Το δικαίωμα στην άθληση φαίνεται πως έχει και ταξικά χαρακτηριστικά. Πώς αλλιώς να ερμηνευθούν ευρήματα, που δείχνουν ότι η κακή οικονομική κατάσταση είναι τροχοπέδη στην άσκηση των εφήβων…
Αυτά, την ώρα που η χώρα μας συμμετέχει σήμερα στον εορτασμό της Ευρωπαϊκής Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού 2019, με κεντρικό σύνθημα «Αγαπώ την άθληση – Αγαπώ την υγεία μου».
Την πανελλήνια έρευνα έκανε το 2018 το ΕΠΙΨΥ (Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας, Νευροεπιστημών και Ιατρικής Ακριβείας).
Μόνον δύο στους πέντε εφήβους (41,7%) αναφέρουν ότι έκαναν τουλάχιστον πέντε ημέρες την εβδομάδα «συχνή» φυσική δραστηριότητα, δηλαδή οποιαδήποτε δραστηριότητα διάρκειας τουλάχιστον 60 λεπτών, που αυξάνει τους σφυγμούς της καρδιάς και προκαλεί λαχάνιασμα (π.χ. έντονο περπάτημα για το σχολείο, γυμναστική στο σχολείο, παιχνίδι με φίλους, διάφορα αθλήματα).
Μάλιστα ο ένας στους εννιά (11,7%) ανέφερε «χαμηλή συχνότητα» φυσικής δραστηριότητας – δηλαδή το πολύ μία ημέρα την εβδομάδα. Περιορισμένη φυσική δραστηριότητα ανέφεραν σε υψηλότερο ποσοστό τα κορίτσια, σε σύγκριση με τα αγόρια, καθώς και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μαθητές, σε σύγκριση με τους νεότερους.
Σύμφωνα με τα ευρήματα η οικονομική κατάσταση της οικογένειας φαίνεται να συνδέεται με τη συχνότητα της φυσικής δραστηριότητας των εφήβων.
«Χαμηλή συχνότητα» φυσικής δραστηριότητας (δηλαδή, το πολύ μία ημέρα την εβδομάδα) αναφέρουν σε σημαντικά υψηλότερο ποσοστό (16,5%) οι έφηβοι, των οποίων η οικογένεια ανήκει σε χαμηλότερο οικονομικό στρώμα, σε σύγκριση με τους μαθητές που προέρχονται από πιο εύπορες οικογένειες.
Αντίστροφα οι έφηβοι, των οποίων η οικογένεια φαίνεται να ανήκει σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, αναφέρουν «συχνή» φυσική δραστηριότητα (δηλαδή, τουλάχιστον 5 φορές την εβδομάδα) σε σημαντικά υψηλότερο ποσοστό (51,7%), σε σύγκριση με εκείνους, των οποίων η οικογένεια τοποθετείται σε μέση (39,4%) ή χαμηλότερη οικονομική κατάσταση (37,2%).
Μεγάλη η απουσία χώρων για ασφαλή φυσική δραστηριότητα
Οι έφηβοι ρωτήθηκαν για το περιβάλλον στο οποίο ζουν και αν εκεί υπάρχουν εγκαταστάσεις, για να κάνουν κάποια φυσική δραστηριότητα.
Σχεδόν ο ένας στους τρεις (29,9%) απάντησε πως «δεν υπάρχουν παιδικές χαρές, πάρκα ή άλλοι ανοιχτοί χώροι κοντά στο σπίτι, στα οποία μπορούμε να παίξουμε» και οι δύο στους πέντε (39,9%) απάντησαν πως δεν υπάρχουν «στο σχολείο παιδικές χαρές ή ανοιχτά γήπεδα, στα οποία να μπορούμε να τρέχουμε».
Και εδώ, οι έφηβοι, που ανήκουν σε οικογένειες χαμηλότερου οικονομικού επιπέδου, φαίνεται να στερούνται χώρων, όπου μπορούν να αθλούνται.
Σύμφωνα με την ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, και επιστημονικά υπεύθυνη της έρευνας Άννα Κοκκέβη: «Τα ευρήματα της έρευνας υπογραμμίζουν την ανάγκη να ενισχυθεί ο ρόλος του σχολείου (ιδιαίτερα του δημόσιου) ως κεντρικού φορέα, για την προαγωγή της φυσικής δραστηριότητας και της σωματικής άσκησης στους έφηβους-μαθητές, τόσο εντός του σχολικού κτιρίου, όσο και εκτός σχολικών ωρών».