Στη χώρα μας, επισημαίνουμε ότι καλύψαμε τους ανασφάλιστους, μόνο που δεν είχαμε προϋπολογισμό γι΄ αυτό. Κατά την κυβέρνηση, το ποσό αυτό φτάνει τα 165 εκ. ευρώ, κατά τη φαρμακοβιομηχανία φτάνει τα 200 εκ. ευρώ.
Σε κάθε περίπτωση ξεχνάμε το συνολικό ύψος της φαρμακευτικής δαπάνης, που αποτελείται από τα 2,5 δισ. ευρώ της δημόσιας δαπάνης, το 1 δισ. των πολιτών και το 1 δισ. της φαρμακοβιομηχανίας. Συνολικά, η φαρμακευτική δαπάνη φθάνει τα 4,5 δισ. ευρώ, από 5,9 δισ. ευρώ τα προ της κρίσης χρόνια.
Δηλαδή, όλα τα αιματηρά, μνημονιακά μέτρα κατάφεραν να περιορίσουν τη δαπάνη ελάχιστα, και η αιτία είναι οι πραγματικές ανάγκες των ασθενών.
Ταυτόχρονα, παρατηρείται ένα εξαιρετικά υψηλό ποσοστό συμμετοχής των ασθενών στην περίθαλψη, καθώς οι δαπάνες υγείας των πολιτών φθάνουν σήμερα το 38%, ύστερα από κοπιώδεις προσπάθειες περιορισμού από το 40% που έφθασαν στην κορύφωση της κρίσης.
Με τα λόγια αυτά, ο πρόεδρος του PhRMA Innovation Forum Μάκης Παπαταξιάρχης, αναφέρθηκε στη συμβολή της φαρμακοβιομηχανίας στη φαρμακευτική περίθαλψη των ασθενών, στο πλαίσιο συζήτησης για την αναπτυξιακή προοπτική της φαρμακοβιομηχανίας στη “Μετα-μνημονιακή” εποχή, στο πλαίσιο του Healthworld 2018.
Ο κ. Παπαταξιάρχης, αναφέρθηκε στη συμβολή της καινοτομίας, φέρνοντας ως παράδειγμα τη λευχαιμία, όπου το 1950 χαρακτηριζόταν ως ασθένεια αίματος, ενώ σήμερα έχουν αποτυπωθεί 40 τύποι, έχουν αναπτυχθεί 230 φάρμακα και το ποσοστό επιβίωσης πάνω από την πενταετία φθάνει το 80%.
Τόνισε ότι η φαρμακοβιομηχανία διαθέτει τα μεγαλύτερα ποσοστά ανθρώπινου δυναμικού με υψηλή κατάρτιση, επισημαίνοντας ότι το 69% διαθέτει πανεπιστημιακή μόρφωση και το 26% αυτών διδακτορικό.
Επεσήμανε επίσης, ότι από τα 30 δισ. ευρώ που διατίθενται στην Ευρώπη για κλινικές μελέτες, στη χώρα μας αναλογούν μόλις τα 80 εκ. ευρώ, τη στιγμή που το Βέλγιο απορροφά 2,5 δισ. ευρώ, και η αιτία είναι ότι στη χώρα μας η έγκριση μιας κλινικής μελέτης διαρκεί 6,1 μήνες, όταν στο Βέλγιο χρειάζονται μόλις 15 ημέρες.
Ο ΣΦΕΕ
Από την πλευρά του ΣΦΕΕ, ο πρόεδρος Ολύμπιος Παπαδημητρίου σημείωσε πως ο κλάδος συνεισφέρει στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας, παρά το δεδομένο των δυσβάστακτων υποχρεωτικών clawback και rebate, που κάθε χρόνο βαίνουν αυξανόμενα, ξεπερνώντας τα τελευταία χρόνια το 1 δισ. ευρώ. Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι παραμένει άγνωστη η τελική τιμή με την οποία πωλεί η φαρμακοβιομηχανία τα προϊόντα της στο τέλος της χρονιάς, εξαιτίας των κυμαινόμενων επιβαρύνσεων. Και επανέλαβε εξαιτίας του προβλήματος αυτού, το αίτημα της φαρμακοβιομηχανίας για αύξηση των ορίων της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης, η οποία στα σημερινά επίπεδα δεν επαρκεί.
Σε ότι αφορά τις καινοτόμες θεραπείες, ο κ. Παπαδημητρίου σημείωσε ότι μέσω των προγραμμάτων πρώιμης πρόσβασης, οι ασθενείς έχουν πρόσβαση στην καινοτομία, εξοικονομούνται πόροι στο σύστημα υγείας, η καινοτομία συμβάλλει ταυτόχρονα στη μείωση της νοσηλείας.
Σε ότι αφορά δε, τις κλινικές μελέτες, από έρευνα που πραγματοποιήθηκε διαπιστώθηκε ότι τα τρία τέταρτα των συμμετεχόντων είχαν αυξημένο διαγνωστικό έλεγχο στο πλαίσιο της συμμετοχής τους στις μελέτες, ενώ επίσης στα τρία τέταρτα των συμμετεχόντων, τα οφέλη διήρκεσαν και μετά τη διενέργεια της μελέτης στην οποία είχαν ενταχθεί.
Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία
To ΣτΕ ανέδειξε ως μόνη λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η φαρμακοβιομηχανία από τις υπέρογκες υποχρεωτικές επιστροφές και τα προβλήματα τιμολόγησης, ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ) Θεόδωρος Τρύφων, επισημαίνοντας ότι κάποια στιγμή αυτή η νομοθεσία θα καταπέσει. Το θέμα είναι ποιές φαρμακευτικές θα έχουν αντέξει μέχρι τότε.
Ο κ. Τρύφων σημείωσε ότι το αναπτυξιακό αποτύπωμα του κλάδου είναι ξεκάθαρο, χαρακτήρισε το ελληνικό φάρμακο ως brand, και υπογράμμισε την ευκαιρία για επέκταση των πωλήσεων σε Μέση και Άπω Ανατολή και Αφρική, ιδίως με την αμοιβαία αναγνώριση των εγκρίσεων παραγωγής από τους Ευρωπαϊκούς και τον Αμερικανικό οργανισμό φαρμάκων.
Σημείωσε ότι οι ελληνικές φαρμακευτικές στρέφονται στην οριακή καινοτομία, στη διαφοροποίηση των μορφών διάθεσης, τα φυτικά φάρμακα και συμπληρώματα διατροφής.
Επεσήμανε όμως την ανάγκη σταθερού πλαισίου δραστηριοποίησης, την ανάγκη αλλαγής του τρόπου τιμολόγησης, αλλά και μείωσης του clawback, καθώς επίσης και την ανάγκη για κίνητρα, προτείνοντας διαδικασίες fast track για επενδύσεις άνω των 15 εκ. ευρώ, ανεξαρτήτως μεγέθους εταιρίας και γεωγραφικής περιοχής.