Άρθρο από την Ψυχολόγο, Ψυχοθεραπεύτρια και Ομαδική Αναλύτρια Ήρα Σαρακηνού.
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης πήρε το όνομά του μετά από μια ληστεία που είχε γίνει σε τράπεζα της Στοκχόλμης της Σουηδίας το 1973, όπου οι 6 όμηροι αντί να νιώσουν φόβο και θυμό για τους ληστές, ένιωσαν συμπόνια και συμπάθεια με αποτέλεσμα να μη καταθέσουν ποτέ εναντίον τους και να δώσουν λεφτά οι ίδιοι για την υπεράσπιση τους!
Το σύνδρομο αυτό αφορά στην ιδιάζουσα ψυχολογία ενός ατόμου το οποίο αρχίζει να συμπαθεί ή ακόμη και να «αγαπά» τον/τους απαγωγείς του και οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτό, έχουν σχεδόν τα ίδια συμπτώματα με τους ανθρώπους που υποφέρουν από PTSD, δηλαδή, μετατραυματικό στρες που χαρακτηρίζεται από άγχος, σύγχυση, φόβο, εφιάλτες, δυσκολία συγκέντρωσης, καχυποψία, έλλειψη συγκέντρωσης και χαλάρωσης και δυσάρεστα πισωγυρίσματα στο παρελθόν.
Στις μέρες μας οι αναφορές στο Σύνδρομο της Στοκχόλμης έχουν συσχετιστεί και με άλλες περιπτώσεις τραυματικών σχέσεων πέρα από αυτές των θυμάτων απαγωγών ή ομηρίας. Έτσι, βλέπουμε συμπτώματα του συνδρόμου ακόμα και σε περιπτώσεις αρρωστημένης σχέσης συζύγων, περίεργες και επικίνδυνες σχέσεις που δημιουργούνται με βιαστές, με εκβιαστές, με εμπόρους ναρκωτικών, ή ακόμα και σε σχέσεις όπου υπάρχει σεξουαλική και σωματική κακοποίηση παιδιών όπου τα θύματα νιώθουν θετικά συναισθήματα για το κακοποιητή.
Τα πιο γνωστά συμπτώματα περιλαμβάνουν:
1. Τα θετικά συναισθήματα του θύματος προς τον θύτη
2. Τα αρνητικά συναισθήματα του θύματος προς την οικογένεια
3. Το κοινωνικό του κύκλο ή τις Αρχές
4. Τα θετικά συναισθήματα του θύτη προς το θύμα
5. Το θύμα συνεργάζεται και βοηθά τον θύτη
Στη πορεία του συνδρόμου, το θύμα συμφωνεί με τον θύτη και αρχίζει να μαθαίνει πώς να τον ηρεμήσει ή να τον ευχαριστήσει, ώστε να έχει ευνοϊκότερη μεταχείριση. Αργότερα, κάποια θύματα συζητούν ακόμα και τα προσωπικά τους σε μια προσπάθεια να έρθουν πιο κοντά στον θύτη και να τους λυπηθεί. Ως αποτέλεσμα προκύπτει ένα «περίεργο» δέσιμο.
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης δεν συμπεριλαμβάνεται στο Διαγνωστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (DSM), απλά είναι ένας τρόπος να καταλάβουμε την ιδιάζουσα συναισθηματική σχέση που μπορούν να αποκτήσουν ορισμένα άτομα απέναντι στον απαγωγέα ή τον κακοποιητή τους.
