Οι ειδικοί λένε ότι μπορεί να είναι δύσκολο για ορισμένους ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας να προσαρμοστούν από 2 χρόνια απομόνωσης για τον COVID-19.
- Πολλοί ηλικιωμένοι εξακολουθούν να φοβούνται την ασθένεια και διστάζουν να επανέλθουν πίσω στην κοινωνική ζωή.
- Άλλοι θρηνούν για την απώλεια 2 πολύτιμων ετών κοντά στο τέλος της ζωής τους.
- Οι ειδικοί λένε ότι οι ηλικιωμένοι θα πρέπει να προσπαθήσουν σιγά-σιγά να μπουν στην κοινωνική ζωή
Τα νέα κρούσματα COVID-19 καθώς και οι νοσηλείες και οι θάνατοι μειώνονται.
Η υποχρεωτική χρήση μάσκας λήγει για τον εξωτερικό χώρο και οπως φαίνεται, σύντομα θα λήξει και σε χώρους διασκέδασης και, σε ορισμένες περιπτώσεις, σε σχολικές τάξεις.
Τα νέα όμως που συνεχίζουν να μεταδίδονται καθημερινά για τον κορονοϊό, βάζουν μερικούς ανθρώπους σε δίλημμα σχετικά με το τι πρέπει να κάνουν όσον αφορά τη χρήση μάσκας, την παρακολούθηση εκδηλώσεων σε εσωτερικούς χώρους και κυρίως, το να ξαναβλέπουν φίλους.
Αυτές οι ερωτήσεις μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονες όταν πρόκειται για τη συναισθηματική ευημερία ενηλίκων 65 ετών και άνω, οι οποίοι τείνουν να διατρέχουν τον κίνδυνο να εμφανίσουν πιο συχνά σοβαρή ασθένεια.
Πολλοί έχουν περάσει τα τελευταία 2 χρόνια στο σπίτι και εξακολουθούν να φοβούνται τις πιθανές επιπτώσεις του κορωνοϊού επειδή γνωρίζουν κάποιον που νοσηλεύτηκε για COVID-19 ή πέθανε από τη νόσο.
Όπως συμβαίνει με όλες τις μεταβάσεις, η μετάβαση σε έναν τρόπο ζωής μετά την πανδημία θα χρειαστεί λίγο χρόνο, ώστε ο κάθε ένας να προσαρμοστεί.
Οι ειδικοί συστήνουν στους νεότερους ενήλικες να προσέχουν για σημάδια ότι οι ηλικιωμένοι έχουν συμπτώματα απομόνωσης, μελαγχολίας, κλείνονται στον εαυτό τους ή “κλείνουν” συναισθηματικά. Μπορούν οι ίδιοι να τους βοηθήσουν να κάνουν το πρώτο βήμα να ξαναβγούν στην κοινωνική ζωή.
Αν και ο φόβος είναι η κύρια κινητήρια δύναμη, πολλοί ηλικιωμένοι έχουν νιώσει ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων.
Μπορεί να ένιωσαν θυμό που η πανδημία διήρκεσε τόσο πολύ, απογοήτευση από εκδηλώσεις που έλειπαν, όπως τα γενέθλια ενός εγγονιού, μοναξιά από την κοινωνική απομόνωση ή θλίψη για τον χαμένο χρόνο που δεν μπορούν να ξαναπάρουν ποτέ.
Πολλοί είναι πρόθυμοι να τολμήσουν ξανά, έχοντας στο μυαλό τους «το νέο κανονικό».
Αλλά το νέο κανονικό θα μπορούσε κάλλιστα να περιλαμβάνει την αξιολόγηση του κινδύνου οποιασδήποτε δραστηριότητας πριν την ενασχόληση — στάθμιση των οφελών της κοινωνικής αλληλεπίδρασης έναντι της πιθανότητας εμφάνισης COVID-19.
Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι προχωράμε προς την αλλαγή του COVID-19 από πανδημία σε ενδημική ίωση, όπως η γρίπη. Και όπως μάθαμε να ζούμε με τη γρίπη, θα μάθουμε να ζούμε και με τον κορονοϊό.
Αυτήν τη στιγμή, ο COVID-19 παραμένει πανδημία επειδή τα κρούσματα δεν έχουν ακόμη σταθεροποιηθεί σε προβλέψιμα μοτίβα. Αλλά έχουμε εργαλεία που μπορούν να μας βοηθήσουν να διαχειριστούμε – εμβόλια και αντιιικά φάρμακα.