Νέα έρευνα της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας απαντά στο καίριο ερώτημα, εάν και σε ποιον βαθμό οι θετικές κοινωνικές σχέσεις συμβάλλουν στην ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης και το αντίστροφο.
Η απάντηση, λοιπόν, είναι ναι, όπως αναφέρει και το Journal of Personality and Social Psychology.
Η Μισέλ Α. Χάρις του Πανεπιστημίου του Τέξας και η Ούλριχ Ορθ του Πανεπιστημίου της Βέρνης ανέλυσαν δεδομένα από 52 μελέτες (μετα-ανάλυση), στις οποίες συμμετείχαν περίπου 47.000 άτομα, προκειμένου να εξετάσουν αν η αυτοεκτίμηση επιδρά στη σύναψη θετικών κοινωνικών σχέσεων ή το αντίστροφο.
Το σύνολο των ερευνών δημοσιεύθηκε μεταξύ του 1992 και του 2016 και συμπεριέλαβε πλήθος χωρών (30 δείγματα από τις ΗΠΑ, τέσσερα από την Ελβετία, τρία από την Γερμανία και δύο από την Αυστραλία, το Βέλγιο, τον Καναδά, την Φιλανδία, την Ελλάδα, τη Ρωσία και τη Σουηδία).
Διαπιστώθηκε ότι οι θετικές κοινωνικές σχέσεις, η υποστήριξη από τον κοινωνικό περίγυρο και η αποδοχή από αυτόν συμβάλλουν στη διαμόρφωση και στην ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης στα άτομα όλου του ηλικιακού φάσματος (από 4 έως 76 ετών).
Φάνηκε να ισχύει και το αντίστροφο. Δηλαδή η υψηλή αυτοεκτίμηση συνδέθηκε με καλύτερες κοινωνικές σχέσεις, υποστήριξη και κοινωνική αποδοχή. Ακόμη και όταν οι ερευνητές έλαβαν υπόψη τους το φύλο και την ηλικία των συμμετεχόντων, τα αποτελέσματα παρέμειναν ανεπηρέαστα.
Η Δρ. Χάρις εξηγεί ότι αυτή η αμοιβαία σύνδεση κοινωνικών σχέσεων και αυτοεκτίμησης αναδεικνύει ότι τα αποτελέσματα αυτού του κύκλου θετικής ανατροφοδότησης συσσωρεύονται με τα χρόνια και μπορεί να αποτελέσουν ένα ουσιαστικό εφόδιο στη ζωή των ατόμων.
Οι ερευνητές υποθέτουν ότι η καλή σχέση με τους γονείς βελτιώνει την αυτοεκτίμηση του παιδιού, γεγονός που μπορεί να συμβάλει σε καλύτερες σχέσεις με του συνομηλίκους στην εφηβεία, αυτές με τη σειρά τους ενισχύουν περαιτέρω την αυτοεκτίμησή τους οδηγώντας σε καλύτερες σχέσεις στην ενήλικη ζωή κ.ο.κ.