Πολλά έχουν λεχθεί και έχουν γραφτεί για το Σακχαρώδη Διαβήτη. Έχει χαρακτηριστεί μάστιγα της εποχής μας, σύγχρονη επιδημία, νόσος του δυτικού τρόπου ζωής και άλλα πολλά! Και είναι αλήθεια πως, αν και υπάρχουν αναφορές σε αυτόν εδώ και 3500 χρόνια, ποτέ δεν ήταν τόσο επίκαιρος, όσο σήμερα, καθώς τα στατιστικά στοιχεία για τους ανθρώπους που πάσχουν στη χώρα μας είναι συγκλονιστικά!
Γράφει η Γκόλφω Γεμιστού, Αντιπρόεδρος Α΄ ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ, Πρόεδρος Συλλόγου Ατόμων με Σ.Δ. Πειραιά και Νήσων.
Στους 1.193.003 ανέρχεται, για το 2023, ο αριθμός των πασχόντων, που έχουν ενταχθεί σε ένα τουλάχιστον θεραπευτικό πρωτόκολλο Σακχαρώδη Διαβήτη , σύμφωνα με τα στοιχεία που εξασφάλισε η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ από την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Κοινωνικής Ασφάλισης (ΗΔΙΚΑ).
Αριθμός που ξεπερνά το 11% του πληθυσμού, σύμφωνα με την απογραφή της ΕΛΣΤΑΤ του 2011 και ανατρέπει τα μέχρι σήμερα επιστημονικά δεδομένα!
Η αύξηση που καταγράφεται στον συνολικό αριθμό των πασχόντων σε σχέση με το έτος 2021 είναι θεαματική και ξεπερνά το 5%, γεγονός που αναδεικνύει για ακόμη φορά την ανάγκη για άμεση εφαρμογή ενός Εθνικού Σχεδίου Δράσης για τον Σακχαρώδη Διαβήτη, στο οποίο η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ μπορεί να συμβάλλει θετικά, για τον καλύτερο και αποτελεσματικότερο σχεδιασμό και την υλοποίησή του.
Τα παραπάνω στατιστικά στοιχεία αποδεικνύουν έμπρακτα πως το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Διαβήτη, που καθιερώθηκε το 1991 από την Διεθνή Ομοσπονδία Διαβήτη και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, για να αποτυπώσει τον προβληματισμό για την κλιμακούμενη συχνότητα εμφάνισης του Διαβήτη και για να υπενθυμίζει πως για να ανακοπεί η εξάπλωση του θα πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα, όπως πρόληψη, επαγρύπνηση και ευαισθητοποίηση , στη χώρα μας τουλάχιστον δεν βρήκε αποδέκτες!
Η αλματώδης αυτή αύξηση του Διαβήτη θα πρέπει να αφυπνίσει την Πολιτεία η οποία θα πρέπει να εφαρμόσει πολιτικές πρόληψης, προκειμένου να ανακόψει τον επιπολασμό του Διαβήτη ,ο οποίος πέρα από τα προβλήματα που πιθανά θα επιφέρει στους πάσχοντες , μακροπρόθεσμα θα επιβαρύνει και το Σύστημα Υγείας.
Επιπλέον, η Πολιτεία οφείλει να παρέχει τη βέλτιστη υποστήριξη στους πάσχοντες οι οποίοι αντιμετωπίζουν στην Ελλάδα του 2023 πληθώρα προβλημάτων σε όλους τους τομείς της καθημερινότητάς τους: στην υγεία, στην παιδεία, στην εργασία.
Το μήνυμα της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας , το οποίο εναρμονίζεται απόλυτα με τους στόχους και τις διεκδικήσεις της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ, είναι: ΄΄Πρόσβαση στη φροντίδα του Διαβήτη΄΄ και μέσα από αυτό η Διεθνής Ομοσπονδία Διαβήτη διερωτάται μαζί με όλους εμάς. Αν όχι τώρα, πότε?
Ο Σ.Δ. αποτελεί μια σοβαρή και απειλητική για τη ζωή πάθηση και για την αντιμετώπιση του απαιτείται αδιάλειπτη φροντίδα και απρόσκοπτη πρόσβαση των πασχόντων σε όλα τα μέσα , που διευκολύνουν την καθημερινότητα τους και αναβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής και της υγείας τους.
