Δείχνουν αγέρωχες, είναι ανεξάρτητες, έρχονται για χάδια και παιχνίδι μόνο όταν το θέλουν. Παρόλα αυτά οι γάτες στηρίζουν τη συναισθηματική τους ευημερία στα αφεντικά τους και δένονται μαζί τους, όπως ακριβώς οι σκύλοι.
Πρωτοποριακό πείραμα έδειξε ότι μόνο μια μειονότητα ανταποκρίνεται στη φήμη ότι δεν θέλει πολλά πολλά με το αφεντικό, αλλά ότι ακόμη κι αυτό είναι έμμεση ένδειξη του θεμελιώδους ενστίκτου τους για συντροφικότητα.
Οι επιστήμονες έβαλαν τις γάτες σε ένα άγνωστο δωμάτιο για δύο λεπτά με τον φροντιστή/ιδιοκτήτη τους, μετά τις άφησαν μόνες για δύο λεπτά και μετά ξαναέβαλαν τον φροντιστή/ιδιοκτήτη στο δωμάτιο για άλλα δύο λεπτά, για να δουν πώς συμπεριφέρονται (οι γάτες).
Όταν ο ιδιοκτήτης επέστρεψε στο δωμάτιο, περίπου το 65% των γάτων φαινόταν πιο ήρεμο και λιγότερο στρεσαρισμένο, δείχνοντας ότι ένιωθε ασφάλεια.
Άλλες γάτες έδειξαν χαρακτηριστικά αποφυγής, με δείκτες “ανασφαλούς προσκόλλησης”, όπως συστροφή της ουράς τους και γλείψιμο των χειλιών τους.
Οι εμπειρογνώμονες παρακολούθησαν τις καταγραφές των πειραμάτων και ταξινόμησαν τις δράσεις των αιλουροειδών με κριτήρια παρόμοια με εκείνα, που χρησιμοποιήθηκαν για την αξιολόγηση βρεφών και σκύλων.
Στη συνέχεια ενέταξαν τα αιλουροειδή σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα “κοινωνικοποίησης” έξι εβδομάδων, για να δουν αν θα μπορούσαν να διδαχθούν την “προσκόλληση”, το δέσιμο με τα αφεντικά τους.
Η επικεφαλής ερευνήτρια Dr Kristyn Vitale, από το Πανεπιστήμιο του Oregon, είπε: “Οι γάτες, που είναι ανασφαλείς, είναι πιθανό να τρέξουν και να κρυφτούν ή να αντιδρούν απότομα.
Όμως είναι προκατάληψη το ότι όλες οι γάτες συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο. Η πλειοψηφία τους θεωρεί τον ιδιοκτήτη της ως πηγή ασφάλειας. Να θυμάστε ότι η γάτα σας εξαρτάται από εσάς για να νιώσει ασφαλής, όταν είναι στρεσαρισμένη”.
Η έρευνα έδειξε ότι το 65,8% των γάτων αισθάνεται ασφαλές και το 34,2% ανασφαλές. Και ότι μόλις δημιουργηθεί ένα δέσιμο, μια σχέση, ανάμεσα στη γάτα και στο αφεντικό της, αυτό φαίνεται να παραμένει σχετικά σταθερό με την πάροδο του χρόνου.