Ο πόνος είναι ο τρόπος με τον οποίο το σώμα μας μας λέει ότι κάτι δεν πάει καλά, ειδοποιώντας μας για τραυματισμό ή μόλυνση και βοηθώντας τους γιατρούς να κάνουν μια διάγνωση. Αλλά ο πόνος δεν είναι διασκεδαστικός, επομένως προσπαθούμε συχνά να τον εμποδίσουμε χρησιμοποιώντας φάρμακα.
Αλλά μια νέα μελέτη με επικεφαλής τους ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ υποδεικνύει ότι η παρεμπόδιση του οξέος πόνου μπορεί στην πραγματικότητα να οδηγήσει σε πόνο στο έντερο. Αυτό συμβαίνει επειδή ο πόνος μπορεί να είναι βασικό μέρος μιας διαδικασίας που προστατεύει το έντερο από βλάβες.
Στη μελέτη , οι νευρώνες πόνου σε ποντίκια βοήθησαν στη ρύθμιση της προστατευτικής βλέννας που καλύπτει το έντερο, απελευθερώνοντας περισσότερη βλέννα ως απόκριση στη φλεγμονή.
«Αυτοί οι νευρώνες δίνουν σήμα στα κύλικα του εντέρου που παράγουν βλέννα», λέει ο ανώτερος ερευνητής της μελέτης Isaac Chiu , PhD, αναπληρωτής καθηγητής ανοσοβιολογίας στο Ινστιτούτο Blavatnik του Χάρβαρντ. «Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί η βλέννα προστατεύει τον φραγμό του εντέρου από πιθανά επιβλαβή μικρόβια και τραυματισμό των ιστών».
Τι έκαναν οι ερευνητές
Στη μελέτη, οι ερευνητές ανέτρεψαν ποντίκια που δεν είχαν νευρώνες πόνου. Αυτά τα ποντίκια παρήγαγαν λιγότερη προστατευτική βλέννα και «το μικροβίωμα του εντέρου τους απορρυθμίστηκε», λέει ο Chiu. “Έγιναν επίσης πιο ευαίσθητα στην κολίτιδα ” (φλεγμονή στο έντερο που χαρακτηρίζεται από πόνο στην κοιλιά και προβλήματα του εντέρου).
Χωρίς αυτό το CGRP ή αυτούς τους υποδοχείς, το έντερο δεν θα λάβει το μήνυμα να παράγει περισσότερη βλέννα – και η παραγωγή βλέννας μειώνεται.
«Χρειαζόμαστε αυτό το σήμα για να διατηρήσουμε ένα υγιές έντερο», λέει ο Chiu.
Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι μια κατηγορία φαρμάκων για την ημικρανία που καταστέλλουν το CGRP, σημειώνει ο Chiu.
«Εάν στοχεύσουμε μακροπρόθεσμα το CGRP, θα μπορούσε να προκαλέσει ελαττωματική υγεία του βλεννογόνου του εντέρου, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας καλών μικροβίων και αυξημένης ευαισθησίας στη φλεγμονή», λέει.
Επιπλέον, δεδομένου ότι τα παυσίπονα χρησιμοποιούνται συχνά για τη θεραπεία ασθενών με κολίτιδα, λαμβάνοντας υπόψη τις πιθανές επιβλαβείς επιπτώσεις μπορεί να είναι σημαντικές, λένε οι ερευνητές.
Γιατί αυτό έχει σημασία
Η μελέτη βασίζεται στην αυξανόμενη έρευνα σχετικά με την «ενδοοργανική επικοινωνία», τον τρόπο με τον οποίο τα μόρια στο σώμα αλληλεπιδρούν μεταξύ των οργάνων για να μας βοηθήσουν να διατηρήσουμε την υγεία. Ρίχνει φως στον άξονα εντέρου-εγκεφάλου, σηματοδοτώντας μεταξύ της γαστρεντερικής οδού και του κεντρικού νευρικού συστήματος.
«Ο οξύς πόνος έχει σχεδιαστεί για να μας προστατεύει από βλάβες, επομένως είναι λογικό να μπορεί να συνδυαστεί με την έκκριση βλέννας», λέει ο Chiu. «Αν χάσουμε αυτό το σήμα, είναι πιο πιθανό να έχουμε τραυματισμένο ή φλεγμονώδες έντερο».
Από την άλλη πλευρά, η υπερβολική σηματοδότηση πόνου δεν είναι επίσης χρήσιμη.
«Ο χρόνιος πόνος βρίσκεται στην άλλη όψη του νομίσματος», λέει ο Chiu. «Πρέπει να βρούμε τρόπους για να διατηρήσουμε τις καλές πτυχές της σηματοδότησης του πόνου, όπως η διατήρηση της ομοιόστασης του εντέρου, και να κλείσουμε την αντίληψη του πόνου στον εγκέφαλο, που είναι το μέρος που κάνει τους ανθρώπους να υποφέρουν».
Αυτό σημαίνει ότι κατανοούμε καλύτερα τα πράγματα που ελέγχουν τη σηματοδότηση του πόνου στο έντερο, ώστε να μπορούμε να το “συντονίσουμε” χωρίς να το κλείσουμε εντελώς, λέει.
Απαιτείται περισσότερη έρευνα για να επιβεβαιωθούν τα ευρήματα σε ανθρώπους. Αλλά ανάλογα με το πώς εξελίσσεται η έρευνα, αυτό θα μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τον πόνο και να ανοίξει την πόρτα σε νέες θεραπείες για ασθενείς με παθήσεις του εντέρου, λέει ο Chiu.
Εν τω μεταξύ, η βελτίωση της υγείας του εντέρου σας μπορεί να βοηθήσει στη ρύθμιση της διαδικασίας σηματοδότησης του πόνου, σημειώνει ο Chiu. Τα υγιή μικρόβια μπορεί να διεγείρουν τις ίνες του πόνου τόσο ώστε να διατηρούν τη βλέννα χωρίς να συμβάλλουν στον πόνο του εντέρου. Μπορείτε να ταΐσετε υγιή μικρόβια του εντέρου τρώγοντας περισσότερες φυτικές ίνες και τρόφιμα που έχουν υποστεί ζύμωση και περιορίζοντας τα τηγανητά και το κόκκινο κρέας. Η άσκηση, η διαχείριση του άγχους και η έξοδος έξω μπορούν επίσης να βοηθήσουν.