Πόσες φορές κοιτάζοντας το φεγγάρι, σκεφτήκατε ότι μοιάζει με το πρόσωπο ενός νεαρού άνδρα και ένα σύννεφο θυμίζει το προφίλ μιας γυναίκας; Έως τώρα οι επιστήμονες δεν είχαν διαπιστώσει τον λόγο για τον οποίο ο εγκέφαλός μας ερμηνεύει ως πρόσωπα διάφορα οπτικά ερεθίσματα
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ισχυρά συνδεδεμένος με τα ανθρώπινα πρόσωπα και τα βλέπει ακόμη και εκεί που δεν υπάρχουν – σε αντικείμενα τόσο διαφορετικά όσο το φεγγάρι, τα παιχνίδια, τα πλαστικά μπουκάλια, οι κορμοί δέντρων και οι ηλεκτρικές σκούπες. Μερικοί έχουν δει ακόμη και έναν φανταστικό Ιησού σε τυρί με τοστ.
Μέχρι τώρα οι επιστήμονες δεν έχουν καταλάβει ακριβώς τι συμβαίνει στον εγκέφαλο, όταν επεξεργάζεται οπτικά σήματα και τα ερμηνεύει ως αναπαραστάσεις του ανθρώπινου προσώπου.
Οι νευροεπιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ αναφέρονται στον τρόπο με τον οποίο, ο εγκέφαλός μας αναγνωρίζει και αναλύει τα πραγματικά ανθρώπινα πρόσωπα. Συγκεκριμένα, αυτό φαίνεται πως διεξάγεται με τις ίδιες γνωστικές διαδικασίες που προσδιορίζουν τα μη υπαρκτά πρόσωπα.
«Υπάρχει ένα μεγάλο όφελος στην ταχεία ανίχνευση προσώπων», αναφέρει ο καθηγητής David Alais, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης από τη Σχολή Ψυχολογίας, «αλλά το σύστημα λειτουργεί «γρήγορα και χαλαρά» εφαρμόζοντας ένα ακατέργαστο πρότυπο με δύο μάτια πάνω από τη μύτη και το στόμα. Πολλά πράγματα μπορούν να ικανοποιήσουν αυτό το πρότυπο και έτσι να προκαλέσουν απόκριση ανίχνευσης προσώπου».
Αυτή η απόκριση αναγνώρισης προσώπου συμβαίνει γρήγορα στον εγκέφαλο: μέσα σε μερικές εκατοντάδες χιλιοστά του δευτερολέπτου.
«Γνωρίζουμε ότι αυτά τα αντικείμενα δεν είναι πραγματικά πρόσωπα, αλλά η αντίληψη ενός προσώπου παραμένει”, είπε ο καθηγητής Alais. “Καταλήγουμε σε κάτι παράξενο: μια παράλληλη εμπειρία. Δύο πράγματα ταυτόχρονα».
Ο εγκέφαλος έχει αναπτύξει εξειδικευμένους νευρικούς μηχανισμούς για γρήγορη ανίχνευση προσώπων και εκμεταλλεύεται την κοινή δομή του προσώπου ως «συντόμευση» για ταχεία ανίχνευση.
Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, όχι μόνο φανταζόμαστε πρόσωπα, αλλά τα αναλύουμε και τους προσφέρουμε συναισθηματικές ιδιότητες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως ως κοινωνικά όντα, οι άνθρωποι δεν αρκούνται στην απλή ανίχνευση του προσώπου.
«Πρέπει να διαβάσουμε την ταυτότητα του προσώπου και να διακρίνουμε την έκφρασή του. Είναι φίλος ή εχθρός; Είναι χαρούμενος, λυπημένος, θυμωμένος, ή νιώθει πόνο;» δηλώνει καθηγητής Alais.
Η έρευνα δείχνει ότι όταν ένα ψεύτικο πρόσωπο «συγκρατείται» από τον εγκέφαλο, αυτόματα αναλύεται για την έκφραση του προσώπου του με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει όταν κανείς αντικρίζει ένα πραγματικό πρόσωπο.
Πηγή: science daily