Το γήρας δεν είναι μία νόσος αλλά μία φυσιολογική διαδικασία που σχετίζεται με τη συσσώρευση των βλαβών που έχει υποστεί ο οργανισμός στη διάρκεια της ζωής μας.
Κι επειδή το γήρας δεν είναι νόσος, δεν υπάρχει φάρμακο ή γονίδιο ή τεχνική που μπορεί να θεραπεύσει ή να αντιστρέψει την πορεία του.
Στην Ελλάδα η αύξηση του ποσοστού των ηλικιωμένων οφείλεται αφενός στην αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης και αφετέρου στην υπογεννητικότητα. Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας που εμφανίζονται μαζί με το γήρας ασχολείται η γηριατρική, η οποία όμως δεν έχει αναγνωριστεί στην Ελλάδα. Αυτό έχει ως συνέπεια οι ηλικιωμένοι να μην αντιμετωπίζονται από ειδικούς και να υποβάλλονται σε πάρα πολλές ιατρικές εξετάσεις , θεραπείες ή επεμβάσεις χωρίς να γίνεται αξιολόγηση του τι θα ήταν πιο ωφέλιμο για αυτούς.
Τα παραπάνω επισήμανε, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, στο περιθώριο του 2ου Προσυνεδριακού Σεμιναρίου της “European Geriatric Medicine Society-EuGMS”, με θέμα “Γηριατρικός ασθενής σε ανάγκη χρόνιας φροντίδας: από την κοινότητα στις δομές υγείας και πάλι πίσω” , ο καρδιολόγος- γηρίατρος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Νανσί στη Γαλλία και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Γηριατρικής Εταιρείας, Θάνος Mπενέτος. Στόχος του Σεμιναρίου, που διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη, είναι να συζητήσουν και να συνεργαστούν ιατροί και επαγγελματίες υγείας σε θέματα που αφορούν τη βελτίωση της υγείας και της ποιότητας ζωής των μεγαλύτερων σε ηλικία ατόμων.
“Θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι το γήρας δεν είναι μία νόσος την οποία, όπως πολλοί ισχυρίζονται, μπορούμε να θεραπεύσουμε με ένα φάρμακο ή με ένα γονίδιο ή με μία τεχνική . Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει και δεν γίνεται. Όλοι θέλουμε να είμαστε στα 60, στα 70 και στα 80 όπως ήμασταν στα 20 και στα 30. Αυτό ευχαριστεί τον κόσμο, όμως οι υποσχέσεις που δίνουν οι διαφημίσεις με τα διάφορα “θαυματουργά ματζούνια” είναι ψεύτικες.
Η γήρανση γενικότερα είναι μία φυσιολογική κατάσταση που έχει σχέση με όλες τις βλάβες που συσσωρεύονται στον οργανισμό από εξωγενείς και από ενδογενείς παράγοντες. Ο ανθρώπινος οργανισμός έχει τη δυνατότητα να επιδιορθώνει βλάβες που υφίσταται από τις “επιθέσεις” που δέχεται ή να αντιστέκεται σε αυτές τις επιθέσεις.
Με το πέρασμα των χρόνων και ανάλογα με τις βλάβες που έχει υποστεί ένας οργανισμός ο μηχανισμός επιδιόρθωσης φθείρεται. Και αυτό έχει σχέση με διάφορους παράγοντες.
Ο τρόπος που γερνάει κανείς έχει σχέση με το πως ζει ως νέος. Κάποιος που κάνει καθιστική ζωή, δεν ασκείται, καπνίζει και δεν προσέχει τη διατροφή του, θα γεράσει γρηγορότερα. Επίσης η ταχύτητα με την οποία ένας οργανισμός γερνάει εξαρτάται και από γενετικούς παράγοντες. Σε γενικές γραμμές η γήρανση είναι ένας συνδυασμός περιβαλλοντικών, γενετικών και τυχαίων παραγόντων. Όλος αυτός ο συνδυασμός θα καθορίσει πόσο περισσότερο ή λιγότερο γρήγορα θα επέλθει η γήρανση” επισημαίνει ο κ. Μπενέτος.
Με το γήρας επέρχεται έκπτωση στη φυσική, την πνευματική, τη ψυχολογική και γενικότερα τη λειτουργική κατάσταση των ανθρώπων και εμφανίζονται χρόνιες παθήσεις όπως, καρδιακή ανεπάρκεια, υπέρταση, οστεοπόρωση, ,Αλτσχάιμερ κλπ. Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο κ Μπενέτος υπάρχει πολύ μεγάλη ετερογένεια στη γενική κατάσταση των ατόμων ηλικίας άνω των 75-80 ετών. Παράλληλα αναφέρει ότι σήμερα ένας άνθρωπος 65 ή 70 ετών δεν χαρακτηρίζεται ως ηλικιωμένος και έχει μεγάλη διαφορά από ένα άτομο αντίστοιχης ηλικίας που ζούσε πριν 30 ή 40 χρόνια .
Θα ήταν χίμαιρα να πιστεύουμε ότι θα γίνουμε αθάνατοι ή ότι με τον πρόοδο της επιστήμης θα ζούμε πάρα πολύ και ότι μέχρι την τελευταία στιγμή θα είμαστε σε καταπληκτική φόρμα. Στην πράξη αυξήσαμε πολύ το προσδόκιμο επιβίωσης και ελαττώσαμε πολύ τη θνησιμότητα από βαριά νοσήματα. Πχ πριν 40 χρόνια κάποιος που πάθαινε έμφραγμα είχε 50% πιθανότητα να πεθάνει στους επόμενους 6 μήνες.
Σήμερα έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να ζήσει αλλά θα έχει αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσει αργότερα καρδιαγγειακά και άλλα προβλήματα. Το ζητούμενο είναι να βρίσκουμε τρόπους και να αναπτύξουμε και τις θεραπευτικές και τις προληπτικές δράσεις ώστε να αποφεύγουμε αυτές τις βαριές χρόνιες ασθένειες. Αλλά ταυτόχρονα, πρέπει να καταλάβουμε ότι συχνά στα τελευταία χρόνια της ζωής μεγάλο ποσοστό ατόμων θα έχουν κάποιες συνέπειες της γήρανσης και αυτό είναι αναπόφευκτο” σημειώνει ο κ. Μπενέτος .
Ο ρόλος της γηριατρικής, όπως αναφέρει ο κ. Μπενέτος είναι η αξιολόγηση της κατάστασης της υγείας του ηλικιωμένου σε συνεργασία με τον γενικό γιατρό, η ιεράρχηση του τι είναι σημαντικό να γίνει και ποιες θεραπείες ενδείκνυνται ανά περίπτωση και η ρύθμιση του γηριατρικού ασθενούς κατά την παραμονή τους στο σπίτι ή σε κάποιο ίδρυμα.
Από το newsroom του Healthmag.gr
Περισσότερα νέα, ρεπορτάζ και αναλύσεις:ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