Όσοι επιλέγουν αυτόν τον τρόπο επαναφοράς του βάρους τους στα φυσιολογικά επίπεδα επωφελούνται από τα μετεγχειρητικά επίπεδα της ορμόνης, χωρίς, ωστόσο, να υπάρχει βελτίωση στην ποιότητα του σπέρματος.
«Είναι καλά τεκμηριωμένη η πρόκληση ορμονικών αλλαγών και η μικρότερη σεξουαλική ικανοποίηση και στα δύο φύλα εξαιτίας της παχυσαρκίας», εξηγεί ο γενικός χειρουργός και πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής Δρ. Αναστάσιος Ξιάρχος.
Ειδικά για τους άνδρες έχει διαπιστωθεί ότι, όσοι έχουν αρκετά παραπανίσια κιλά, έχουν χαμηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης, ικανοποιούνται λιγότερο σεξουαλικά και έχουν μειωμένη γονιμότητα, σε σύγκριση με τους άνδρες κανονικού βάρους. Σύμφωνα με στοιχεία, οι πιθανότητες της ανδρικής στειρότητας αυξάνονται κατά 10% για κάθε 9 κιλά πλεονάζοντος βάρους, κατά μέσο όρο. Ωστόσο, δεν έχει μελετηθεί επαρκώς κατά πόσο μια βαριατρική επέμβαση ωφελεί τη σεξουαλική υγεία στους άνδρες.
«Οι βαριατρικές επεμβάσεις έχει αποδειχθεί ότι ωφελούν τη συνολική υγεία, δεδομένου ότι επιφέρουν μεγάλη απώλεια βάρους, ακόμη και σε άτομα που αυτό δεν ήταν εφικτό με συντηρητικές μεθόδους. Για την επίτευξη ενός φυσιολογικού βάρους υπάρχουν διάφορες μέθοδοι και τεχνικές. Άλλες αποσκοπούν στον περιορισμό της προσλαμβανόμενης τροφής και άλλες στη μείωση της ποσότητας των ουσιών, που απορροφά ο οργανισμός από τις τροφές που προσλαμβάνονται.
Στις περιοριστικές επεμβάσεις περιλαμβάνεται ο γαστρικός ρυθμιζόμενος δακτύλιος, η γαστρική παράκαμψη, το γαστρικό «μανίκι» και η κάθετη διαμερισματοποίηση. Ορισμένες είναι λιγότερο επεμβατικές από άλλες, όμως όλοι οι ασθενείς, που υποβάλλονται σε κάποια απ’ αυτές, επιτυγχάνουν κορεσμό με λιγότερη ποσότητα τροφής, δηλαδή τρώνε λιγότερο, δεν πεινάνε και καίνε το αποθηκευμένο λίπος, προκειμένου ο οργανισμός να παραγάγει την απαιτούμενη ενέργεια. Είναι αποδοτικές κυρίως σε υπέρβαρους και παχύσαρκους ασθενείς (με Δείκτη Μάζας Σώματος έως 55), με την απώλεια του βάρους να ξεκινάει αμέσως. Μέσα σε 12-18 μήνες έχει χαθεί έως και το 80% των περιττών κιλών.
Για ασθενείς, όμως, με νοσογόνο παχυσαρκία και με Δείκτη Μάζας Σώματος άνω του 55 απαιτείται πιο επιθετική προσέγγιση, οπότε πραγματοποιούνται επεμβάσεις, που αποσκοπούν στη δυσαπορρόφηση των συστατικών ή συνδυαστικές επεμβάσεις, όταν ο Δείκτης Μάζας Σώματος ξεπερνά το 65. Πρόκειται για πιο δύσκολες προσεγγίσεις, που για την πραγματοποίησή τους απαιτούνται μεγαλύτεροι χειρουργικοί χρόνοι και περίοδοι νοσηλείας και ανάρρωσης, με υψηλότερο μετεγχειρητικό κίνδυνο. Ωστόσο για ορισμένους ασθενείς είναι η μοναδική επιλογή, προκειμένου να διαφύγουν από τους τεράστιους κινδύνους υγείας που διατρέχουν», διευκρινίζει ο Δρ. Ξιάρχος.
Οι Καναδοί ερευνητές, που θέλησαν να εξετάσουν κατά πόσο ωφελεί μια τέτοια επέμβαση συγκεκριμένα τη σεξουαλική υγεία, διεξήγαγαν μια περιεκτική ανασκόπηση, τα ευρήματα της οποίας δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Springer Obesity Surgery, το επίσημο περιοδικό της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τη Χειρουργική της Παχυσαρκίας και των Μεταβολικών Διαταραχών (IFSO). Η ανασκόπηση συμπεριέλαβε 28 μελέτες, που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 1998 και 2018 και δεδομένα από 1000 και πλέον ασθενείς. Όλες οι μελέτες εξέτασαν την επίδραση της βαριατρικής χειρουργικής στις ανδρικές σεξουαλικές ορμόνες ή στα χαρακτηριστικά του σπέρματος σε ασθενείς με παχυσαρκία.
Τα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά για τους ανθρώπους με στυτική δυσλειτουργία, που οφείλεται σε ορμονικούς λόγους, δεδομένου ότι μετά την υποβολή των ανδρών αυτών σε βαριατρική χειρουργική επέμβαση, τα επίπεδα τεστοστερόνης τους αυξήθηκαν σημαντικά. Το ίδιο συνέβη και με τα επίπεδα των ορμονών LH, FSH και SHBG, ενώ αξιοσημείωτη ήταν και η μείωση των γυναικείων ορμονών οιστραδιόλη και προλακτίνη.
Ωστόσο, τα χαρακτηριστικά του σπέρματος όπως ο όγκος, η συγκέντρωση, η ικανότητα κίνησης, δεν άλλαξαν πολύ μετεγχειρητικά.