Οι ερευνητές του UBC, μαζί με συναδέλφους τους στην Ουαλία, σύγκριναν στοιχεία για την υγεία του πληθυσμού σε συνάρτηση με την κοινωνικοοικονομική κατάσταση και διαπίστωσαν ότι η μείωση του εισοδήματος και της εκπαίδευσης σε επίπεδο γειτονιάς συνδέεται με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης σωματικής αναπηρίας, όπως με δυσκολίες στο περπάτημα.
Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στην online έκδοση του Neurology, το ιατρικό περιοδικό της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, δείχνουν, κατά τους ερευνητές, μια σαφή εικόνα του τρόπου, με τον οποίο ο πλούτος και η εκπαίδευση μπορεί να επηρεάσουν τους ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση.
Βασική συνιστώσα αυτής της μελέτης ήταν ότι τα δεδομένα σχετικά με την κοινωνικοοικονομική κατάσταση καταγράφηκαν πριν από την έναρξη της νόσου, συνεπώς πριν από κάθε πιθανή επίδραση της ίδιας της νόσου στην κοινωνικοοικονομική κατάσταση των ασθενών.
“Αυτή η μελέτη είναι η πρώτη του είδους της”, δήλωσε η ανώτερη συγγραφέας της μελέτης, καθηγήτρια στο Τμήμα Νευρολογίας του UBC και επικεφαλής στο Κέντρο Έρευνας Νευροεπιδημιολογίας και Πολλαπλής Σκλήρυνσης στον Καναδά, Helen Tremlett.
“Προηγούμενες μελέτες εξέτασαν τη σχέση μεταξύ κοινωνικοοικονομικής κατάστασης και κινδύνου ανάπτυξης της νόσου. Εδώ μπορέσαμε να δείξουμε μια σχέση μεταξύ της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης και του επακόλουθου κινδύνου εξέλιξης της αναπηρίας”.
Οι ερευνητές δεν εξέτασαν συγκεκριμένους παράγοντες, που θα μπορούσαν να εξηγήσουν τη σχέση μεταξύ χαμηλότερης κοινωνικοοικονομικής κατάστασης και μεγαλύτερου κινδύνου πρόκλησης αναπηρίας, αλλά λένε ότι τροποποιήσιμοι παράγοντες του τρόπου ζωής, όπως η διατροφή και η άσκηση, θα μπορούσαν να εμπλέκονται.
“Αν συμβαίνει αυτό, ο κίνδυνος μπορεί να μπορεί να αλλάξει. Ένα από τα επόμενα βήματα είναι να καταλάβουμε γιατί υπάρχει αυτή η σχέση”, εξήγησε η επικεφαλής ερευνήτρια.