Παράδειγμα προς αποφυγήν είναι για τους παγκόσμιους φορείς υγείας η χώρα μας, όσον αφορά τις καισαρικές τομές τόσο στα δημόσια όσο και στα ιδιωτικά μαιευτήρια, επισημαίνει ο Σύλλογος Επιστημόνων Μαιών – Μαιευτών Πατρών.
Στο σύνολο των τοκετών, οι καισαρικές τομές παίρνουν “τη μερίδα του λέοντος”, ξεπερνώντας κατά μέσο όρο το 55%, φθάνοντας μάλιστα και το 83% σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν το αποδεκτό ποσοστό από τον ΠΟΥ δεν ξεπερνά το 15%.
Τα στοιχεία του ΕΟΠΥΥ, δυστυχώς, επιβεβαιώνουν την κατάσταση αυτή καθώς δεν υπάρχει σχέδιο δράσης, για την αντιμετώπιση της. Χαρακτηριστικά, το 2016 ο ΕΟΠΥΥ κλήθηκε να αποζημιώσει σε δημόσια και ιδιωτικά μαιευτήρια 38.159 καισαρικές τομές, έναντι 28.319 φυσιολογικών τοκετών. Και αυτό τη στιγμή που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) θεωρεί επιτρεπτό ποσοστό καισαρικών το 15%. Παράλληλα, σύμφωνα με δημοσίευμα του Παρατηρητηρίου Μαιευτικής Βίας Ελλάδας, υπάρχουν δομές υγείας στις οποίες οι καισαρικές τομές αγγίζουν το 83%, όπως στο νοσοκομείο Αγρινίου, το 74,8% σε κλινική των Χανίων, το 69% στο νοσοκομείο Σύρου και το 67,4% στο νοσοκομείο της Πάτρας.
Όπως τονίζει ο Σύλλογος, ο υπουργός Υγείας κ. Ανδρέας Ξανθός στις αρχές του περασμένου έτους ύστερα από επίκαιρη ερώτηση στη Βουλή, παραδέχτηκε το πρόβλημα, δηλώνοντας ότι: “Η εικόνα είναι πως στο σύνολο των γεννήσεων το 56,8% γίνεται με καισαρική τομή, εκ του οποίου το 53,8% στο ΕΣΥ και το 58,7% γίνεται στον ιδιωτικό τομέα”, προσθέτοντας ότι η εικόνα αυτή εκθέτει την επιστημονική κοινότητα. Μάλιστα είχε εκφράσει και την πολιτική βούληση, να δημιουργηθεί ένα Εθνικό Σχέδιο Δράσης μείωσης των καισαρικών.
Όμως αυτή η πολιτική βούληση έμεινε στα λόγια, καθώς από τα διαθέσιμα στοιχεία οι καισαρικές άγγιξαν (και) πέρυσι το 58%.
Το ποσοστό αυτό σε επίπεδο χωρών του ΟΟΣΑ ανταγωνίζεται μόνο η Τουρκία, στην οποία ένας στους δύο τοκετούς γίνεται με καισαρική.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα η καισαρική μετατράπηκε από μία ιατρική επιλογή σε “βολική” μέθοδο τόσο για τους γιατρούς όσο και για τους ίδιους του γονείς.
Εντούτοις, σε πρόσφατο πόρισμα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, το δημόσιο σύστημα αντιμετωπίζεται ως πηγή του προβλήματος, καθώς δεν υπάρχει μαιοκεντρική παρακολούθηση για χαμηλού κινδύνου εγκυμοσύνες και το σύστημα εφημεριών στο ΕΣΥ δεν επιτρέπει στις εγκυμονούσες να επιλέγουν τον γιατρό τους, με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε αναίτια πρόκληση ή καισαρική στη βάρδια του γιατρού που έχει επιλεγεί.
Όμως η πρόκληση τοκετού καταλήγει εφτά στις δέκα φορές σε καισαρική τομή. Στη λίστα με τους λόγους προστίθεται μεταξύ άλλων και η “αμυντική ιατρική”, η απουσία αυστηρού πρωτοκόλλου, αλλά και το γεγονός ότι οι Ελληνίδες γίνονται σε μεγαλύτερη ηλικία μητέρες συγκριτικά με το παρελθόν.
Το υπουργείο Υγείας οφείλει άμεσα να καλέσει τους αρμόδιους φορείς και να φτιάξει ένα Εθνικό Σχέδιο μείωσης των καισαρικών τομών. Η δημιουργία birth centers, η δημιουργία επίσημης βάσης δεδομένων με στοιχεία τοκετών, η σύσταση δικτύων μαιών-μαιευτών θα μπορούσαν να αποτελέσουν κάποια βήματα για τη μείωση των καισαρικών στη χώρα μας.