Απαραίτητες λοιπόν προϋποθέσεις για τη φροντίδα του Διαβήτη είναι:
Η απρόσκοπτη πρόσβαση στις νέες θεραπείες και στην ινσουλίνη, η οποία ακόμα και σήμερα, 100 χρόνια μετά την ανακάλυψη της, εξακολουθεί να μην είναι προσβάσιμη σε όλους τους πάσχοντες. Τα εμπόδια και στην πρόσβαση και στην οικονομική προσιτότητα είναι πολλά και περίπλοκα.
Απαραίτητη επίσης προϋπόθεση για τη φροντίδα του Διαβήτη είναι η τακτική πρόσβαση και παρακολούθηση στα Ιατρεία και στα Διαβητολογικά Κέντρα, καθώς και η πρόσβαση σε όλα τα μέσα και τις σύγχρονες τεχνολογίες που συμβάλλουν αποτελεσματικά στη διαχείριση και την αντιμετώπιση του Σ.Δ.
Σημαντικότατο ρόλο στην αντιμετώπιση του Διαβήτη έχει η διατροφή, η άσκηση και η εκπαίδευση. Η εκπαίδευση είναι το δίπλωμα που πρέπει να πάρει ο κάθε άνθρωπος , όταν διαγνωστεί με Σ.Δ. , προκειμένου να μάθει να οδηγεί με ασφάλεια τα βήματα στη ζωή του .Δυστυχώς όμως η εκπαίδευση στη χώρα μας δεν είναι θεσμοθετημένη και οι όποιες προσπάθειες γίνονται, οφείλονται στην αγάπη και τον εθελοντισμό των γιατρών και των επαγγελματιών υγείας που συχνά και με υπερβάλλοντα ζήλο, ξεπερνούν τον εαυτό τους και μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον του Δημοσίου Συστήματος Υγείας προσφέρουν σ΄εμάς εθελοντικά όλες τις απαιτούμενες γνώσεις για τη διαχείριση του Διαβήτη μας.
Η καθημερινότητα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πάσχοντες με Σακχαρώδη Διαβήτη
Η ζωή με το διαβήτη είναι ένας διαρκής αγώνας. Ένας αγώνας σαν και αυτόν που δίνει η ίδια η ζωή , από τη γέννηση της, μέχρι το τέλος.
Παρόλα αυτά ο Σ.Δ., από μόνος του δεν αποτελεί εμπόδιο στη ζωή μας, αρκεί να έχουμε εκπαιδευτεί σωστά και να έχουμε ελεύθερη πρόσβαση στις κατάλληλες θεραπείες και τις σύγχρονες τεχνολογίες, για την αντιμετώπιση της χρόνιας πάθησης μας.
Στην πραγματικότητα, ο καθένας από εμάς, χρειάζεται μια ομάδα ανθρώπων, όπως γιατρούς, νοσηλευτές, εκπαιδευτές και ταυτόχρονα φάρμακα, τεχνολογίες και δεξιότητες για να καταφέρει να ρυθμίσει αποτελεσματικά την πάθηση του. Ας είμαστε λοιπόν ξεκάθαροι: Δεν μπορούμε να μιλάμε για ποιότητα ζωής των ανθρώπων με Διαβήτη, χωρίς επιπλοκές, όταν υπάρχει έλλειψη ενός Εθνικού Δικτύου Ενημέρωσης, όταν υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας στη χώρα μας. Θα πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό από την Πολιτεία ότι δεν είναι υπερβολή να ζητάμε την ίδρυση Διαβητολογικών Ιατρείων και Κέντρων σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας μας και ιδιαίτερα στην Περιφέρεια, όπου υπάρχει μεγάλη ανισοκατανομή υπηρεσιών. Επίσης δεν είναι υπερβολή να ζητάμε την πλήρη στελέχωση των υπαρχόντων Διαβητολογικών Κέντρων με όλες τις ειδικότητες που άπτονται του Διαβήτη. Δεν είναι ακόμα υπερβολή να ζητάμε την ίδρυση Ιατρείων Διαβητικού Ποδιού, όταν το 80% των ακρωτηριασμών στην Ελλάδα οφείλονται στο Σ.Δ.
