Χιλιάδες άνδρες με καρκίνο του προστάτη θα μπορούσαν να αποφύγουν την επεμβατική θεραπεία και τις παρενέργειές της, χάρη στο εξατομικευμένο εργαλείο, που ανέπτυξαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Cambridge και ονομάζεται PREDICT Prostate (δηλαδή πρόγνωση για τον προστάτη).
Σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι σαφές πόσο γρήγορα αναπτύσσεται ο καρκίνος. Επί του παρόντος περίπου οι μισοί ασθενείς χαρακτηρίζονται ως χαμηλού ή ενδιάμεσου κινδύνου και έχουν να επιλέξουν μεταξύ της χειρουργικής επέμβασης και της ακτινοθεραπείας ή να παρακολουθούνται από τον θεράποντα γιατρό τους.
Η θεραπεία, όμως, μπορεί να έχει σημαντικές παρενέργειες, συμπεριλαμβανομένων της ακράτειας ούρων και της στυτικής δυσλειτουργίας.
Οι ερευνητές του Cambridge δήλωσαν ότι η νέα τους μέθοδος θα μπορούσε να δώσει σε μεμονωμένους ασθενείς μια εξατομικευμένη εκτίμηση επιβίωσης, επιτρέποντας σε εκείνους και στους γιατρούς τους μια πολύ πιο ενημερωμένη επιλογή, καθώς δείχνει πώς θα μπορούσε να αλλάξει η επιβίωση για τα επόμενα 10 έως 15 χρόνια, ανάλογα με τις διαφορετικές επιλογές θεραπείας.
Επιπλέον διευκρινίζει τους κινδύνους από διάφορες παρενέργειες, ανάλογα με τα βήματα που έχουν γίνει στην αντιμετώπιση. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι πρόκειται για το πρώτο εξατομικευμένο εργαλείο για την παροχή αυτών των πληροφοριών.
Σύμφωνα με τη σχετική δημοσίευση στο PLOS medicine, οι γιατροί χωρίς πρόσβαση στον αλγόριθμο υπερεκτιμούσαν τον κίνδυνο θανάτου και ήταν πολύ πιο πιθανό να πουν ότι απαιτείται θεραπεία, σε σύγκριση με εκείνους που χρησιμοποιούσαν το διαδικτυακό πρόγραμμα.
Η νέα εξέταση αναπτύχθηκε χρησιμοποιώντας δεδομένα από περισσότερες από 10.000 πάσχοντες από καρκίνο του προστάτη στην ανατολική Αγγλία. Μία στις πέντε περιπτώσεις είχε επιλέξει να παρακολουθείται τακτικά από τον γιατρό, ενώ οι υπόλοιποι επέλεξαν χειρουργική επέμβαση, ακτινοθεραπεία και ορμονοθεραπεία.
Ο επικεφαλής ερευνητής Dr Vincent Gnanapragasam, λέκτορας και επίτιμος σύμβουλος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Πανεπιστημίου Cambridge, δήλωσε: “Πιστεύουμε ότι αυτό το εργαλείο θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά τον αριθμό των περιττών – και δυνητικά επιβλαβών – θεραπειών, που ακολουθούν οι ασθενείς και να εξοικονομήσει πολλά χρήματα για το εθνικό σύστημα υγείας κάθε χρόνο. Επίσης θα βοηθούσε τους ασθενείς και τους γιατρούς να λαμβάνουν αποφάσεις βάσει αποδεικτικών στοιχείων.
Σε ορισμένες περιπτώσεις η θεραπεία θα είναι η σωστή επιλογή, αλλά σε πολλές άλλες οι ασθενείς θα θελήσουν να σταθμίσουν τα οφέλη της θεραπείας έναντι των κινδύνων από τις παρενέργειες. Θα δώσει, επίσης, στους άνδρες, που χρειάζονται θεραπεία, μια ρεαλιστική εκτίμηση της επιβίωσής τους μετά από αυτή”.