Αυτές οι πρωτεΐνες, οι υποδοχείς ορμονών του στρες, που είναι γνωστοί ως υποδοχείς γλυκοκορτικοειδών (GR) και υποδοχείς αλατοκορτικοειδών (MR), δρουν σε συνάρτηση, για να υποστηρίζουν την εύρυθμη καρδιακή λειτουργία. Όταν δεν ήταν σε συνάρτηση και ήταν εκτός ισορροπίας, τα ποντίκια είχαν καρδιακή νόσο.
Τα ευρήματα, λοιπόν, δεν αποκλείεται να συμβάλουν στην ανάπτυξη νέων θεραπειών, για τα άτομα με αυξημένο κίνδυνο καρδιακής προσβολής.
Το άγχος αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου από καρδιακή ανεπάρκεια, κάνοντας τα επινεφρίδια να εκκρίνουν μια ορμόνη, που ονομάζεται κορτιζόλη. Η κορτιζόλη, μεταξύ άλλων, μειώνει τη φλεγμονή.
Εάν το επίπεδο της κορτιζόλης παραμείνει πολύ υψηλό για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να προκύψουν οι συνήθεις παράγοντες κινδύνου για καρδιακές παθήσεις, όπως η αυξημένη χοληστερόλη και γλυκόζη στο αίμα και η υψηλή αρτηριακή πίεση.
Ο επικεφαλής συγγραφέας Dr Robert Oakley αναγνώρισε για πρώτη φορά μια δυσλειτουργία των GR τη δεκαετία του 1990, όταν ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής και συνεργαζόταν με τον Dr John Cidlowski στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Chapel Hill.
Λίγο μετά την ανακάλυψή του, άλλοι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα άτομα, που είχαν τους “προβληματικούς” GR, σε τιμές πάνω από τον μέσο όρο, είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων.
Με βάση αυτό το εύρημα, οι Oakley και Cidlowski εξέτασαν στο εργαστήριο ένα στέλεχος ποντικού χωρίς τους υποδοχείς GR και είδαν ότι σε αυτά τα πειραματόζωα οι καρδιές μεγάλωσαν, οδηγώντας σε καρδιακή ανεπάρκεια και στον θάνατο.
Αναρωτήθηκαν τότε τι θα συνέβαινε, αν και οι δύο υποδοχείς έλειπαν από τον καρδιακό ιστό. Υπέθεσαν ότι αυτά τα ποντίκια θα είχαν τα ίδια ή χειρότερα καρδιακά προβλήματα από τα ποντίκια χωρίς GR. Προς έκπληξή τους, όμως, αυτές οι καρδιές ήταν ανθεκτικές στις καρδιακές παθήσεις.
“Προτείνουμε τη συνεργασία των GR και MR, για να φτιάξουμε ένα φάρμακο, που θα λειτουργεί ταυτόχρονα και στους δύο αυτούς υποδοχείς. Θα μπορούσε να βοηθήσει ασθενείς με καρδιακές παθήσεις και να αποτρέψει μεταγενέστερα καρδιακά προβλήματα”.