Οι άνθρωποι που ζουν σε γειτονιές με δυνατότητα περιπάτου και πρόσβαση σε πάρκα και άλλες υπαίθριες δραστηριότητες είναι πιο δραστήριοι και έχουν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν διαβήτη ή παχυσαρκία, σύμφωνα με μια νέα δημοσίευση στο περιοδικό Endocrine Reviews της Endocrine Society.
Σχεδόν οι μισοί ενήλικες στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παχυσαρκία και πάνω από το 11% του αμερικανικού πληθυσμού πάσχει από διαβήτη. Οι ερευνητές και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής αναζητούν έναν αποτελεσματικό τρόπο προώθησης του υγιεινού τρόπου ζωής σε επίπεδο πληθυσμού για την αντιμετώπιση αυτών των διπλών επιδημιών.
Το δομημένο περιβάλλον είναι οι ανθρώπινες κατασκευές που παρέχουν στους ανθρώπους χώρους διαβίωσης, εργασίας και αναψυχής. Το περιβάλλον αυτό περιλαμβάνει κτίρια, γειτονιές, πάρκα, ποδηλατόδρομους, εστιατόρια, καταστήματα, δρόμους και δημόσιες συγκοινωνίες. Η ανθρώπινη υγεία επηρεάζεται από το φυσικό περιβάλλον που κατασκευάζουμε.
“Το δομημένο περιβάλλον μπορεί να επηρεάσει τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας προωθώντας τις ενεργητικές μορφές μετακίνησης, όπως το περπάτημα και το ποδήλατο, έναντι των παθητικών, όπως η χρήση του αυτοκινήτου”, δήλωσε η Gillian L. Booth, M.D., M.Sc., του Πανεπιστημίου του Τορόντο, του Νοσοκομείου St. Michael’s του Unity Health Toronto και του ICES στο Οντάριο του Καναδά. “Η μετατόπιση των επιλογών μετακίνησης των κατοίκων της περιοχής μπορεί να σημαίνει ότι περισσότερα μέλη του πληθυσμού μπορούν να συμμετέχουν σε σωματική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της καθημερινής τους ρουτίνας χωρίς δομημένα προγράμματα άσκησης”.
Οι ερευνητές εξέτασαν διάφορες μελέτες σχετικά με το δομημένο περιβάλλον και τις επιπτώσεις τους στη δημόσια υγεία και διαπίστωσαν ότι οι πόλεις και οι γειτονιές που είναι φιλικές προς τη δραστηριότητα και είναι περιπατητικές σχετίζονται με χαμηλότερο κίνδυνο παχυσαρκίας και διαβήτη. Μια μεγάλη πληθυσμιακή μελέτη σε 32.767 άτομα διαπίστωσε ότι ο επιπολασμός της παχυσαρκίας μεταξύ των ενηλίκων που ζούσαν σε γειτονιές με μεγάλη δυνατότητα περιπάτου σε σύγκριση με εκείνους που ζούσαν σε περιοχές με χαμηλή δυνατότητα περιπάτου ήταν 43% έναντι 53%.
Μια μελέτη σε 1,1 εκατομμύρια ενήλικες με φυσιολογικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα διαπίστωσε ότι η συχνότητα εμφάνισης προδιαβήτη ήταν 20% υψηλότερη μεταξύ των ατόμων που ζούσαν σε περιοχές με λιγότερη δυνατότητα περιπάτου μετά από 8 χρόνια παρακολούθησης. Μια άλλη μελέτη 1,6 εκατομμυρίων ενηλίκων διαπίστωσε 30% έως 50% υψηλότερη πιθανότητα εμφάνισης διαβήτη μεταξύ των ατόμων που ζουν σε περιοχές με χαμηλή επισκεψιμότητα έναντι περιοχών με υψηλή επισκεψιμότητα. Σε μια πληθυσμιακή καναδική μελέτη, η μετακίνηση από μια μη περπατήσιμη σε μια πολύ περπατήσιμη γειτονιά συσχετίστηκε με 54% χαμηλότερη πιθανότητα διάγνωσης υψηλής αρτηριακής πίεσης.
Το έγγραφο σημείωσε επίσης ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση και οι υψηλές συγκεντρώσεις εστιατορίων γρήγορου φαγητού αποτελούν παράγοντες κινδύνου για διαβήτη και μπορούν να μειώσουν σημαντικά τα οφέλη της διαβίωσης σε μια γειτονιά με δυνατότητα περιπάτου.
“Χρειαζόμαστε πολιτικές που προωθούν πιο υγιεινές διατροφικές συνήθειες και ευκαιρίες για ενεργές μορφές μετακίνησης”, δήλωσε ο Booth. “Ο σχεδιασμός γειτονιών που διαθέτουν ασφαλείς και αποτελεσματικές επιλογές δημόσιας συγκοινωνίας, υποδομές ποδηλασίας και μονοπάτια για περπάτημα μπορεί να μειώσει τη ρύπανση που σχετίζεται με την κυκλοφορία”.