Μεγάλος αριθμός ανθρώπων πλήττονται από υπογονιμότητα στη διάρκεια της ζωής τους, σύμφωνα με νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε σήμερα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ). Περίπου το 17,5% του ενήλικου πληθυσμού – περίπου 1 στους 6 παγκοσμίως – αντιμετωπίζει υπογονιμότητα, γεγονός που δείχνει την επείγουσα ανάγκη να αυξηθεί η πρόσβαση σε οικονομικά προσιτή, υψηλής ποιότητας φροντίδα γονιμότητας για όσους έχουν ανάγκη.
Οι νέες εκτιμήσεις δείχνουν περιορισμένη διακύμανση στον επιπολασμό της υπογονιμότητας μεταξύ των περιοχών. Τα ποσοστά είναι συγκρίσιμα για χώρες υψηλού, μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος, υποδεικνύοντας ότι πρόκειται για μια σημαντική πρόκληση για την υγεία παγκοσμίως. Ο επιπολασμός κατά τη διάρκεια της ζωής ήταν 17,8% στις χώρες υψηλού εισοδήματος και 16,5% στις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος.
Η υπογονιμότητα είναι μια ασθένεια του αναπαραγωγικού συστήματος του άνδρα ή της γυναίκας, η οποία ορίζεται από την αποτυχία επίτευξης εγκυμοσύνης μετά από 12 μήνες ή περισσότερους από τακτική απροστάτευτη σεξουαλική επαφή. Μπορεί να προκαλέσει σημαντική αγωνία, στίγμα και οικονομικές δυσκολίες, επηρεάζοντας την ψυχική και ψυχοκοινωνική ευημερία των ανθρώπων.
Παρά το μέγεθος του ζητήματος, λύσεις για την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία της υπογονιμότητας – συμπεριλαμβανομένης της τεχνολογίας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής όπως η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) – παραμένουν υποχρηματοδοτούμενες και απρόσιτες σε πολλούς λόγω υψηλού κόστους, κοινωνικού στιγματισμού και περιορισμένης διαθεσιμότητας.
Επί του παρόντος, στις περισσότερες χώρες, οι θεραπείες γονιμότητας χρηματοδοτούνται σε μεγάλο βαθμό από την τσέπη τους – συχνά καταλήγοντας σε καταστροφικό οικονομικό κόστος. Οι άνθρωποι στις φτωχότερες χώρες ξοδεύουν μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός τους για φροντίδα γονιμότητας σε σύγκριση με τους ανθρώπους σε πλουσιότερες χώρες. Το υψηλό κόστος συχνά εμποδίζει τους ανθρώπους να έχουν πρόσβαση σε θεραπείες υπογονιμότητας ή, εναλλακτικά, μπορεί να τους εκτοξεύσει στη φτώχεια ως συνέπεια της αναζήτησης φροντίδας.
Ενώ η νέα έκθεση δείχνει πειστικά στοιχεία για τον υψηλό παγκόσμιο επιπολασμό της υπογονιμότητας, υπογραμμίζει μια επίμονη έλλειψη δεδομένων σε πολλές χώρες και ορισμένες περιοχές. Απαιτεί μεγαλύτερη διαθεσιμότητα εθνικών δεδομένων για τη στειρότητα αναλυόμενα ανά ηλικία και αιτία για να βοηθηθεί ο ποσοτικός προσδιορισμός της υπογονιμότητας, καθώς και να γνωρίζουμε ποιος χρειάζεται φροντίδα γονιμότητας και πώς μπορούν να μειωθούν οι κίνδυνοι.