Τα παιδιά που βιώνουν σεξουαλική ή σωματική κακοποίηση ή παραμελούνται είναι πιο πιθανό να πεθάνουν πρόωρα ως ενήλικες, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που ανέλυσε δεδομένα από τη δεκαετία του 1950 έως σήμερα από ερευνητές του UCL και του Πανεπιστημίου του Cambridge.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο BMJ Open, διαπίστωσε ότι οι ενήλικες που ανέφεραν ότι είχαν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση μέχρι την ηλικία των 16 ετών είχαν 2,6 φορές υψηλότερο κίνδυνο να πεθάνουν στη μέση ηλικία – δηλαδή μεταξύ 45 και 58 ετών – από εκείνους που δεν ανέφεραν σεξουαλική κατάχρηση.
Οι ενήλικες που ανέφεραν ότι έχουν υποστεί σωματική κακοποίηση έως 16 ετών, είχαν 1,7 φορές υψηλότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου, ενώ όσοι είχαν παραμεληθεί – αξιολογήθηκαν χρησιμοποιώντας ερωτηματολόγια από γονείς και εκπαιδευτικούς των ερωτηθέντων κατά την παιδική ηλικία – είχαν 1,4 φορές υψηλότερο κίνδυνο.
Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης τη σχέση μεταξύ κοινωνικοοικονομικού μειονεκτήματος πρώιμης ζωής και πρόωρου θανάτου. Διαπίστωσαν ότι εκείνοι που είχαν μειονεκτική θέση κατά τη γέννηση (δηλαδή εκείνοι των οποίων η δουλειά του πατέρα χαρακτηρίστηκε ως ανειδίκευτη χειρωνακτική εργασία) είχαν 1,9 φορές υψηλότερο κίνδυνο πρόωρης θνησιμότητας από άλλες κοινωνικοοικονομικές ομάδες.
Η μελέτη βασίστηκε σε δεδομένα 9.310 ατόμων που γεννήθηκαν το 1958 και συμμετέχουν στην Εθνική Μελέτη Ανάπτυξης Παιδιού του 1958, μια εθνικά αντιπροσωπευτική μελέτη κοόρτης γέννησης.
Η πρώτη συγγραφέας Dr Nina Rogers, η οποία ηγήθηκε της εργασίας ενώ ήταν στο UCL και τώρα βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, δήλωσε: “Η εργασία μας δείχνει τις μακροχρόνιες συνέπειες που μπορούν να έχουν συγκεκριμένοι τύποι κακοποίησης και παραμέλησης παιδιών. Τα ευρήματα είναι ιδιαίτερα σημαντικά επειδή αυτές οι αντιξοότητες στην πρώιμη ζωή δεν είναι ασυνήθιστες, επηρεάζοντας εκατομμύρια ανθρώπους στο Ηνωμένο Βασίλειο”. Οι ερευνητές εξέτασαν κοινωνικοοικονομικούς και σχετικούς με την υγεία παράγοντες που θα μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί οι άνθρωποι που κακοποιήθηκαν ή παραμελήθηκαν ως παιδιά ή γεννήθηκαν σε οικονομικό μειονέκτημα, είχαν περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν στη μέση ηλικία. Διαπίστωσαν ότι το κάπνισμα φάνηκε να είναι ιδιαίτερα σημαντικό στην εξήγηση της θνησιμότητας μεταξύ εκείνων που δέχθηκαν σωματική κακοποίηση ή παραμέληση και μεταξύ εκείνων που ήταν οικονομικά μειονεκτούντες.
Ωστόσο, κανένας από τους παράγοντες που εξετάστηκαν, που κυμαίνονταν από την ψυχική υγεία έως την παχυσαρκία έως τις επικίνδυνες συμπεριφορές, όπως η παράνομη λήψη ναρκωτικών και η προβληματική κατανάλωση αλκοόλ, δεν φάνηκε να ευθύνεται για την υψηλότερη πιθανότητα πρόωρου θανάτου για άτομα που έζησαν σεξουαλική κακοποίηση ως παιδιά.
Ο επικεφαλής συγγραφέας Dr Snehal Pinto Pereira (UCL Surgery & Interventional Science) δήλωσε: “Αυτή η μελέτη είναι η πρώτη που διαχωρίζει τους ανεξάρτητους συσχετισμούς μεταξύ διαφορετικών ειδών παιδικής κακοποίησης και θνησιμότητας στην ενήλικη ζωή. Σημαντικά, πολύ λίγες μελέτες έχουν εξετάσει τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της. Επομένως, πιστεύω ότι η διαπίστωσή μας ότι τα παιδιά που παραμελούνται έχουν 43% υψηλότερο κίνδυνο να πεθάνουν νωρίς στην ενήλικη ζωή, υπογραμμίζει ένα κρίσιμο συστατικό της παιδικής κακοποίησης όπου η γνώση των μακροπρόθεσμων αποτελεσμάτων είναι ιδιαίτερα αραιή. ”