- Οι ερευνητές μελέτησαν κύτταρα όγκου μελανώματος για να κατανοήσουν καλύτερα πώς αυτά τα κύτταρα μπορούν να μεταναστεύσουν μέσω σωματικά πυκνών ιστών και να εξαπλωθούν σε όλο το σώμα.
- Ανακάλυψαν μια πρωτεΐνη πυρηνικής μεμβράνης που ονομάζεται LAP1 που επιτρέπει στα κύτταρα μελανώματος να αλλάξουν το σχήμα του μεγάλου και άκαμπτου πυρήνα τους, επιτρέποντας έτσι στο κύτταρο του όγκου να μεταναστεύσει μέσω περιορισμένων χώρων.
- Δεδομένου ότι τα επίπεδα της πρωτεΐνης LAP1 συσχετίζονται με τα ποσοστά επιβίωσης μελανώματος, το LAP1 θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί ως προγνωστικός δείκτης σε ασθενείς με μελάνωμα .
Το μελάνωμα είναι ένας τύπος καρκίνου του δέρματος που ευθύνεται για περίπου το 5% όλων των καρκίνων του δέρματος, αλλά προκαλεί τουλάχιστον το 75% των θανάτων από καρκίνο του δέρματος .
Ο λόγος για τον οποίο το μελάνωμα είναι τόσο επικίνδυνο είναι η ικανότητα των κυττάρων του μελανώματος να μεταναστεύουν και να ευδοκιμούν στον εγκέφαλο, τους πνεύμονες και άλλα κύρια όργανα. Όταν τα κύτταρα μελανώματος από τον αρχικό όγκο εξαπλώνονται σε άλλα μέρη του σώματος και σχηματίζουν νέο όγκο, το μελάνωμα είναι μεταστατικό.
Η έρευνα έχει δείξει ότι για να μεταναστεύσουν μέσω των ιστών τα καρκινικά κύτταρα πρέπει να ξεπεράσουν τους φυσικούς περιορισμούς . Ένα σημαντικό εμπόδιο στη μετανάστευση των κυττάρων είναι ο κυτταρικός πυρήνας , ο οποίος καταλαμβάνει μεγάλο κλάσμα του κυτταρικού όγκου και είναι συνήθως λιγότερο εύπλαστος από το περιβάλλον κυτταρόπλασμα. Ο μηχανισμός με τον οποίο τα κύτταρα ξεπερνούν αυτές τις φυσικές προκλήσεις είναι ασαφής.
Τώρα, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου, στο King’s College του Λονδίνου και στο Ινστιτούτο Francis Crick έχουν εντοπίσει μια πρωτεΐνη – LAP1 – που επιτρέπει στα κύτταρα του μελανώματος να αλλάζουν το σχήμα του πυρήνα και έτσι να επιτρέπουν τη μετανάστευση των κυττάρων.
«Η εργασία δείχνει ξεκάθαρα τον σημαντικό ρόλο της αυξημένης έκφρασης LAP1 στην προώθηση της μετάστασης του καρκίνου και της εισβολής καρκινικών κυττάρων», Jan Lammerding , Ph.D., καθηγητής στη Σχολή Βιοϊατρικής Μηχανικής Meinig και στο Ινστιτούτο Κυττάρου και Μοριακής Μηχανικής Weill.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Nature Cell Biology Trusted Source .
Για τη μελέτη, οι ερευνητές έλαβαν δύο κυτταρικές σειρές από έναν μόνο ασθενή με μελάνωμα:
- Κύτταρα που ελήφθησαν από μια μεταστατική βλάβη (ένας όγκος που σχηματίστηκε μετά την εξάπλωση του καρκίνου) και θεωρήθηκαν επιθετικά κύτταρα μελανώματος.
- Κύτταρα που ελήφθησαν από τον πρωτοπαθή όγκο και θεωρήθηκαν λιγότερο επιθετικά κύτταρα μελανώματος.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές διεξήγαγαν ένα πείραμα για να οπτικοποιήσουν πώς οι δύο τύποι κυττάρων μεταναστεύουν μέσω μιας μήτρας ινών κολλαγόνου, η οποία μιμείται την εξωκυτταρική μήτρα (το υλικό που περιβάλλει τα κύτταρα σε ζωντανό ιστό).
Όταν οι ερευνητές είδαν τα κύτταρα μετά τα πειράματα μετανάστευσης, παρατήρησαν ότι το 30% των μεταστατικών αλλοιώσεων (επιθετικών) κυττάρων μελανώματος εμφάνιζαν φυσαλίδες ΝΕ σε σύγκριση με μόνο το 5% των κυττάρων του πρωτοπαθούς όγκου (λιγότερο επιθετικό) μελανώματος.
Τα επίπεδα LAP1 σχετίζονται επίσης με την πρόγνωση της νόσου.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα υψηλά επίπεδα της πρωτεΐνης LAP1 στο μέτωπο διεισδυτικού όγκου (η διεπαφή όγκου-ξενιστή) συσχετίστηκαν με μικρότερη επιβίωση χωρίς ασθένεια, υποδηλώνοντας ότι τα υψηλότερα επίπεδα LAP1 συνδέονται με χειρότερη πρόγνωση της νόσου. Αυτό σημαίνει ότι το LAP1 θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως προγνωστικός δείκτης σε ασθενείς με μελάνωμα.
Κατά τη γνώμη του Δρ. Lammerding, αυτή η μελέτη θα μπορούσε να επηρεάσει την κλινική προσέγγιση σε ασθενείς με μελάνωμα.
Βραχυπρόθεσμα, η ανακάλυψη θα μπορούσε να οδηγήσει σε καλύτερη επιλογή θεραπείας των ασθενών με μελάνωμα, δηλαδή συνταγογράφηση πιο επιθετικών θεραπειών ή συχνότερης παρακολούθησης σε ασθενείς με υψηλά επίπεδα έκφρασης LAP1, καθώς οι καρκίνοι τους είναι πιο πιθανό να κάνουν μετάσταση.