Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Άρον Μπούσμαν του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Ρας του Σικάγο, μελέτησαν 454 άτομα, εκ των οποίων τα 191 είχαν συμπτώματα άνοιας. Όλοι οι συμμετέχοντες έκαναν νοητικά-μνημονικά τεστ κάθε 20 χρόνια, ενώ είχαν συμφωνήσει να δωρίσουν τους εγκεφάλους τους για έρευνά μετά τον θάνατο τους (μέση ηλικία θανάτου τα 91 έτη).
Περίπου δύο χρόνια πριν από τον θάνατό τους, οι συμμετέχοντες συμφώνησαν να φορέσουν μια συσκευή στον καρπό του χεριού τους, η οποία παρακολουθούσε σε 24ωρη βάση τις παραμικρές σωματικές κινήσεις τους. Μετά τον θάνατο ακολούθησε εξέταση του εγκεφαλικού ιστού για την αναζήτηση ενδείξεων Αλτσχάιμερ και άνοιας, ενώ έγινε συσχέτιση της κατάστασης κάθε εγκεφάλου με την κινητικότητα του ανθρώπου όσο ζούσε.
Διαπιστώθηκε ότι τα υψηλότερα επίπεδα σωματικής κινητικότητας κάθε είδους (από το απλό περπάτημα και τις δουλειές του σπιτιού ως τις γυμναστικές ασκήσεις) συνδέονται με καλύτερες μνημονικές και νοητικές επιδόσεις ενός ηλικιωμένου.
Ακόμη, όσο πιο κινητικός είναι κάποιος, τόσο μειώνεται η πιθανότητα εμφάνισης άνοιας. Αλλά ακόμη και άνθρωποι με ενδείξεις Αλτσχάιμερ ή άλλων μορφών άνοιας, σύμφωνα με τη μελέτη, είχαν καλύτερη μνημονική και νοητική λειτουργία, όταν δεν ήσαν αδρανείς σωματικά.
«Η άσκηση είναι ένας φθηνός τρόπος να βελτιώσει κανείς την υγεία του και η μελέτη μας δείχνει ότι μπορεί να έχει προστατευτική δράση στον εγκέφαλο», δήλωσε ο Μπούσμαν.
Τα συμπεράσμα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Neurology.