Πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση αιμορροϊδοπάθειας είναι οι άνθρωποι που έχουν στην οικογένειά τους κάποιο μέλος που υποφέρει από τη νόσο. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αποκτήσουν αιμορροΐδες οπωσδήποτε, απλά ότι έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν αιμορροΐδες κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Για αυτά τα άτομα είναι πολύ σημαντικό να εφαρμόζεται προληπτική φροντίδα για την αποφυγή τους ή για την καθυστέρηση των συμπτωμάτων.
Η κληρονομικότητα παίζει ρόλο στην εκφύλιση ενός μυός (Treitz) και του υποστηρικτικού συνδετικού ιστού του, που συγκρατούν τον βλεννογόνο και το αιμορροϊδικό πλέγμα στο τοίχωμα του ορθού. Η επιδείνωσή τους με τη γήρανση μπορεί να είναι οικογενειακή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να οφείλεται και σε αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση που προκαλείται από υπερβολικό βάρος ή δυσκοιλιότητα.
Οι αιμορροΐδες εμφανίζονται ως αποτέλεσμα του πρηξίματος των φλεβών της πυέλου και του ορθού και μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες, όπως η γήρανση, η δυσκοιλιότητα, η διάρροια, η εγκυμοσύνη, η παχυσαρκία και συνήθειες που προκύπτουν από έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής.
Οι περισσότεροι από αυτούς τους παράγοντες κινδύνου μπορούν να αποφευχθούν, με τη μείωση της πίεσης στην πρωκτική περιοχή. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα οι φλέβες της ορθικής περιοχής να επανέλθουν στο φυσιολογικό και τα συμπτώματα να εξαφανιστούν, κάτι που εξαρτάται βεβαίως και από το στάδιο της νόσου.
Για όσους, λοιπόν, έχουν γενετική προδιάθεση, η υιοθέτηση κάποιων μέτρων τους προφυλάσσει από την ανάπτυξη αιμορροϊδοπάθειας και από τα ενοχλητικά συμπτώματα της.
Αρχικός στόχος θα πρέπει να είναι η πρόληψη της δυσκοιλιότητας και της διάρροιας, των δύο πιο σημαντικών πεπτικών διαταραχών που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της νόσου. Οι σπόροι, τα φρέσκα φρούτα και τα λαχανικά είναι καλές πηγές φυτικών ινών.
Μια άλλη επιλογή είναι τα συμπληρώματα διατροφής για όσους δεν μπορούν να ακολουθήσουν ένα διαιτολόγιο πλούσιο σε φυτικές ίνες.
Προς την ίδια κατεύθυνση λειτουργεί η αποφυγή των πικάντικων τροφών, τα οποία μπορούν να διαταράξουν τη λειτουργία του πεπτικού συστήματος, η αύξηση της πρόσληψης υγρών, τα οποία θα πρέπει να ξεπερνούν τα 6-8 ποτήρια ημερησίως και η συχνή άσκηση.
Ευεργετικά κρίνονται και τα τακτικά διαλείμματα ανά μία ώρα για όσους ακολουθούν ένα επάγγελμα που τους υποχρεώνει σε καθιστική ζωή.
Το οικογενειακό ιστορικό δεν καθιστά βέβαιο ότι οι αιμορροΐδες θα δημιουργήσουν πρόβλημα στους απογόνους. Σημαίνει απλώς ότι υπάρχει αυξημένος κίνδυνος και ότι εάν ληφθούν οι απαραίτητες προφυλάξεις είναι πολύ πιθανό να αποφευχθούν. Ακόμα, όμως, και για το μικρό ποσοστό εκείνων που δεν θα καταφέρουν τελικά να αποφύγουν την αιμορροΐδοπάθεια, υπάρχουν επεμβατικοί τρόποι αντιμετώπισης που εφαρμόζονται από εξειδικευμένους χειρουργούς, για την μόνιμη απαλλαγή από τον πόνο, την αιμορραγία και τον κνησμό που προκαλούν οι φλεγμαίνουσες αιμορροΐδες