Μερικά φάρμακα, που συνήθως συνταγογραφούνται για κάποιες κοινές παθήσεις, μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο άνοιας, σύμφωνα με ερευνητές του Πανεπιστημίου του Nottingham.
Πρόκειται για φάρμακα για την κατάθλιψη, την επιληψία, την ψύχωση και άλλες καταστάσεις, όπως η υπερδραστήρια ουροδόχος κύστη, η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, το Πάρκινσον και ορισμένες αλλεργίες, τα οποία ανήκουν σε μια οικογένεια φαρμάκων, που ονομάζονται αντιχολινεργικά.
Τα συγκεκριμένα φάρμακα έχουν, ήδη, συνδεθεί με βραχυπρόθεσμα προβλήματα στη σκέψη, αλλά τώρα η νέα, μεγάλη μελέτη εγείρει ανησυχίες για πιθανές μακροχρόνιες παρενέργειες στη λειτουργία του εγκεφάλου.
Σύμφωνα με όσα δημοσίευσε το περιοδικό JAMA Internal Medicine, τα αντιχολινεργικά φάρμακα εμποδίζουν τη δράση ενός χημικού αγγελιοφόρου, που χρησιμοποιεί ο εγκέφαλος για τον έλεγχο των σημάτων γύρω από το σώμα.
Η μελέτη, με επικεφαλής την καθηγήτρια Carol Coupland, συμπεριέλαβε περισσότερες από 58.000 ανθρώπους με άνοια και 225.000 χωρίς άνοια.
Οι ερευνητές εξέτασαν τα φάρμακα, που έπαιρναν οι συμμετέχοντες πριν από 20 χρόνια, πολύ πριν διαγνωσθεί η άνοια. Αυτό αποκάλυψε τη σχέση μεταξύ των ισχυρών αντιχολινεργικών φαρμάκων και του αυξημένου κινδύνου άνοιας στους ανθρώπους ηλικίας 55 ετών και άνω.
“Μόνο ορισμένα φάρμακα αυτής της κατηγορίας φαρμάκων – αντικαταθλιπτικά, αντιπαρκινσονικά, αντιψυχωσικά, φάρμακα της ουροδόχου κύστης και φάρμακα της επιληψίας εμπλέκονται στην άνοια. Δεν υπήρχε κίνδυνος με άλλα αντιχολινεργικά φάρμακα, όπως φάρμακα για το άσθμα, μυοχαλαρωτικά, φάρμακα για τον καρδιακό ρυθμό και αυτά που δόθηκαν για γαστρεντερικά προβλήματα“, διασαφήνισαν οι επιστήμονες.
Ο ερευνητής Tom Deing δήλωσε: “Αυτή η μελέτη παρέχει περαιτέρω στοιχεία ότι οι γιατροί πρέπει να είναι προσεκτικοί όταν συνταγογραφούν ορισμένα φάρμακα, που έχουν αντιχολινεργικές ιδιότητες.
Ωστόσο είναι σημαντικό οι ασθενείς, που παίρνουν φάρμακα αυτού του είδους, να μην τα σταματήσουν, καθώς αυτό μπορεί να είναι πολύ πιο επιβλαβές για την υγεία τους. Εάν οι ασθενείς ανησυχούν, τότε θα πρέπει να το συζητήσουν με τον γιατρό τους, για να εξετάσουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της θεραπείας που λαμβάνουν”.