Οι παραδοσιακές ογκολογικές θεραπείες στοχεύουν στην εξόντωση των καρκινικών κυττάρων. Τι θα γινόταν όμως αν η επιστήμη μπορούσε να βρει έναν τρόπο να τα θεραπεύσει; Αυτή είναι η αρχή πίσω από μια νέα μελέτη που σχεδιάστηκε για να αποκαλύψει τη διαδικασία με την οποία τα υγιή νεφρικά κύτταρα μεταλλάσσονται σε καρκίνο του νεφρού. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι τα ευρήματα μπορούν τελικά να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη ενός νέου τύπου θεραπείας του καρκίνου – που στοχεύει στην επιδιόρθωση των άρρωστων κυττάρων αντί απλώς στην καταστροφή τους.
«Όταν ένας ασθενής έρχεται με σπασμένο μηριαίο οστό, δεν το αφαιρούμε και του ζητάμε να πάρει καινούργιο – το διορθώνουμε», λέει ο αιματολόγος/ογκολόγος της κλινικής Κλίβελαντ, Yogen Saunthararajah, MD του Taussig Cancer Institute . «Αλλά όταν ένας ασθενής εμφανίζει καρκίνο, συνήθως σκοπεύουμε να τον καταστρέψουμε γιατί απλά δεν ξέρουμε τι άλλο να κάνουμε. Δυστυχώς, αυτή η παραδοσιακή προσέγγιση μπορεί να προκαλέσει παράπλευρες βλάβες, συμπεριλαμβανομένης της τοξικότητας, και συχνά αποτυγχάνει να καταστρέψει τον καρκίνο».
Στοιχεία μελέτης
Πρόσφατα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cell Reports , η τελευταία μελέτη του Δρ Saunthararajah αξιολόγησε τη γένεση του διαυγούς καρκίνου των νεφρικών κυττάρων, του πιο συνηθισμένου υποτύπου κακοήθειας των νεφρών. Οι ερευνητές ξεκίνησαν με την προϋπόθεση ότι όλοι οι ιστοί υποβάλλονται σε μια φυσιολογική διαδικασία αναπλήρωσης και επιδιόρθωσης. Υποτέθηκε ότι ο καρκίνος αναπτύσσεται όταν κάτι διακόπτει αυτή τη διαδικασία και κάνει τα κύτταρα που επιδιώκουν να αναπληρώσουν τον ιστό να «κολλήσουν». Ο Δρ Saunthararajah εξηγεί ότι αυτά τα κύτταρα «αντ’ αυτού περιστρέφουν τους τροχούς τους», συνεχίζοντας να αναπαράγονται σε ένα ενδιάμεσο στάδιο του ταξιδιού τους.
Οι ερευνητές της μελέτης χρησιμοποίησαν φασματομετρία μάζας για να αναλύσουν τον μεγαλύτερο μηχανισμό στον οποίο λειτουργεί το PBRM1, ένα γονίδιο που έχει αποδειχθεί ότι παίζει ουσιαστικό ρόλο στη γένεση του καρκίνου των νεφρών. Ο Δρ Saunthararajah λέει ότι το PBRM1 είναι ένα βασικό συστατικό μιας μηχανής πρωτεΐνης που χρησιμοποιείται για την ενεργοποίηση των γονιδίων που ορίζουν ένα εξειδικευμένο νεφρικό κύτταρο.
«Χωρίς PBRM1, το αναπτυσσόμενο κύτταρο δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί και να επικεντρωθεί στις εξειδικευμένες λειτουργίες ενός νεφρικού κυττάρου. Αντίθετα, συνεχίζει να επικεντρώνεται στην ανάπτυξη και τη διαίρεση», λέει.
Αν και είναι τεχνικά δύσκολο να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με την προσθήκη PBRM1 που λείπει, η θεραπεία θα μπορούσε να περιλαμβάνει την αναστολή των ενζύμων που αντιτίθενται φυσικά στο PBRM1, την αποκατάσταση της ισορροπίας και την ενεργοποίηση των εξειδικευμένων νεφρικών κυττάρων, σημειώνει.
«Δεν υπάρχει τίποτα εγγενώς τοξικό σε αυτή την προσέγγιση», λέει ο Δρ Saunthararajah. «Αυτή είναι η σημασία αυτού του ευρήματος. Η κατανόηση σε επίπεδο μοριακής μηχανής πώς ένα αναπτυσσόμενο νεφρικό κύτταρο μετατρέπεται σε καρκινικό κύτταρο ανοίγει την πόρτα στην επισκευή, επιτρέποντας στο κύτταρο να γίνει αυτό που προοριζόταν να γίνει καθ’ όλη τη διάρκεια. Αυτά τα ευρήματα μπορούν να μας βοηθήσουν να αναπτύξουμε νέες θεραπείες που είναι πολύ διαφορετικές από την προσέγγιση «αναζήτηση και καταστροφή» που παρατηρείται με την παραδοσιακή θεραπεία του καρκίνου».
Μελλοντικές επιπτώσεις
Η ερευνητική ομάδα του Δρ Saunthararajah έδειξε προηγουμένως μια παρόμοια διαδικασία στην ανάπτυξη καρκίνων του ήπατος και του αίματος. «Υποψιαζόμαστε ότι η διακοπή του μηχανισμού που χρησιμοποιούν τα αναπτυσσόμενα κύτταρα για να ενεργοποιήσουν εξειδικευμένα γονίδια κυττάρων ιστού είναι ένα γενικό θέμα στη γένεση του καρκίνου», λέει.
Οι ερευνητές, οι οποίοι έχουν ήδη αναπτύξει φάρμακα που επιδιορθώνουν τη λευχαιμία και τους καρκίνους του αίματος σύμφωνα με αυτήν την αρχή, εργάζονται τώρα σε παρόμοιες θεραπείες για την καταπολέμηση κακοηθειών συμπαγών όγκων, όπως ο καρκίνος των νεφρών.
«Υπάρχει μια τάση να πιστεύουμε ότι μια ιδέα πρέπει να είναι περίπλοκη για να είναι καλή επιστήμη, αλλά η θεωρία μας είναι στην πραγματικότητα αρκετά απλή», λέει ο Δρ Saunthararajah. «Τα κύτταρα που προορίζονται να αναπληρώσουν τους ιστούς μας δεν μπορούν να ολοκληρώσουν το ταξίδι τους επειδή εκατοντάδες εξειδικευμένα γονίδια ιστών «απενεργοποιούνται» ενζυματικά. Εάν αναστέλλετε τα μη ισορροπημένα ένζυμα «off», διορθώνετε τον καρκίνο. Θα μπορούσε να είναι τόσο απλό».