Οι σαρώσεις εγκεφάλου παιδιών ηλικίας 9-10 ετών με έναν τύπο διατροφικής διαταραχής που προκαλεί ανεξέλεγκτη υπερφαγία έδειξαν διαφορές στην πυκνότητα της φαιάς ουσίας σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους που δεν επηρεάζονται, σύμφωνα με μια μελέτη υπό την ηγεσία του USC.
Η διατροφική διαταραχή της αδηφαγίας, η οποία επηρεάζει περίπου το 3-5% του πληθυσμού των ΗΠΑ, χαρακτηρίζεται από συχνά επεισόδια κατανάλωσης μεγάλων ποσοτήτων φαγητού και από την αίσθηση ότι δεν υπάρχει κανένας έλεγχος της συμπεριφοράς. Τα ευρήματα της μελέτης υποδηλώνουν ότι μπορεί να παίζει ρόλο η μη φυσιολογική ανάπτυξη στα κέντρα ανταμοιβής και αναστολής του εγκεφάλου.
Η πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο στο περιοδικό Psychiatry Research.
“Στα παιδιά με διαταραχή αδηφαγίας, βλέπουμε ανωμαλία στην ανάπτυξη του εγκεφάλου σε περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται ειδικά με την ανταμοιβή και την παρορμητικότητα ή την ικανότητα αναστολής της ανταμοιβής”, δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Stuart Murray, Della Martin Associate Professor of Psychiatry and the Behavioral Sciences στην Ιατρική Σχολή Keck του USC, όπου είναι διευθυντής του Προγράμματος Διατροφικών Διαταραχών.
“Αυτά τα παιδιά έχουν μια πολύ, πολύ αυξημένη ευαισθησία στην ανταμοιβή, ειδικά προς τα θερμιδικά πυκνά, υψηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη τρόφιμα. Τα ευρήματα υπογραμμίζουν το γεγονός ότι δεν πρόκειται για έλλειψη πειθαρχίας αυτών των παιδιών”.
Κατά την πανδημία παρατηρήθηκε αύξηση των διατροφικών διαταραχών μεταξύ των νέων
Οι ειδικοί λένε ότι οι διατροφικές διαταραχές στους νέους αυξήθηκαν κατακόρυφα κατά τη διάρκεια της πανδημίας, μαζί με την κατακόρυφη αύξηση των νοσηλειών. Η κοινωνική απομόνωση, το άγχος, η διαταραχή της ρουτίνας και η αναζήτηση της τελειότητας που τροφοδοτείται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιδείνωσαν διαταραχές όπως η ανορεξία, η μυϊκή δυσμορφία και η αδηφαγία.
Η διαταραχή της αδηφαγίας θέτει τους ανθρώπους σε κίνδυνο για παχυσαρκία, μεταβολικό σύνδρομο, μη φυσιολογική καρδιακή λειτουργία και αυτοκτονικές σκέψεις. Οι θεραπευτικοί στόχοι περιλαμβάνουν τη μείωση της συχνότητας των επεισοδίων αδηφαγίας με την απομάκρυνση των τροφών “σκανδάλων”, καθώς και την αντιμετώπιση του υποκείμενου άγχους ή της κατάθλιψης. Η θεραπεία με φαρμακευτική αγωγή και ομιλητική θεραπεία είναι αποτελεσματική περίπου μόνο στο μισό του χρόνου, δήλωσε ο Murray.
Για τη μελέτη αυτή, ο Murray και οι συνεργάτες του ανέλυσαν εγκεφαλικές σαρώσεις και άλλα δεδομένα από 71 παιδιά με διαγνωσμένη διαταραχή αδηφαγίας και 74 παιδιά χωρίς διαταραχή αδηφαγίας, τα οποία αποτελούν μέρος μιας μεγάλης διαχρονικής μελέτης που ονομάζεται Adolescent Brain and Cognitive Development Study. Η εν λόγω μελέτη περιλαμβάνει δεδομένα από 11.875 παιδιά ηλικίας 9-10 ετών, τα οποία εγγράφηκαν την περίοδο 2016-2018 και προσλήφθηκαν από 21 τοποθεσίες σε όλες τις ΗΠΑ.
Στα παιδιά με διαταραχή αδηφαγίας, είδαν αυξήσεις στην πυκνότητα της φαιάς ουσίας σε περιοχές που τυπικά “κλαδεύονται” κατά την υγιή ανάπτυξη του εγκεφάλου. Το συναπτικό κλάδεμα, μια φάση ανάπτυξης που συμβαίνει μεταξύ των ηλικιών 2 και 10 ετών, εξαλείφει τις συνάψεις που δεν χρησιμοποιούνται πλέον, καθιστώντας τον εγκέφαλο πιο αποτελεσματικό. Το διαταραγμένο συναπτικό κλάδεμα συνδέεται με διάφορες ψυχιατρικές διαταραχές.
“Αυτή η μελέτη μου υποδεικνύει ότι η διαταραχή της αδηφαγίας είναι καλωδιωμένη στον εγκέφαλο, ακόμη και από πολύ, πολύ μικρή ηλικία”, δήλωσε ο Murray. “Το ερώτημα που δεν γνωρίζουμε, το οποίο είναι κάτι που θα αντιμετωπίσουμε με τον καιρό, είναι αν η επιτυχής θεραπεία της διαταραχής της αδηφαγίας στα παιδιά βοηθά στη διόρθωση της ανάπτυξης του εγκεφάλου. Η πρόγνωση σχεδόν όλων των ψυχιατρικών ασθενειών είναι καλύτερη αν μπορείτε να τις αντιμετωπίσετε στην παιδική ηλικία”.