Μελέτη δείχνει ότι η μεσογειακή διατροφή και η μεγαλύτερη ικανότητα άσκησης βελτιώνουν τη στυτική απόδοση σε άνδρες που πάσχουν από στυτική δυσλειτουργία.
Κατά τη διάρκεια της ζωής τους, οι άνδρες έχουν σχεδόν 50% πιθανότητες να εμφανίσουν κάποια μορφή στυτικής δυσλειτουργίας, μια κατάσταση που προέρχεται από την απώλεια της αύξησης της ροής στις μικρές αρτηρίες.
Η πιθανότητα αυξάνεται με την ηλικία λόγω της μείωσης των επιπέδων τεστοστερόνης, η οποία συμβάλλει στην εμφάνιση της πάθησης.
Σε προηγούμενες μελέτες, τα ευρήματα έδειξαν ότι τα επίπεδα φυσικής κατάστασης και δραστηριότητας συνδέονται με βελτιωμένη επιβίωση σε άνδρες με υπέρταση, οι οποίοι είναι επίσης γνωστό ότι εμφανίζουν συχνή στυτική δυσλειτουργία.
Επιπλέον, η διατροφική έρευνα έχει δείξει ότι η μεσογειακή διατροφή μειώνει την αρτηριακή πίεση και προλαμβάνει τις καρδιακές προσβολές και τα εγκεφαλικά σε άτομα υψηλού καρδιαγγειακού κινδύνου.
Σε μια νέα μελέτη που συνδυάζει αυτούς τους παράγοντες για να εξετάσει πώς επηρεάζουν την αρτηριακή πίεση και τη στυτική δυσλειτουργία, μια νέα μελέτη σε μεσήλικες άνδρες δείχνει ότι τόσο η διατροφή όσο και η δραστηριότητα παίζουν βασικούς ρόλους.
Η μεσογειακή διατροφή δίνει έμφαση στα φρούτα, τα λαχανικά, τα δημητριακά ολικής αλέσεως και το ελαιόλαδο, τη μέτρια κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων και τον περιορισμό του κόκκινου κρέατος χρησιμοποιώντας εναλλακτικές πηγές πρωτεΐνης όπως τα ψάρια. Ως εκ τούτου, τα συστατικά της δίαιτας είναι πλούσια σε φυσικές ίνες, βιταμίνες και χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά καθώς και ζάχαρη.
Οι ερευνητές στην τρέχουσα μελέτη εξέτασαν εάν η κατανάλωση μιας τέτοιας δίαιτας συνδέθηκε με τα επίπεδα φυσικής κατάστασης, την τεστοστερόνη, τη ροή του αίματος, την αρτηριακή δυσκαμψία και τη στυτική απόδοση, χρησιμοποιώντας μια ομάδα δείγματος 250 ανδρών με γνωστή υψηλή αρτηριακή πίεση και στυτική δυσλειτουργία.
Κατά μέσο όρο, οι άνδρες ήταν ηλικίας 56 ετών και οι διατροφικές τους συνήθειες αξιολογήθηκαν χρησιμοποιώντας ερωτηματολόγια από τα οποία τους δόθηκε βαθμολογία μεταξύ 0 και 55 που αντιστοιχεί στη διατροφική τους τήρηση.
Επιπλέον, τα άτομα αξιολογήθηκαν σε διάδρομο για να προσδιοριστεί η καταλληλότητά τους και λήφθηκε αίμα για να μετρηθούν τα επίπεδα τεστοστερόνης τους. Επιπλέον έγινε και μία σειρά διαγνωστικών εξετάσεων, ενώ για την αξιολόγηση της στυτικής δυσλειτουργίας, οι άνδρες κατατάχθηκαν χρησιμοποιώντας το Sexual Health Inventory for Men (SHIM) που έχει πέντε ερωτήσεις σχετικά με τη στυτική ικανότητα να δίνει βαθμολογία από 0 έως 25, με υψηλότερες τιμές να σχετίζονται με καλύτερη στυτική απόδοση.
Η μεσογειακή διατροφή συνδέεται με καλύτερη στυτική απόδοση και ικανότητα άσκησης
Συνολικά, οι ερευνητές βρήκαν ότι οι άνδρες με υψηλότερη βαθμολογία στη μεσογειακή διατροφή (πάνω από 29) συσχετίστηκαν με υψηλότερο απόθεμα στεφανιαίας ροής, τεστοστερόνη και καλύτερη στυτική απόδοση (βαθμολογία SHIM άνω του 14) καθώς και χαμηλότερη αρτηριακή ακαμψία.
Όταν εξέτασαν αυτά τα αποτελέσματα σε συνδυασμό με τη φυσική κατάσταση, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς με μεγαλύτερη ικανότητα άσκησης (πάνω από 10 MET) είχαν υψηλότερη στεφανιαία ροή, τεστοστερόνη, βαθμολογία μεσογειακής διατροφής (πάνω από 25) και βαθμολογία SHIM (πάνω από 12) και χαμηλότερη αρτηριακή ακαμψία.
Η κατανάλωση μεσογειακής διατροφής συνδέθηκε με καλύτερη ικανότητα άσκησης, πιο υγιείς αρτηρίες και αίμα, υψηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης και καλύτερη στυτική απόδοση. Αν και δεν εξετάστηκαν μηχανισμοί, φαίνεται εύλογο ότι αυτό το διατροφικό μοτίβο μπορεί να βελτιώσει τη φυσική κατάσταση και τη στυτική απόδοση ενισχύοντας τη λειτουργία των αιμοφόρων αγγείων και περιορίζοντας την πτώση της τεστοστερόνης που εμφανίζεται στη μέση ηλικία.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι η μεσογειακή διατροφή θα μπορούσε να παίξει ρόλο στη διατήρηση πολλών παραμέτρων αγγειακής υγείας και ποιότητας ζωής και σε μεσήλικες άνδρες με υπέρταση και στυτική δυσλειτουργία.
Είναι σημαντικό ότι η μελέτη χρησιμεύει κυρίως ως μελέτη παρατήρησης χωρίς αιτιώδεις μηχανισμούς να παίζουν. Ωστόσο, αυτά τα αποτελέσματα παρέχουν βασική υποστήριξη για τον περαιτέρω προσδιορισμό του τρόπου με τον οποίο οι διατροφικές συνήθειες καθώς και οι συμπεριφορικές συνήθειες, όπως η άσκηση, μπορούν να επηρεάσουν τις συνθήκες.
Η κατανόηση τέτοιων μηχανισμών μπορεί στη συνέχεια να οδηγήσει στη βελτίωση των υπαρχουσών θεραπειών καθώς και στην ανάπτυξη καινοτόμων θεραπειών που επικεντρώνονται σε ευεργετικές σωματικές ασκήσεις και διατροφικά συστατικά.