Όσο πιο στενά, μάλιστα, συσχετίζονται με τους συγγενείς με το Αλτσχάιμερ και όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός τους, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος ενός ατόμου να αναπτύξει την ασθένεια.
“Αυτό αναδεικνύει πόσο σημαντικό είναι το οικογενειακό ιστορικό για την πρόβλεψη κινδύνου από ασθένειες”, δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Lisa Cannon-Albright, της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Γιούτα στο Salt Lake City.
Η νέα μελέτη ήταν δυνατή μόνο επειδή η Cannon-Albright και οι συνάδελφοί της μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν τη βάση δεδομένων πληθυσμών της Utah, η οποία περιλαμβάνει πληροφορίες για οικογένειες, που χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1800.
Από αυτή την βάση δεδομένων οι ερευνητές επέλεξαν 270.080 άτομα, που είχαν τουλάχιστον τρεις γενεές με δεδομένα και για τους δύο γονείς και για τους τέσσερις παππούδες και για τουλάχιστον έξι από τους ογδόντα παππούδες και γιαγιάδες. Μεταξύ αυτών ήταν 4.436 άτομα με πιστοποιητικό θανάτου, που ανέφερε το Αλτσχάιμερ ως αιτία θανάτου.
Τα άτομα που είχαν έναν συγγενή πρώτου βαθμού με Αλτσχάιμερ – γονέα ή αδελφό – ήταν 1,73 φορές πιο πιθανό να αναπτύξουν την ίδια ασθένεια. Δύο ή περισσότεροι συγγενείς πρώτου βαθμού είχαν πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο: οι άνθρωποι αυτής της κατηγορίας ήταν 3,98 φορές πιο πιθανό να νοσήσουν, από αυτούς που δεν είχαν οικογενειακό ιστορικό.
Στην περίπτωση που κάποιος είχε τρεις ή περισσότερους συγγενείς δευτέρου βαθμού με Αλτσχάιμερ, ο κίνδυνος εμφάνισης της ασθένειας ήταν αυξημένος κατά 2,46 φορές.
Ο κίνδυνος εκτοξεύθηκε για άτομα με έναν συγγενή πρώτου βαθμού συγγενή και δύο συγγενείς δευτέρου βαθμού: είχαν 21,29 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν Αλτσχάιμερ, σε σύγκριση με άτομα χωρίς οικογενειακό ιστορικό.
“Ο αυξημένος κίνδυνος (σε άτομα με συγγενείς μόνο τρίτου βαθμού) απεικονίζει τον ισχυρό ρόλο της κληρονομικής προδιάθεσης στο Αλτσχάιμερ”, ανέφερε η Dr Cannon-Albright, στο πρακτορείο Reuters.
“Είναι πιθανό τα γονίδια που μοιράζονται αυτά τα συγγενικά άτομα να είναι υπεύθυνα για την προδιάθεση τους για το Αλτσχάιμερ. Έτσι, ακόμη και στην περίπτωση που κάποιος δεν έχει κανένα στενό συγγενή που να πάσχει, οι γονιδιακοί παράγοντες πιθανότατα επηρεάζονται. Υπάρχουν ακόμη πολλοί άγνωστοι λόγοι για την εμφάνιση της νευροεκφυλιστικής ασθένειας.
Το οικογενειακό ιστορικό δεν είναι η μόνη πιθανή αιτία, μπορεί να υπάρχουν περιβαλλοντικά αίτια ή και τα δύο, υπάρχει ακόμη ανάγκη για περισσότερη έρευνα, ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε στους ανθρώπους μια ακριβέστερη πρόβλεψη του κινδύνου για την ασθένεια”.