Δεν είναι επίσης υπερβολή να διεκδικούμε την πλήρη ασφαλιστική κάλυψη των φαρμάκων και των αναλωσίμων υλικών και να ζητάμε να μην υπάρχουν διαφοροποιήσεις ,ώστε τα άτομα με Διαβήτη να έχουν σωστή ρύθμιση και αποτελεσματικότερη διαχείριση. Παράδειγμα διαφοροποίησης αποτελεί και η ινσουλίνη , για την οποία οι ινσουλινοθεραπευόμενοι τύπου 2 συνάνθρωποι μας καταβάλλουν συμμετοχή της τάξης του 10%, σε αντίθεση με τους πάσχοντες του τύπου 1 , που έχουν μηδενική συμμετοχή. Πάσχοντες δύο ταχυτήτων δηλαδή στην ορμόνη της ζωής!
Οι τεράστιες ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό, που στελεχώνει τις Μονάδες Υγείας ,καθώς μεγάλος αριθμός γιατρών βρίσκεται σε ανεργία ή υποαπασχόληση, σε συνδυασμό με το συνωστισμό και την πολύωρη αναμονή που παρατηρείται στα δημόσια νοσοκομεία , λόγω υποστελέχωσης, οδηγούν πολλούς από τους πάσχοντες στην εγκατάλειψη της ιδέας του τακτικού ραντεβού στο γιατρό τους. Η κατάσταση αυτή έχει σαν αποτέλεσμα την ελλιπή παρακολούθηση από εξειδικευμένους επιστήμονες, η οποία με τη σειρά της θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην εμφάνιση των κοστοβόρων σε κάθε επίπεδο επιπλοκών του Διαβήτη..
Ένα επιπλέον σοβαρό πρόβλημα στον χώρο του Διαβήτη είναι η πρόσβαση των ανασφάλιστων συμπολιτών μας στα αναλώσιμα ιατροτεχνολογικά προϊόντα, τα οποία αποδεδειγμένα είναι απαραίτητα και καθοριστικής σημασίας στη διαχείριση του Σ.Δ.. Ακόμα και σήμερα, παρά τις επίμονες προσπάθειες της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ, τα προμηθεύονται, όποτε υπάρχουν, από τα Δημόσια Νοσοκομεία! Η πρόσβαση δεν αφορά τα νεότερα τεχνολογικά προϊόντα και κάποιες φορές πολλά από όσα διατίθενται είναι αμφίβολης ποιότητας και εγκυρότητας με αποτέλεσμα η παρακολούθηση τους να ελλοχεύει συχνά κινδύνους για την υγεία και τη ζωή τους. Επιπλέον, σοβαρά είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πάσχοντες από Σακχαρώδη Διαβήτη στον εργασιακό τομέα, με την Πολιτεία να στέκεται απέναντί τους κι όχι πλάι τους.
Απόδειξη αυτού είναι η πρόσφατη προκλητικά αρνητική απάντηση του Υπουργείου Εσωτερικών στο αίτημα για μειωμένο ωράριο των εργαζομένων – πασχόντων από Σακχαρώδη Διαβήτη με ποσοστό αναπηρίας 50%, το οποίο υποστήριξε ότι η υιοθέτηση του αιτήματος αυτού θα έχει «ως αποτέλεσμα την περιπτωσιολογική αντιμετώπιση του ζητήματος ανάλογα με την εκάστοτε πάθηση και για τον λόγο αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή»!
Δυστυχώς οι πάσχοντες από Σακχαρώδη Διαβήτη δεν είναι «περιπτώσεις», όπως χαρακτηρίζονται από το Υπουργείο, αλλά πολίτες ευάλωτοι που έχουν ανάγκη τον σεβασμό και τη στήριξη της Πολιτείας για την αντιμετώπιση των αναγκών που απορρέουν από τη σοβαρή χρόνια πάθησή τους
Μεγάλες περιπέτειες και αγωνίες έζησαν επίσης οι πάσχοντες από Σ.Δ.. τους τελευταίους 8 μήνες λόγω των σοβαρών ελλείψεων των ενέσιμων σκευασμάτων για τη θεραπευτική αντιμετώπιση του Διαβήτη τύπου 2, με αποτέλεσμα να αλλάξουν την αγωγή τους, να ταλαιπωρηθούν ακόμα και να απορρυθμιστούν!
