Φαίνεται ότι η μαμά μας έχει δίκιο. Όταν είμαστε κρυωμένοι, ο ύπνος είναι το καλύτερο φάρμακο.
Ο ύπνος ενισχύει ορισμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, βελτιώνοντας τις πιθανότητες προσκόλλησης – και, τελικά, καταστροφής – κυττάρων, που έχουν μολυνθεί από ιούς. Οι ερευνητές εστίασαν την προσοχή τους στα Τ λεμφοκύτταρα (είδος λευκών αιμοσφαιρίων), τα οποία καταπολεμούν τις λοιμώξεις. Όταν αυτά εντοπίσουν ένα κύτταρο μολυσμένο από ιό, ενεργοποιούν μια κολλώδη πρωτεΐνη, γνωστή ως ιντεγκρίνη, που τους επιτρέπει να προσκολλώνται σε αυτό το κύτταρο.
Οι ερευνητές μπόρεσαν να αποδείξουν ότι η έλλειψη ύπνου, καθώς και οι συνεχείς περίοδοι άγχους, οδηγούν σε υψηλότερα επίπεδα ορμονών, που φαίνεται να εμποδίζουν τον κύριο “διακόπτη”, που ενεργοποιεί αυτές τις κολλώδεις πρωτεΐνες.
“Αν θέλετε να έχετε το ανοσοποιητικό σας σύστημα συντονισμένο, για να αποφεύγει τους εισβολείς, να κοιμάστε όσο πρέπει κάθε βράδυ και να αποφεύγετε το χρόνιο άγχος”, δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής του Πανεπιστημίου του Tubingen, Stoyan Dimitrov.
Ο Dr Dimitrov και οι συνάδελφοί του υποψιάζονται ότι ορισμένες ορμόνες (όπως η επινεφρίνη, η νορεπινεφρίνη, η αδενοσίνη και οι προσταγλανδίνες) ενδέχεται να εμποδίζουν την ενεργοποίηση αυτών των πρωτεϊνών καταργώντας τον κύριο” διακόπτη”.
Όλοι οι συμμετέχοντες στη μελέτη έλαβαν μέρος σε δύο πειράματα. Στο πρώτο κοιμήθηκαν από τις 11 το βράδυ έως τις 7 το πρωί και στο δεύτερο έμειναν ξύπνιοι σε αυτό το διάστημα, μιλώντας ή ακούγοντας μουσική. Τα Τ λεμφοκύτταρα, που ελήφθησαν, ενώ κοιμόντουσαν, έδειξαν “σημαντικά υψηλότερα” επίπεδα ενεργοποίησης ιντεγκρίνης από ό, τι όταν ήταν ξύπνιοι.
Αυτό οφείλεται στο ότι, ενώ οι συμμετέχοντες κοιμόντουσαν, είχαν μικρότερο αριθμό συγκεκριμένων σηματοδοτικών μορίων, που παρεμποδίζουν την ανοσολογική δραστηριότητα, ενώ ήταν ξύπνιοι.
Αυτά τα μόρια πιστεύεται ότι ενισχύονται από τις ορμόνες αδρεναλίνη και νοραδρεναλίνη, οι οποίες είναι γνωστό ότι είναι υψηλότερες στους ανθρώπους που έχουν άγχος. Τα επίπεδα αδρεναλίνης “κάνουν βουτιά” στη διάρκεια του ύπνου.
Ο Dr Dimitrov δήλωσε: “Τα επίπεδα αυτών των μορίων, που απαιτούνται για την αναστολή της ενεργοποίησης της ιντεγκρίνης, παρατηρούνται σε πολλές παθολογικές καταστάσεις, όπως η ανάπτυξη όγκων, η λοίμωξη από ελονοσία, η υποξία και το άγχος”.
Δείτε ακόμη:
Μόσιαλος: Οι πιο επικίνδυνες επιπλοκές που μπορεί να προκαλέσει ο κοροναϊός