Οι ειδικοί διατείνονται ότι για την αποτελεσματική αντιμετώπισή της οι σύντροφοι πρέπει να λειτουργούν ως ζευγάρι, ως ολότητα, και όχι ατομικά και μεμονωμένα. Συνεπώς, η στάση που θα τηρήσει η γυναίκα θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά…
Όπως εξηγεί ο χειρουργός ουρολόγος Δρ. Νικόλαος Γ. Κατσένης:«Από τη διάγνωση έως τη θεραπεία η στάση της συζύγου/συντρόφου είναι ανεκτίμητη, αφού μπορεί να καθορίσει και να επιταχύνει σημαντικά την όλη θεραπευτική διαδικασία».
Δεδομένου ότι μια υγιής σεξουαλική ζωή είναι καίριας σημασίας για τις περισσότερες ερωτικές σχέσεις, οτιδήποτε μπορεί να την κλονίσει, μοιάζει σαν παράγοντας καταστροφής τους. Ωστόσο τα ζευγάρια πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι η στυτική δυσλειτουργία είναι συνήθως θεραπεύσιμη και υπό αυτό το πρίσμα και προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να λειτουργούν.
Είναι αλήθεια, βεβαίως, ότι το έτερον ήμισυ κάποιου με στυτική δυσλειτουργία μπορεί να βιώσει αρνητικά συναισθήματα και να οδηγηθεί σε άτοπες συμπεριφορές (π.χ. υπονοούμενα, απομάκρυνση ή αντιθέτως σε υπερβολικό ερωτισμό). Κι αυτό γιατί οι γυναίκες συνήθως τείνουν να κατηγορούν τον εαυτό τους. Όμως οι πιο συνηθισμένοι λόγοι της στυτικής δυσλειτουργίας δεν τις αφορούν, καθώς είναι αδιάγνωστες οργανικές παθήσεις, όπως ο διαβήτης, η υψηλή χοληστερόλη ακόμη και τα πρώτα στάδια καρδιακής νόσου, ή είναι επιπτώσεις ορισμένων φαρμάκων που λαμβάνει ο σύντροφός τους για την αντιμετώπιση αυτών.
«Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να ενημερωθούν κατά το δυνατόν πληρέστερα για την πάθηση. Η καλύτερη κατανόηση των αιτιών εμφάνισής της μπορεί να τις βοηθήσει να εμβαθύνουν στη σχέση, ίσως ακόμα και να επιτρέψουν στον γιατρό να διακρίνει ποια μπορεί να είναι η αιτία εμφάνισης της δυσλειτουργίας. Κι αυτό διότι σε αρκετές περιπτώσεις οι γυναίκες γνωρίζουν καλύτερα από τους πάσχοντες την αλήθεια για τις συνήθειες, τη διατροφή, τη φυσική κατάσταση, τα αποτελέσματα των ιατρικών εξετάσεων, τη συναισθηματική τους κατάσταση και πολλά άλλα στα οποία οι ίδιοι δεν δίνουν τη δέουσα προσοχή», επισημαίνει ο Δρ. Κατσένης.
Η ενημέρωση και η απενοχοποίηση, όμως, θα πρέπει να συνοδεύονται από συντροφικότητα, τη θεμελιώδη αρχή για τη διαχείριση της πάθησης. Ο κλονισμός του ανδρισμού, που βιώνει ο πάσχων, η ενοχή, η ανησυχία και η ντροπή μπορεί να τον απομακρύνουν από τη σύντροφο και να οδηγήσουν σε εσωστρέφεια.
Η υποστήριξη της συντρόφου, η έμπρακτη απόδειξη συμπαράστασης και η ενστάλαξη της πεποίθησης ότι με κοινή προσπάθεια η πάθηση θα αντιμετωπιστεί και η σεξουαλική τους ζωή θα συνεχιστεί, είναι η υπεύθυνη στάση της απέναντι στον ασθενή. Σημαντικό είναι, επίσης, να διαμορφώνει τις συνθήκες και να υποστηρίζει κάθε πρακτική, που αφαιρεί το άγχος, που ποικιλοτρόπως του δημιουργείται. Κοινή θα πρέπει να είναι και η προσπάθεια για να καταστεί η επικοινωνία πιο χαλαρή και αποτελεσματική, προκειμένου να επιτευχθεί μια καλύτερη και πιο ικανοποιητική σεξουαλική ζωή.
Εάν για την αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας απαιτείται η αλλαγή ορισμένων βλαπτικών συνηθειών, όπως το κάπνισμα ή η κατανάλωση αλκοόλ, και αντικατάστασή τους με υγιεινές, όπως η καλύτερη διατροφή, η όποια προσπάθεια του πάσχοντα θα είναι αναποτελεσματική χωρίς την έμπρακτη υποστήριξη της συντρόφου. Η ταυτόχρονη αλλαγή των συνηθειών είναι ιδιαίτερα υποστηρικτική, βοηθά στην προσκόλληση σ’ αυτές και εν τέλει στη διαχείριση της στυτικής δυσλειτουργίας.