Οι ερευνητές ανέπτυξαν μια νέα μέθοδο για την εκπαίδευση των ανθρώπων να είναι δημιουργικοί, η οποία υπόσχεται ότι θα πετύχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα, από τους σημερινούς τρόπους για την πρόκληση καινοτομίας.
Η νέα αυτή μέθοδος, που βασίζεται στη θεωρία της αφήγησης, βοηθά τους ανθρώπους να είναι δημιουργικοί με τον τρόπο που είναι τα παιδιά και οι καλλιτέχνες: Επινοώντας ιστορίες που φαντάζονται εναλλακτικούς κόσμους, μετατοπίζουν την προοπτική και δημιουργούν απροσδόκητες δράσεις.
Η αφηγηματική μέθοδος λειτουργεί αναγνωρίζοντας ότι όλοι είμαστε δημιουργικοί, δήλωσε ο Angus Fletcher, ο οποίος ανέπτυξε τη μέθοδο και είναι καθηγητής Αγγλικών και μέλος του Project Narrative του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο.
“Ως κοινωνία υποτιμούμε ριζικά τη δημιουργικότητα των παιδιών και πολλών άλλων, επειδή έχουμε εμμονή με την ιδέα ότι κάποιοι άνθρωποι είναι πιο δημιουργικοί από άλλους”, δήλωσε ο Fletcher. “Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι απλώς δεν εκπαιδεύουμε τη δημιουργικότητα με τον σωστό τρόπο”.
Ο Fletcher και ο Mike Benveniste, επίσης του Project Narrative, συζήτησαν την αφηγηματική μέθοδο εκπαίδευσης της δημιουργικότητας σε ένα άρθρο που μόλις δημοσιεύθηκε στο Annals of the New York Academy of Sciences.
Οι δύο ερευνητές χρησιμοποίησαν με επιτυχία την αφηγηματική προσέγγιση για να εκπαιδεύσουν τα μέλη της Ακαδημίας Διοίκησης και Γενικού Επιτελείου του αμερικανικού στρατού. Ο Φλέτσερ έγραψε έναν δημόσια διαθέσιμο εκπαιδευτικό οδηγό με βάση τις μεθόδους του, ο οποίος ήταν προσαρμοσμένος σε αξιωματικούς και προχωρημένους στρατιώτες. Έχουν επίσης συνεργαστεί με το University of Chicago Booth School of Business, το Ohio State College of Engineering και αρκετές εταιρείες του Fortune 50 για τη διδασκαλία της δημιουργικότητας στα στελέχη και τους φοιτητές τους.
Το σημερινό θεμέλιο της εκπαίδευσης στη δημιουργικότητα είναι η τεχνική που είναι γνωστή ως αποκλίνουσα σκέψη, η οποία χρησιμοποιείται από τη δεκαετία του 1950. Πρόκειται για μια “υπολογιστική προσέγγιση” της δημιουργικότητας που αντιμετωπίζει τον εγκέφαλο ως μια λογική μηχανή, δήλωσε ο Fletcher.
Λειτουργεί μέσω ασκήσεων που έχουν σχεδιαστεί για να επεκτείνουν, μεταξύ άλλων, τη μνήμη εργασίας, να ενισχύσουν την αναλογική σκέψη και να προωθήσουν την επίλυση προβλημάτων.
Αλλά η αποκλίνουσα σκέψη δεν έχει αποδώσει τα αποτελέσματα που πολλοί ήλπιζαν, δήλωσε ο Fletcher. Ένα σημαντικό ζήτημα είναι ότι η υπολογιστική του προσέγγιση βασίζεται σε δεδομένα και πληροφορίες σχετικά με τα προβλήματα και τις επιτυχίες του παρελθόντος.
“Αυτό που δεν μπορεί να κάνει είναι να βοηθήσει στην προετοιμασία των ανθρώπων για νέες προκλήσεις για τις οποίες γνωρίζουμε ελάχιστα σήμερα. Δεν μπορεί να καταλήξει σε πραγματικά πρωτότυπες δράσεις”, δήλωσε ο Fletcher. “Αλλά ο αφηγηματικός μηχανισμός του ανθρώπινου εγκεφάλου μπορεί”.
Η αφηγηματική μέθοδος εκπαίδευσης της δημιουργικότητας χρησιμοποιεί πολλές από τις τεχνικές που χρησιμοποιούν οι συγγραφείς για να δημιουργήσουν ιστορίες. Μία από αυτές είναι να αναπτύσσετε νέους κόσμους στο μυαλό σας. Για παράδειγμα, μπορεί να ζητηθεί από τους υπαλλήλους μιας εταιρείας να σκεφτούν τον πιο ασυνήθιστο πελάτη τους – και στη συνέχεια να φανταστούν έναν κόσμο στον οποίο όλοι οι πελάτες τους θα ήταν έτσι. Πώς θα άλλαζε αυτό την επιχείρησή τους; Τι θα έπρεπε να κάνουν για να επιβιώσουν;
Μια άλλη τεχνική είναι η αλλαγή προοπτικής. Μπορεί να ζητηθεί από ένα στέλεχος μιας εταιρείας να απαντήσει σε ένα πρόβλημα σκεπτόμενος όπως ένα άλλο μέλος της ομάδας του.