Το πρόβλημα έως και σήμερα παραμένει σχεδόν άλυτο, μολονότι η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ παρενέβη από την πρώτη στιγμή, αναζητώντας λύση στο πρωτεύον αυτό θέμα, όπου ζήσαμε την περίεργη κατάσταση να διατίθενται τα σκευάσματα σε άτομα με περισσότερα κιλά για την απώλεια τους και να τα στερούνται οι άνθρωποι με Διαβήτη για τους οποίους τα φάρμακα αυτά αποτελούν την θεραπευτική αντιμετώπιση της πάθησης τους.
Ελλείψεις συναντάμε πολύ συχνά και σε ινσουλίνες και σε αντιδιαβητικά δισκία. Το πρόβλημα είναι χρόνιο και τα ώτα των ιθυνόντων δεν είναι ευήκοα! Φαίνεται πως η αξία της ανθρώπινης ζωής και της υγείας έχει διαβαθμίσεις και διαφορετικές οπτικές γωνίες για τους αρμόδιους!!
Η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ με αίτημα της προσπαθεί με πείσμα και υπομονή να εξασφαλίσει την πρόσβαση των πασχόντων από Σ.Δ. τύπου 2 στις σύγχρονες τεχνολογίες, που θα τους προσφέρουν μια καλύτερη καθημερινότητα με περισσότερη ευελιξία, καθώς είναι πασιφανές πως στη χώρα μας οι πάσχοντες διαχωρίζονται, ως προς τις παροχές, σε κατηγορίες!!
Τα προβλήματα είναι πολλά και αν ο καθένας από εμάς προσθέσει και τη δική του
εμπειρία μπορεί να αντιληφθεί ποια είναι η κατάσταση του Διαβήτη στη χώρα μας! Ο Διαβήτης βρίσκεται σε ΄΄κρίση΄΄ και οι Αρμόδιοι σφυρίζουν αδιάφορα!
Θάθελα να κλείσω με ένα σοβαρό και πολύ ευαίσθητο θέμα που ταλαιπωρεί και ανατρέπει την καθημερινότητα των γονιών παιδιών με Σ.Δ.., λόγω του μη έγκαιρου διορισμού ή της παντελούς απουσίας σχολικού νοσηλευτή στην Πρωτοβάθμια και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση .
Στους βρεφικούς και παιδικούς σταθμούς, η κατάσταση είναι ακόμη πιο απογοητευτική καθώς μιλάμε για μικρότερης ηλικίας παιδιά για τα οποία ο διορισμός των νοσηλευτών είναι ζωτικής σημασίας και η παρουσία του επαγγελματία υγείας συμβάλλει στην ασφαλή παραμονή τους στο σχολικό περιβάλλον.
Παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα μας πρέπει να γίνει αντιληπτό σε όλους ότι μπορούμε να έχουμε μια ζωή με ποιότητα και ότι δικαιούμαστε να τη ζήσουμε με αξιοπρέπεια, αρκεί το Σύστημα Υγείας να δίνει στον Διαβήτη , όχι μόνο τη 14η Νοεμβρίου, αλλά και τις υπόλοιπες 364 ημέρες την απαιτούμενη προσοχή και όλοι εμείς, πάσχοντες και φορείς να αντιμαχόμαστε όλους εκείνους που βλάπτουν με πράξεις και παραλείψεις την υγεία μας!
Η ποιότητα στη ζωή μας είναι δικαίωμα μας και ταυτόχρονα αναγκαιότητα σε κάθε σύγχρονο Σύστημα Υγείας!
Κανείς μας δεν πρέπει να εφησυχάζει , γιατί όπως έλεγε ο Αίνστάιν:
‘’Ο κόσμος είναι ένας επικίνδυνος τόπος για να ζει κανείς. Όχι επειδή υπάρχουν κακοί άνθρωποι,
αλλά επειδή υπάρχουν άνθρωποι που δεν κάνουν τίποτα γι΄αυτόν!‘’