Η σκολίωση είναι μια παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης και απαιτεί ιδιαίτερη αντιμετώπιση.
Ως σκολίωση ορίζεται η πλάγια απόκλιση της σπονδυλικής στήλης περισσότερο από 10 μοίρες, με ταυτόχρονη στροφή των σπονδύλων.
Η σκολίωση συνήθως εμφανίζεται στη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης ή στην θωρακοσφυική (στο όριο μεταξύ της θωρακικής και οσφυϊκής μοίρας) ή ακόμα σπανιότερα αμιγώς στην οσφυϊκή.
Συνήθως αφορά την εμφάνιση ενός κυρτώματος που έχει σχήμα C ή δύο συνεχόμενων που δίνουν το σχήμα S.
Η σκολίωση μπορεί να οφείλεται σε συγγενή, αναπτυξιακά ή εκφυλιστικά αίτια, αλλά οι περισσότερες περιπτώσεις της σκολίωσης είναι άγνωστης αιτιολογίας και περιγράφονται ως ιδιοπαθής σκολίωση.
Με βάση την ηλικία εμφάνισης, η ιδιοπαθής σκολίωση χωρίζεται σε τρεις τύπους:
-Νηπιακή σκολίωση: Από τη γέννηση μέχρι 3 ετών
-Παιδική σκολίωση: Από 3 έως 9 ετών
-Εφηβική σκολίωση: Από 9 έως και 18
Η τελευταία αποτελεί και το 80% όλων των περιπτώσεων της ιδιοπαθούς σκολίωσης.
Ο κίνδυνος της προόδου της ιδιοπαθούς σκολίωσης είναι αυξημένος κατά την εφηβεία, κυρίως κατά τη φάση της μέγιστης ανάπτυξης, που στα κορίτσια αρχίζει στην ηλικία των 11 και στα αγόρια στην ηλικία των 13 και διαρκεί και στα δύο φύλα μέχρι τα 18.
Σκολίωση με σημαντικό κύρτωμα εμφανίζεται κυρίως στα κορίτσια που χρήζουν 8 φορές συχνότερα από τα αγόρια θεραπείας, γιατί το κύρτωμα εμφανίζει τάση προόδου. Γενικά όμως η πλειοψηφία των ασθενών με σκολίωση δεν χρειάζεται καμία θεραπεία.
Το πιο συνηθισμένο τεστ για τη διάγνωση μικρών και χωρίς εμφανή παραμόρφωση σκολιώσεων είναι το τεστ της επίκυψης (Adam’s test), κατά το οποίο ο μαθητής σκύβει με τα χέρια και γόνατα τεντωμένα προς τα πόδια του, ενώ ο γιατρός παρακολουθεί την πλάτη κυρίως από πίσω.
Αυτή η θέση δείχνει καθαρά την ασυμμετρία της σπονδυλικής στήλης και του κορμού γενικά. Το επόμενο βήμα για τη διάγνωση είναι η ακτινογραφία.
Αν και στις περισσότερες περιπτώσεις η σκολίωση είναι ιδιοπαθής και δεν υπάρχει υπόστρωμα νευρομυϊκό, η κλινική εξέταση και κυρίως το νευρολογικό σκέλος αυτής είναι απαραίτητο να γίνεται.
Στα παιδιά, τις περισσότερες φορές δεν συνυπάρχει πόνος, ακόμα και σε πολύ μεγάλες σκολιώσεις, όμως στους ενήλικους μπορεί να υπάρχουν καθημερινές ενοχλήσεις, ακόμα και σε μικρές ή μεσαίες σκολιώσεις.
Ασκήσεις για τη Σκολίωση
Είναι σημαντικό να αναζητήσετε τη γνώμη ενός εξειδικευμένου επιστήμονα, ο οποίος θα κάνει την αξιολόγηση και διάγνωση της πάθησης και θα σας προτείνει την καταλληλότερη θεραπεία.
Η αντιμετώπιση της σκολίωσης μπορεί να είναι συντηρητική, δηλαδή είτε αποκλειστικά με Ειδικές Ασκήσεις για την Σκολίωση είτε σε συνδυασμό με κηδεμόνα στα παιδιά που ακόμα αναπτύσσονται, ή χειρουργική σε μεγάλες σκολιώσεις, όπου η συντηρητική αντιμετώπιση δεν κατάφερε να περιορίσει την επιδείνωση της σκολίωσης.
Οι διεθνείς επιστημονικές κοινότητες Scoliosis Research Society (SRS) και Society on Scoliosis Orthopaedic and Rehabilitation Treatment (SOSORT) δίνουν ξεκάθαρες κατευθυντήριες οδηγίες για την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας, η οποία βασίζεται στο μέγεθος του κυρτώματος (γωνία Cobb) και στο στάδιο της ανάπτυξης που βρίσκεται το παιδί.
Θα πρέπει να επιλεγεί η σωστή θεραπεία, ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να γίνει λιγότερη (undertreatment) ή περισσότερη (overtreatment) θεραπεία, από αυτήν που πραγματικά χρειάζεται.
Από το newsroom του Healthmag.gr