Τόσο η μέτρια όσο και η έντονη άσκηση ανακουφίζουν από τα συμπτώματα του άγχους, ακόμη και όταν η διαταραχή είναι χρόνια, δείχνει μελέτη με επικεφαλής ερευνητές του Πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ.
Η μελέτη, η οποία δημοσιεύεται τώρα στο περιοδικό Journal of Affective Disorders, βασίζεται σε 286 ασθενείς με σύνδρομο άγχους, οι οποίοι προσλήφθηκαν από υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης στο Γκέτεμποργκ και στο Halland. Οι μισοί από τους ασθενείς ζούσαν με άγχος για τουλάχιστον δέκα χρόνια. Η μέση ηλικία τους ήταν 39 έτη και το 70 τοις εκατό ήταν γυναίκες.
Με τυχαίο τρόπο, οι συμμετέχοντες κατανεμήθηκαν σε ομαδικές συνεδρίες άσκησης, είτε μέτριας είτε έντονης άσκησης, για 12 εβδομάδες. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα συμπτώματα άγχους τους ανακουφίστηκαν σημαντικά, ακόμη και όταν το άγχος ήταν μια χρόνια πάθηση, σε σύγκριση με μια ομάδα ελέγχου που έλαβε συμβουλές για σωματική δραστηριότητα σύμφωνα με τις συστάσεις δημόσιας υγείας.
Τα περισσότερα άτομα στις ομάδες θεραπείας πέρασαν από ένα αρχικό επίπεδο μέτριου έως υψηλού άγχους σε ένα χαμηλό επίπεδο άγχους μετά το πρόγραμμα 12 εβδομάδων. Για όσους ασκούνταν με σχετικά χαμηλή ένταση, η πιθανότητα βελτίωσης όσον αφορά τα συμπτώματα άγχους αυξήθηκε κατά 3,62 φορές. Ο αντίστοιχος συντελεστής για όσους ασκούνταν με μεγαλύτερη ένταση ήταν 4,88. Οι συμμετέχοντες δεν είχαν καμία γνώση της σωματικής άσκησης ή της συμβουλευτικής που λάμβαναν άτομα εκτός της δικής τους ομάδας.
“Υπήρξε μια σημαντική τάση βελτίωσης της έντασης – δηλαδή, όσο πιο έντονα ασκούνταν, τόσο περισσότερο βελτιώνονταν τα συμπτώματα άγχους τους”, δηλώνει η Malin Henriksson, διδακτορική φοιτήτρια στην Ακαδημία Sahlgrenska του Πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ, ειδικευμένη στη γενική ιατρική στην περιοχή Halland και πρώτη συγγραφέας της μελέτης.
Η σημασία της έντονης άσκησης
Προηγούμενες μελέτες για τη σωματική άσκηση στην κατάθλιψη έχουν δείξει σαφείς βελτιώσεις των συμπτωμάτων. Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν υπήρχε σαφής εικόνα για το πώς επηρεάζονται τα άτομα με άγχος από την άσκηση. Η παρούσα μελέτη περιγράφεται ως μία από τις μεγαλύτερες μέχρι σήμερα.
Και οι δύο θεραπευτικές ομάδες έκαναν προπονήσεις διάρκειας 60 λεπτών τρεις φορές την εβδομάδα, υπό την καθοδήγηση φυσικοθεραπευτή. Οι συνεδρίες περιλάμβαναν τόσο καρδιο (αερόβια) όσο και προπόνηση δύναμης. Μετά την προθέρμανση ακολουθούσε κυκλική προπόνηση γύρω από 12 σταθμούς για 45 λεπτά και οι συνεδρίες ολοκληρώνονταν με χαλάρωση και διατάσεις.
Τα μέλη της ομάδας που γυμνάζονταν σε μέτριο επίπεδο είχαν ως στόχο να φτάσουν περίπου στο 60 τοις εκατό του μέγιστου καρδιακού τους ρυθμού – ένας βαθμός άσκησης που αξιολογείται ως ελαφρύς ή μέτριος. Στην ομάδα που γυμνάζονταν πιο εντατικά, ο στόχος ήταν να επιτευχθεί το 75 τοις εκατό του μέγιστου καρδιακού ρυθμού και αυτός ο βαθμός άσκησης θεωρήθηκε υψηλός.
Τα επίπεδα επικυρώνονταν τακτικά με τη χρήση της κλίμακας Borg, μιας καθιερωμένης κλίμακας αξιολόγησης της αντιλαμβανόμενης σωματικής άσκησης, και επιβεβαιώνονταν με μετρητές καρδιακού ρυθμού.
Απαιτούνται νέες, απλές θεραπείες
Οι σημερινές συνήθεις θεραπείες για το άγχος είναι η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία (CBT) και τα ψυχοτρόπα φάρμακα. Ωστόσο, τα φάρμακα αυτά έχουν συνήθως παρενέργειες και οι ασθενείς με αγχώδεις διαταραχές συχνά δεν ανταποκρίνονται στη φαρμακευτική αγωγή. Οι μεγάλοι χρόνοι αναμονής για CBT μπορεί επίσης να επιδεινώσουν την πρόγνωση.
Επικεφαλής της παρούσας μελέτης ήταν η Maria Åberg, αναπληρώτρια καθηγήτρια στην Ακαδημία Sahlgrenska του Πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ, ειδικευμένη στη γενική ιατρική στον οργανισμό πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης της Περιφέρειας Västra Götaland και αντίστοιχη συγγραφέας.
“Οι γιατροί στην πρωτοβάθμια περίθαλψη χρειάζονται θεραπείες που είναι εξατομικευμένες, έχουν λίγες παρενέργειες και είναι εύκολο να συνταγογραφηθούν. Το μοντέλο που περιλαμβάνει 12 εβδομάδες σωματικής άσκησης, ανεξαρτήτως έντασης, αντιπροσωπεύει μια αποτελεσματική θεραπεία που θα πρέπει να διατίθεται συχνότερα στην πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη για άτομα με προβλήματα άγχους”, λέει ο Åberg.
Διαβάστε ακόμα:
Πως η άσκηση μπορεί να αναζωογονήσει τη λευκή ουσία του εγκεφάλου μας.