Ιδιαίτερη έχει αποκαλυφθεί ότι είναι η σχέση της μόλυνσης από τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) με τη γονιμότητα. Η παρουσία του στον οργανισμό μπορεί να επηρεάσει την αναπαραγωγική ικανότητα και των δύο φύλων, καθιστώντας τη σύλληψη και τη διατήρηση της εγκυμοσύνης δυσκολότερη.
Το ίδιο συμβαίνει και στα ζευγάρια, που έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.
Η έρευνα δείχνει ότι οι γυναίκες, που είναι θετικές στον ιό HPV, μπορεί να έχουν περισσότερες δυσκολίες να συλλάβουν και να αποφύγουν την αποβολή, χρησιμοποιώντας ενδομήτρια σπερματέγχυση (IUI) ή γονιμοποίηση in vitro (IVF), από ότι τα HPV αρνητικά ζευγάρια.
Όπως εξηγεί ο χειρουργός γυναικολόγος ογκολόγος – μαιευτήρας Δρ. Κυριάκος Τίγκας: «Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί περισσότεροι από 200 διαφορετικοί τύποι ιών HPV. Εξ’ αυτών άλλοι είναι χαμηλού και άλλοι υψηλού κινδύνου για εμφάνιση επιπλοκών και για ογκογένεση. Οι πλέον επικίνδυνοι είναι οι HPV 16 και HPV 18, αφού αποτελούν την κύρια αιτία καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Εκτός, όμως, από τον ρόλο του στην ανάπτυξη καρκίνου, η λοίμωξη από τον συγκεκριμένο ιό μπορεί να έχει αντίκτυπο και στην ανθρώπινη αναπαραγωγική υγεία. Ολοένα και περισσότερες μελέτες δείχνουν ότι ιοί HPV μπορούν να επηρεάσουν τη γονιμότητα και να μεταβάλουν την αποτελεσματικότητα των τεχνολογιών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής».
Συγκεκριμένα ο ιός HPV μπορεί να επηρεάσει την ποιότητα του σπέρματος, καθώς η μόλυνσή του μειώνει τον αριθμό των φυσιολογικού σχήματος κυττάρων και αυξάνει τα επίπεδα των αντισπερμικών αντισωμάτων, αλλά και τον κατακερματισμό του DNA του. Έχει καταδειχθεί, δε, ότι τα στελέχη 6, 11, 16, 18, 31 και 33 μπορούν να μεταβάλουν την κινητικότητα του σπέρματος.
Το ίδιο αρνητικές επιπτώσεις έχει η μόλυνση από τον HPV και στις γυναίκες, καθώς ο ιός μπορεί να επηρεάσει την τροφοβλαστική ανάπτυξη, να μειώσει την ενδομήτρια εμφύτευση των τροφοβλαστικών κυττάρων και να προκαλέσει πρόωρη ρήξη της μεμβράνης, αυξάνοντας τις πιθανότητες αποβολών.
Πέρα, όμως, από τη φυσική γονιμότητα, ο ιός μπορεί να μειώσει την αποτελεσματικότητα των τεχνολογιών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Από τα ευρήματα μιας μελέτης έχει διεξαχθεί το συμπέρασμα ότι οι γυναίκες με HPV που προσπαθούσαν να συλλάβουν με μεθόδους γονιμοποίησης in vitro (IVF), είχαν χαμηλότερο ποσοστό εγκυμοσύνης (23,5%) σε σύγκριση με τις γυναίκες χωρίς τη λοίμωξη (57%).
Όπως σημειώνει ο Δρ. Τίγκας, ενώ η πλειονότητα των ατόμων με λοίμωξη HPV θα καταστείλει τον ιό στο σώμα του μέσα σε δύο έτη, το 10%-20% θα αποτύχει να το πράξει.
Η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπισή του σ’ αυτήν την ομάδα μπορεί να περιορίσει, αν όχι να αναστρέψει, τις βλάβες που προκαλούνται από τον ιό.