Από τη βρεφική ηλικία, πριν καλά – καλά χρονίσουν, πιάνουν στα χέρια τους το κινητό των γονιών ή το τάμπλετ για να… ηρεμήσουν ή για να φάνε. Όμως η οθόνη είναι τοξική σε αυτές τις τρυφερές ηλικίες, παρόλο που πάρα πολλοί γονείς αρνούνται να το καταλάβουν.
Σύμφωνα με όσα δημοσίευσε το επιστημονικό περιοδικό JAMA Paediatrics, όσο περισσότερο χρόνο περνάει ένα μικρό παιδί μπροστά από μια οθόνη τηλεόρασης, φορητού υπολογιστή, κινητού τηλεφώνου ή άλλης συσκευής, τόσο χαμηλότερη είναι η επίδοσή του στα σχετικά τεστ ανάπτυξης στην ηλικία των τριών έως πέντε ετών.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι η οθόνη μπλοκάρει την ανάπτυξή του και εμφανίζει πιο αργή ανάπτυξη των ικανοτήτων του, όπως γλωσσικής επικοινωνίας με τους άλλους, κοινωνικών δεξιοτήτων, επίλυσης προβλημάτων και συντονισμού κινήσεων (π.χ. δέσιμο των κορδονιών των παπουτσιών του).
Όπως αναφέρει η επικεφαλής ερευνήτρια Dr Sheri Madigan, όταν αφιερώνεται τόσος χρόνος μπροστά από μία οθόνη, τα παιδιά χάνουν την ευκαιρία να εξασκήσουν τις σωματικές και τις νοητικές τους δεξιότητες, καθώς και την ικανότητα διαπροσωπικής επαφής.
Κατά μέσο όρο τα παιδιά της έρευνας περνούσαν 17 ώρες την εβδομάδα μπροστά από οθόνες στην ηλικία των δύο ετών, 25 ώρες εβδομαδιαίως στην ηλικία των τριών ετών και 11 ώρες στα πέντε τους.
Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συμβουλεύει τους γονείς να μην επιτρέπουν καθόλου οθόνες σε παιδιά έως 18 μηνών, ενώ για τα παιδιά έως πέντε ετών να περιορίζεται η χρήση των οθονών σε μία ώρα την ημέρα (επτά την εβδομάδα).
Η Καναδική Παιδιατρική Εταιρεία απαγορεύει τη χρήση οθονών για παιδιά έως δύο ετών. Το Βρετανικό Βασιλικό Κολλέγιο Παιδιατρικής και Υγείας του Παιδιού δεν θέτει όρια, θεωρώντας ότι «υπάρχουν ακόμη ανεπαρκή στοιχεία για κάτι τέτοιο».
«Ο χρόνος, που αφιερώνεται σε μια οθόνη, είναι συνήθως μια καθιστική και παθητική συμπεριφορά, με πολύ λίγες ευκαιρίες μάθησης. Εν μέρει το πρόβλημα οφείλεται στο ότι ο εγκέφαλος ενός νηπίου δεν έχει αναπτυχθεί αρκετά, ώστε να μπορεί να εφαρμόσει στην πραγματική τρισδιάστατη ζωή αυτά που μαθαίνει στην εικονική δισδιάστατη “πραγματικότητα”».