εσωτερικών υπολογισμών…
Τώρα βέβαια, η επιβάρυνση των ασθενών έχει φθάσει περίπου στο ένα δις ευρώ, με το ποσοστό συμμετοχής να κυμαίνεται γύρω στο 30% κατά μέσο όρο. Πριν την καθιέρωση πληρωμής της διαφοράς από την λιανική τιμή του φθηνότερου γενοσήμου, που οι ασθενείς ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν μόνο την καθιερωμένη συμμετοχή (0%, 10% και 25%) κατά περίπτωση, ο μέσος όρος συμμετοχής ήταν 15%.
Συνεπώς, η συζήτηση για μείωση της συμμετοχής, αφορά τουλάχιστον τα 600 εκατ. ευρώ που αφορούν τη διαφορά τιμής και την ήδη υφιστάμενη χρήση των γενοσήμων, με το σημερινό μείγμα φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην αγορά.
Δεδομένου ότι ήδη οι επιστροφές της φαρμακοβιομηχανίας για το 2017 φαίνεται να ξεπερνούν το 1,1 δισ. ευρώ, η επόμενη μέρα με την ανάληψη και της συμμετοχής των ασθενών, φαντάζει για τις φαρμακευτικές, εφιαλτική…
Για το λόγο αυτό, η διοίκηση του ΣΦΕΕ να ζητά επείγουσα συνάντηση με τον υπουργό Υγείας.
Σύμφωνα με την σχετική επιστολή:
1. Clawback
Το clawback του 2017 έφτασε στα 487 εκατ. ευρώ (όταν η τελευταία εκτίμηση του ΕΟΠΥΥ ήταν 460 εκατ. ευρώ), ενώ το αντίστοιχο ποσό το 2016 ήταν 450 εκατ. ευρώ .Αυξήθηκε δηλαδή συνολικά το clawback κατά 37 εκατ. ευρώ, ενώ ταυτόχρονα το rebate ανήλθε στα 415 εκατ. ευρώ για το 2017, όταν το 2016 ήταν 300 εκατ. ευρώ . Παράλληλα, τον Ιανουάριο του 2018 το clawback ανήλθε στα 53,3 εκατ. ευρώ δηλαδή 17,4 εκατ. ευρώ πάνω από τον Ιανουάριο του 2017.
Στο σημείο αυτό, ο ΣΦΕΕ επισημαίνει πως είναι προφανές ότι κανένας μηχανισμός συγκράτησης της δαπάνης δεν έχει αποδώσει μέχρι σήμερα.
2. Ιατροφαρμακευτική κάλυψη των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων.
Το κόστος της κάλυψης των ανασφάλιστων πολιτών τον Ιανουάριο του 2018 ανήλθε στο ποσό των 18 εκατ. ευρώ και προβλέπεται να ξεπεράσει τα 220 εκατ. ευρώ το 2018, ενώ το 2017 ήταν 165 εκατ. ευρώ.
Πλέον, η κοινωνική υποχρέωση της πολιτείας έχει περάσει εξ’ ολοκλήρου στην φαρμακοβιομηχανία, και η συνεχής αύξηση του ποσού, όταν ο αριθμός των ανασφάλιστων μειώνεται, καταδεικνύει την αποτυχία ελέγχου.
3. Κίνητρα για την διείσδυση των γενοσήμων
Για ακόμα μία φορά, προτάθηκαν μέτρα που μετακυλύουν το κόστος στις υπόλοιπες εταιρείες μέσω επιπρόσθετου clawback. Ως προς τα προτεινόμενα κίνητρα, αποτελούν άλλη μια «ελληνική πρωτοτυπία», καθώς αντί να στοχεύουν σε κίνητρα προς τους ιατρούς που συνταγογραφούν και στους φαρμακοποιούς, απλά επιλέγουν να μετακυλήσουν άδικα ένα κόστος στις υπόλοιπες φαρμακευτικές εταιρείες.
Ενόψει και της ολοκλήρωσης του Προγράμματος θα πρέπει να διευθετηθούν άμεσα τα εξής:
Α) Άμεση εφαρμογή μέτρων για τον έλεγχο της σπατάλης
Β) Άμεση αύξηση της δημόσιας εξωνοσοκομειακής φαρμακευτικής δαπάνης κατά 300 εκατ. ευρώ ή θέσπιση ειδικού κονδυλίου για τους ανασφάλιστους και τα εμβόλια
Γ) Αύξηση της νοσοκομειακής φαρμακευτικής δαπάνης κατά 200 εκατ. ευρώ.
Δ) Θέσπιση ανώτατου βιώσιμου ορίου στο clawback στη λογική της συνυπευθυνότητας, όπως ισχύει στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες.
Ε) Θέσπιση ουσιαστικών και αποδοτικών πολιτικών ώστε να βοηθήσουν την αύξηση της διείσδυσης των γενοσήμων.