Η «συν-επιμέλεια» δηλαδή η από κοινού επιμέλεια των παιδιών και απο τους δύο γονείς μετά από ένα διαζύγιο, σημαίνει οτι και οι δύο πλευρές έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις προς τα παιδιά τους. Αυτό από μόνο του βοηθά τον κάθε γονιό να είναι πιο επαρκής στο ρόλο του, ενώ ταυτόχρονα βοηθά το παιδί να κατανοήσει την ισότητα στη μεταξύ τους σχέση, να ταυτιστεί και με τους δύο και να χτίσει αρμονικές σχέσεις που θα συμβάλλουν σε μία υγιή και ολοκληρωμένη προσωπικότητα.
Ο χωρισμός των γονέων, γνωρίζουμε πόσο τραυματικός μπορεί να είναι για το παιδί, ιδίως αν είναι συγκρουσιακός, αφού ξεκινά ένας αγώνας των πρώτων για το ποιός θα κερδίσει περισσότερη αγάπη και νοιάξιμο από το παιδί, το οποίο βεβαίως φοβάται να εκφράσει την αλήθεια του για να μη δυσαρεστήσει τους γονείς του και δυσκολεύεται να πάρει θέση αφού στην πραγματικότητα χρειάζεται και τους δύο.
Με τη συνεπιμέλεια λοιπόν αυτό το φαινόμενο δεν παρατηρείται και ίσα ίσα υπάρχει συνήθως σεβασμός του ενός συζύγου για τον άλλο, σεβασμός στο δέσιμο που έχει ο κάθε γονιός ξεχωριστά με το παιδί του, ενσυναίσθηση και ευαισθησία των γονιών για τις ανάγκες του παιδιού και ωριμότητα των πρώην συζύγων αναφορικά με το νέο τους ρόλο σαν συν-γονείς.
Τέλος, έρευνες έδειξαν οτι ακόμα και σε ένα συγκρουσιακό διαζύγιο η απόφαση της συνεπιμέλειας θα κατευνάσει τον θυμό και θα μειώσει το άγχος των γονέων εφόσον θα χρειαστεί να εστιάσουν στις λεπτομέρειες και τους όρους της συμφωνίας της συνεπιμέλειας και θα συνεργαστούν για την αρμονικότερη ζωή των παιδιών τους.
Άρθρο από την Ψυχολόγο, Ψυχοθεραπεύτρια και Ομαδική Αναλύτρια Ήρα Σαρακηνού.