Η ριμποσικλίμπη παρατείνει σημαντικά το προσδόκιμο ζωής στις γυναίκες με HR+/HER2- προχωρημένο καρκίνο του μαστού στη μελέτη MONALEESA-7.
Ο προχωρημένος καρκίνος του μαστού στις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες αποτελεί την βασική αιτία θανάτου από καρκίνο στις γυναίκες ηλικίας 20-59 ετών.
Μετά από διάμεσο διάστημα παρακολούθησης 42 μηνών, το ποσοστό επιβίωσης ήταν 70,2% για τις γυναίκες, που έλαβαν θεραπεία συνδυασμού με ριμποσικλίμπη, συγκριτικά με το 46,0% για τις γυναίκες, που έλαβαν μόνο ενδοκρινική θεραπεία.
Τα αποτελέσματα της συνολικής επιβίωσης της μελέτης MONALEESA-7 παρουσιάστηκαν στην ενότητα των τελευταίων εξελίξεων, στην ετήσια συνάντηση του ASCO 2019 και δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό The New England Journal of Medicine.
«Το όφελος στη συνολική επιβίωση θεωρείται «χρυσός κανόνας» στις μελέτες του καρκίνου, αλλά η επίτευξη τέτοιου οφέλους στον HR+/HER2- μεταστατικό καρκίνο του μαστού αποτελεί πρόκληση. Η μελέτη MONALEESA-7 πέτυχε αυτό το σημαντικό καταληκτικό σημείο νωρίτερα από το αναμενόμενο», δήλωσε η Sara Hurvitz, MD, Medical Director of the Jonsson Comprehensive Cancer Center Clinical Research Unit and Director of the Breast Cancer Clinical Trials Program, UCLA.
«Αυτό που ελπίζουμε να επιτύχουμε σε όλες τις κλινικές μελέτες είναι αποτελέσματα με ουσιαστικό όφελος, όπως είναι αυτά της ριμποσικλίμπης. Το να πετύχουμε βελτίωση στη συνολική επιβίωση σε μία ανίατη νόσο, όπως είναι ο μεταστατικός καρκίνος του μαστού, αποτελεί εκπληκτική πρόοδο για τους ασθενείς».
Η Susanne Schaffert, Ph.D., CEO, Novartis Oncology, πρόσθεσε: «Η ριμποσικλίμπη είναι ο μοναδικός CDK4/6 αναστολέας, που επιτυγχάνει στατιστικά σημαντικό όφελος στη συνολική επιβίωση, σε συνδυασμό με την ενδοκρινική θεραπεία και είμαστε περήφανοι που μοιραζόμαστε αυτά τα σημαντικά δεδομένα με την ιατρική κοινότητα.
Τα εκπληκτικά αυτά αποτελέσματα επιβεβαιώνουν το αποδεδειγμένο προφίλ αποτελεσματικότητας και ασφάλειας της ριμποσικλίμπης, επικυρώνουν τη ριμποσικλίμπη ως καθιερωμένη θεραπεία για τα άτομα, που ζουν με HR+/HER2- μεταστατικό καρκίνο του μαστού και μας εμπνέουν, ώστε να συνεχίζουμε να επανασχεδιάζουμε την ιατρική».