Αν και οι ερευνητές μόλις αρχίζουν να κατανοούν την πολυπλοκότητα της πάθησης, φαίνεται ότι οι νεαροί άνδρες επηρεάζονται αυτήν τη στιγμή από αυτήν σε υψηλότερο ποσοστό σε σύγκριση με άλλους πληθυσμούς. Πιστεύεται ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι που το οδηγούν, αλλά οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η πίεση των μέσων ενημέρωσης και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, μαζί με την αλλαγή των ιδεών για τον ανδρισμό μπορεί να είναι και οι δύο κύριες αιτίες.
Μερικές φορές αναφέρεται ως « διγορεξία» (εθισμός στη σωματική δραστηριότητα) ή «αντίστροφη ανορεξία», τα άτομα με μυϊκή δυσμορφία πιστεύουν ότι το σώμα τους είναι πολύ μικρό, αδύνατο ή ανεπαρκώς μυώδες – παρόλο που μπορεί να ισχύει το αντίθετο. Αυτή η διαστρεβλωμένη άποψη προκαλεί μια ενασχόληση με το να γίνει κάποιος υπερβολικά μυώδης και αδύνατος , οδηγώντας συχνά στην ανάπτυξη επικίνδυνων συνηθειών, όπως η υπερβολική προπόνηση με βάρη, η περιοριστική δίαιτα και η χρήση ουσιών όπως τα αναβολικά στεροειδή. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε άγχος, κατάθλιψη και μπορεί να επηρεάσει την καθημερινότητά τους.
Αλλά επί του παρόντος η διάγνωση της μυϊκής δυσμορφίας εξακολουθεί να είναι δύσκολη. Αν και υπάρχουν αρκετές έρευνες αυτοαναφοράς για να βοηθήσουν τους γιατρούς να διαγνώσουν ασθενείς, αυτές οι έρευνες αξιολογούν μόνο σχετικά συμπτώματα (όπως επιθυμία για μεγαλύτερους μυς ή προβλήματα εικόνας σώματος) αντί να προσφέρουν μια ισχυρή διάγνωση.
Η διάγνωση βασίζεται επίσης σε ασθενείς που πληρούν ένα συγκεκριμένο σύνολο κριτηρίων, όπως η ενασχόληση με το να είναι αδύνατοι και μυώδεις, η υπερβολική άρση βαρών και η δίαιτα. Αλλά δεδομένου ότι χρησιμοποιούνται τόσες πολλές διαφορετικές μέθοδοι για τη διάγνωση της μυϊκής δυσμορφίας, αυτό μπορεί να κάνει την πλήρη κατανόηση της πάθησης δύσκολη.
Ωστόσο, γενικά, οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι τα άτομα με μυϊκή δυσμορφία τείνουν να κάνουν χρήση στεροειδών , έχουν συμπτώματα διατροφικών διαταραχών (όπως ψυχαναγκαστική άσκηση και διατροφικές συνήθειες) και υψηλότερη σωματική δυσαρέσκεια, συνήθως με τη γενική τους εμφάνιση, το βάρος και τη μυϊκότητά τους .
Τα άτομα με μυϊκή δυσμορφία τείνουν επίσης να έχουν χαμηλότερη αυτοεκτίμηση, υψηλότερα επίπεδα άγχους όταν εκτίθεται το σώμα τους, υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης και ιδεοψυχαναγκαστικές συμπεριφορές ως προς την άσκηση και τη διατροφή.
Για παράδειγμα, οι άνθρωποι μπορεί να δώσουν προτεραιότητα στην προπόνηση σε σχέση με την εργασία ή τις κοινωνικές δραστηριότητες ή να τρώνε αυστηρά κάθε τρεις ώρες για να εξασφαλίσουν την αύξηση των μυών. Και αν αυτές οι συμπεριφορές διαταραχθούν, προκαλείται άγχος και συναισθηματική διαταραχή.
Η μυϊκή δυσμορφία τείνει να επηρεάζει τους άνδρες από τα μέσα των 20 έως τα μέσα των 30 ετών , αν και η μέση ηλικία έναρξης είναι τα 19 έτη. Έρευνες δείχνουν ότι είναι πιο κοινό στις κοινότητες της άρσης βαρών και του bodybuilding. Ωστόσο, η έρευνα δείχνει επίσης ότι σχεδόν το 6% των φοιτητών των ΗΠΑ το έχουν. Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι το 4,2% των γυναικών και το 12,7% των ανδρών στον στρατό των ΗΠΑ έχουν μυϊκή δυσμορφία . Έτσι, ενώ φαίνεται να επηρεάζει κυρίως νέους άνδρες, υπάρχει περιορισμένη έρευνα σχετικά με τον επιπολασμό του σε άλλους πληθυσμούς.
Το «ιδανικό» σώμα
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους ένα άτομο μπορεί να αναπτύξει μυϊκή δυσμορφία και είναι μοναδικό για κάθε άτομο. Ωστόσο, η έρευνα δείχνει ότι τα μέσα (και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης), καθώς και η πίεση από την οικογένεια και τους φίλους, είναι πιθανές αιτίες.
Για παράδειγμα, οι απεικονίσεις των ανδρών στα μέσα ενημέρωσης με την πάροδο του χρόνου έχουν γίνει πιο μυώδεις. Συγκεκριμένα, εδώ και αρκετές δεκαετίες τα αντρικά μοντέλα στα περιοδικά έχουν γίνει σημαντικά μεγαλύτερα και πιο αδύνατα. Ακόμη και οι αντρικές φιγούρες δράσης έχουν αλλάξει με την πάροδο του χρόνου, γίνονται εξωπραγματικά μυώδεις.
Η μυϊκή δυσμορφία συνδέεται με την πεποίθηση ότι η μυϊκή σωματική διάπλαση είναι ιδανική . Επομένως, η έκθεση σε αυτές τις εικόνες και τα ιδανικά στα μέσα ενημέρωσης μπορεί να προκαλέσει ανησυχία και παραμορφωμένη άποψη για το σώμα του. Μελέτες δείχνουν επίσης ότι η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης συνδέεται άμεσα με την ειδωλοποίηση της μυϊκότητας στα νεαρά αγόρια. Η προβολή εικόνων ατόμων με καλή φυσική κατάσταση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προβλέπει επίσης μια προσήλωση στο να γίνει πιο μυώδης.
Η άποψη ότι το να είσαι μυώδης είναι πολύτιμο συνήθως μαθαίνεται από τους φίλους και την οικογένεια και η πίεση για να είσαι μυώδης μπορεί να έρθει με τη μορφή συγκρίσεων ή σχολίων για την εμφάνιση από αγαπημένα πρόσωπα. Η έρευνα δείχνει ότι μερικοί άντρες επιδιώκουν ακόμη και μια μυώδη σωματική διάπλαση για να αντιμετωπίσουν τον εκφοβισμό και τον εκνευρισμό από μέλη της οικογένειας και ρομαντικούς συντρόφους .
Δεδομένου ότι η μυϊκή δυσμορφία είναι δυνητικά ανεπαρκώς αναφερόμενη, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με ακρίβεια πόσο συχνή είναι. Αντίθετα, μπορούμε μόνο να κάνουμε εικασίες με βάση τα περιορισμένα στοιχεία που έχουμε. Η αβεβαιότητα οφείλεται εν μέρει στα ασυνεπή διαγνωστικά εργαλεία και η ιδέα είναι ταμπού για τους άνδρες να ασχολούνται με την εμφάνιση ή να μοιράζονται τα συναισθήματά τους.