Το νόημα της χρήσης αυτών και άλλων παρόμοιων τεχνικών δεν είναι ότι τα σενάρια που ονειρεύεστε θα συμβούν στην πραγματικότητα, δήλωσε ο Fletcher.
“Η δημιουργικότητα δεν έχει να κάνει με το να μαντέψεις σωστά το μέλλον. Έχει να κάνει με το να κάνεις τον εαυτό σου ανοιχτό στο να φανταστείς ριζικά διαφορετικές πιθανότητες”, είπε. “Όταν το κάνεις αυτό, μπορείς να ανταποκριθείς πιο γρήγορα και ευέλικτα στις αλλαγές που συμβαίνουν”.
Ο Fletcher σημείωσε ότι η αφηγηματική προσέγγιση της εκπαίδευσης της δημιουργικότητας μέσω της αφήγησης ιστοριών μοιάζει με τον τρόπο με τον οποίο τα μικρά παιδιά είναι δημιουργικά – και οι έρευνες δείχνουν ότι τα μικρά παιδιά είναι πιο δημιουργικά με τη φαντασία τους από ό,τι οι ενήλικες.
Αλλά η ικανότητα των παιδιών να εκτελούν δημιουργικές εργασίες μειώνεται μετά από τέσσερα ή πέντε χρόνια σχολικής εκπαίδευσης, σύμφωνα με μελέτες. Τότε είναι που τα παιδιά αρχίζουν εντατική εκπαίδευση στη λογική, τη σημασιολογία και τη μνήμη.
Η αφηγηματική προσέγγιση της δημιουργικότητας μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να ξεκλειδώσουν τη δημιουργικότητα που μπορεί να σταμάτησαν να χρησιμοποιούν καθώς προχωρούσαν στο σχολείο, δήλωσε ο Fletcher.
Ένα πλεονέκτημα για τους οργανισμούς που εκπαιδεύουν τους υπαλλήλους να είναι δημιουργικοί είναι ότι δεν χρειάζεται πλέον να προσπαθούν να προσλαμβάνουν “δημιουργικούς ανθρώπους”, είπε.
“Η προσπάθεια πρόσληψης δημιουργικών ανθρώπων προκαλεί προβλήματα, επειδή οι άνθρωποι που οι ηγέτες αναγνωρίζουν ως δημιουργικούς είναι σχεδόν πάντα άνθρωποι σαν τους εαυτούς τους. Έτσι, προωθείται η συμμόρφωση αντί της πρωτοτυπίας”, δήλωσε ο Fletcher.
“Είναι καλύτερο να προσλαμβάνετε μια ομάδα διαφορετικών ανθρώπων και στη συνέχεια να τους εκπαιδεύετε να είναι δημιουργικοί. Αυτό δημιουργεί μια κουλτούρα που αναγνωρίζει ότι υπάρχουν ήδη δημιουργικοί άνθρωποι στον οργανισμό σας, τους οποίους δεν εκμεταλλεύεστε”. Ενώ αυτή η αφηγηματική μέθοδος εκπαίδευσης στη δημιουργικότητα έχει ήδη τύχει θετικής υποδοχής, ο Fletcher και οι συνάδελφοί του έχουν ξεκινήσει μια πιο επίσημη αξιολόγηση. Διεξάγουν τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές του προγράμματος σπουδών για τη δημιουργικότητα σε περισσότερους από 600 ταγματάρχες του αμερικανικού στρατού που ανήκουν στο Command and General Staff College. Συνεχίζουν επίσης να συνεργάζονται με νέους οργανισμούς, όπως η τοπική σχολική περιφέρεια του Worthington στο Οχάιο.
“Η διδασκαλία της δημιουργικότητας είναι ένα από τα πιο χρήσιμα πράγματα που μπορείς να κάνεις στον κόσμο, επειδή πρόκειται απλώς για την εξεύρεση νέων λύσεων για την επίλυση προβλημάτων”, δήλωσε.
Ο Fletcher δήλωσε ότι αυτή η νέα μέθοδος εκπαίδευσης της δημιουργικότητας “θα μπορούσε να προέρχεται μόνο από το Project Narrative του Ohio State.
“Το Project Narrative έχει να κάνει με το πώς λειτουργούν οι ιστορίες στον εγκέφαλο. Είναι το θεμέλιο που μας βοήθησε να συγκροτήσουμε αυτόν τον νέο τρόπο σκέψης και εκπαίδευσης για τη δημιουργικότητα”, είπε.
“Και το ίδιο το Project Narrative είναι η απόδειξη της δύναμης της δημιουργικότητας. Είναι κάτι που δημιούργησε το Ohio State, κάτι που δεν θα υπήρχε διαφορετικά”.